Κλινικά νεκρός καιρό τώρα!

Πίκρα, οργή, θλίψη, στενοχώρια, απογοήτευση και άλλα πολλά τέτοιου είδους συναισθήματα μπορούν σίγουρα να υπάρχουν σε όλους όσους αγαπούν πραγματικά τον Παναθηναϊκό. Όχι, όμως ξάφνιασμα, έκπληξη, αιφνιδιασμός κλπ. Ακόμη κι αν τα όργανα άρχισαν πολύ νωρίτερα απ’ ότι οι περισσότεροι περιμέναμε, ήταν μαθηματικά βέβαιo ότι αργά ή γρήγορα θα συμβεί.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, ας μην κοροϊδευόμαστε. Τουλάχιστον μεταξύ μας, διότι για το τι κάνουν οι άλλοι δεν με ενδιαφέρει. Ο φετινός Παναθηναϊκός πρόλαβε ήδη να μικρύνει πολύ και όποιος δεν το βλέπει θέλει απλώς... οφθαλμίατρο. Να μην εμπνέει πια φόβο ούτε καν σεβασμό σε ΚΑΝΕΝΑΝ! Αυτή είναι η αλήθεια και όλους μας πονάει.

Ειδικά όταν βλέπουμε να υπάρχουν άνθρωποι που ΜΠΟΡΟΥΝ να δώσουν τη λύση αλλά ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να το κάνουν βάζοντας μπροστά μονάχα τους προσωπικούς τους εγωισμούς και παίζοντας παιχνιδάκια της πλάκας, σαν αυτά που κάνουν τα μικρά παιδιά. Από αυτό έχει φτωχύνει, όπως σας έχω ξαναπεί, ο Παναθηναϊκός και όχι από τα «κανονικά» λεφτά.

Ναι, μπορεί κανείς να μην περίμενε, ειδικά μετά την ανατροπή σε 2-1, ότι ο Παναθηναϊκός θα αποκλειστεί και μάλιστα με τεσσάρα από αυτό το ψαροχώρι που λέγεται Οντένσε. Ε και; Αντε και τους πέρναγες τους ψαράδες, υπήρχε κανείς που να πίστευε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ (και όχι λόγω συναισθηματικού δεσίματος) ότι η ομάδα αυτή θα έχει τύχη στη συνέχεια; Υπήρχε για παράδειγμα κανείς που να πίστεψε ότι επειδή "σκότωσες" τον Σισέ στη Λάτσιο, για να επιστρέψεις στη λογική του "δεν χρωστάμε", θα αναπλήρωνες ποτέ το κενό του;

Είσαι οπαδός ή ακόμη και ρεπόρτερ της ομάδας: Από πού να πιαστείς και σε τι να ελπίσεις ρε αδερφέ; Διότι αυτό είναι το χειρότερο, πέρα από έναν αποκλεισμό που στην τελική μπορεί να συμβεί και στον οποιονδήποτε. Το θέμα είναι ότι δεν έχεις από κάπου να στηριχτείς, δεν έχει μείνει τίποτα που να μην αναδύει μαυρίλα, δεν μοιάζει να υπάρχει καμία μα καμία ελπίδα υπό αυτές τις συνθήκες.

Χρόνο θα κέρδιζες απλά, ηρεμία και δικαίωμα στο όνειρο, αν περνούσες τους ξυλοκόπους και τίποτα περισσότερο. Αυτό είναι που πέταξαν στα σκουπίδια οι παίκτες του Παναθηναϊκού και φυσικά γι’ αυτό είναι υπόλογοι απέναντι στον κόσμο έπειτα από την αστεία εμφάνιση και το πρωτοφανές «νιαούρισμα» μέσα στο γήπεδο. Για τα υπόλοιπα, τα παραπάνω δηλαδή που ζητάμε, τόσο μπορούν τόσο παίζουν και περισσότερες απαιτήσεις δεν γίνεται να έχεις από δαύτους.

Οι όποιες ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ εξηγήσεις προς τους οπαδούς θα πρέπει να δοθούν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από τους μετόχους. Δική τους είναι η ευθύνη. Όχι τόσο γι’ αυτό που ήρθε (καθώς τέτοιες ομάδες της πλάκας οφείλεις να τις περνάς με τη φανέλα) αλλά κυρίως γι’ αυτό που… έρχεται! Διότι μόνο τυχαία δεν έχει βγει το «χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει». Μπαμ κάνει από χιλιόμετρα αυτό που θα ακολουθήσει και μακάρι να βγω ψεύτης και να διαψευστώ. Μακάρι. Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να σου βγουν ΟΛΕΣ οι μεταγραφές, να συσπειρώσεις ξανά τον κόσμο, να βρεις διοίκηση μετόχων και όχι υπαλλήλων, να αποτύχει ο αντίπαλός σου στα προφανή και να σε σεβαστεί το παρασκήνιο. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Ο Παναθηναϊκός είναι εδώ και καιρό κλινικά νεκρός. Με τα ψέματα συντηρείται και με το εμπόριο μιας ελπίδας που στην ουσία δεν υφίσταται. Κανείς δεν θέλει να δει την αλήθεια κατάματα, όλοι τους σφυρίζουν αδιάφορα δείχνοντας απλά με το δάκτυλο ο ένας τον άλλον χωρίς να αναλαμβάνουν την ευθύνη. Ακόμη και αυτοί οι λίγοι που έχουν μείνει και ασχολούνται για μένα κάνουν κακό αφού έχω ξαναγράψει πως γίνονται συνένοχοι στο έγκλημα. Ίσως αν έρθει πιο γρήγορα - και όχι αργά και βασανιστικά - ο θάνατος, μπορέσει να έρθει κάποια στιγμή και η ανάσταση. Ίσως...

Δεν θέλω να το συνεχίσω άλλο, άσχετα αν έχω πολλά μέσα στο μυαλό μου που με χαλάνε. Δεν χρειάζεται να μαυρίζουμε άλλο τις ψυχές μας, δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε αναλύσεις επί αναλύσεων για πράγματα ΓΝΩΣΤΑ. Όλοι έχουμε καταλάβει πάνω – κάτω τι έχει γίνει και κανείς δεν μπορεί να δώσει τη λύση πέρα από τους μετόχους της ομάδας. Η μπάλα είναι στα πόδια τους. Από μένα... εις το επανιδείν!

Πηγή: leoforos.gr