Μόνο ο Ολυμπιακός - Τυχερός ο ΠΑΟΚ - Το είπε ο Μαρινάκης

Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ: Για εκείνους που πασχίζουν να κοντύνουν τις πελώριες διαστάσεις της μυθικής – για τα δεδομένα των ελληνικών clubs – ευρείας νίκης-πρόκρισης του Ολυμπιακού επί της Μίλαν, παρουσιάζοντας ένα «κουφάρι» του ιταλικού συλλόγου νικημένο από ένα μέτριο ερυθρόλευκο σύνολο, η πραγματικότητα, η ουσία και η ιστορική ταπείνωση μιας ομάδας που είναι 2^η πίσω από τη «βασίλισσα» Ρεάλ σε στέψεις Champions League και Κυπέλλων Πρωταθλητριών, τους κάνουν να αισθάνονται από μόνοι τους γελοίοι απέναντι στον καθρέφτη τους.

Ο θρίαμβος των Πειραιωτών δεν μειώνεται. Και είναι τέτοια η συγκυρία, τις παραμονές των γενεθλίων των ροσονέρι (16/12/1899 η ημερομηνία ίδρυσης μιας εκ των κορυφαίων ομάδων του Calcio με 18 κατακτήσεις Scudetti και ένα σωρό αριθμούς νικών και τροπαίων που… ζαλίζουν), που τους… έραψε το μιλανέζικο συνολάκι ο Ολυμπιακός, για να αναδειχθεί από μόνη της ως σημαδιακή, η νύχτα της περασμένης Πέμπτης για το ελληνικό ποδόσφαιρο και το παλμαρέ των ερυθρολεύκων.

‘Η Μίλαν είναι μία ακόμη «φίρμα» της προηγμένης ποδοσφαιρικά Ευρώπης που… προσκύνησε στο Καραϊσκάκη και αύξησε τον κύκλο των «κυριών» που δεν κατάφεραν να αντισταθούν στη γοητεία και την ορμητικότητα των παιδιών του Πειραιά. Και… εκτέθηκαν! Ιστορικά!

Ο Ολυμπιακός, είτε το θέλουν, είτε όχι, είναι ο κατάλληλος πρεσβευτής του ποδοσφαίρου μας στο ευρωπαϊκό forum. Κάποτε ο Παναθηναϊκός και εδώ και μια γεμάτη δεκαετία ο Ολυμπιακός. ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, δυστυχώς και μακάρι για το ελληνικό status στο ranking της UEFA να ήταν αλλιώς η κατάσταση, παραμένουν περαστικοί, απλοί, φτωχοί συγγενείς ενός κλειστού group που ούτε στην κλειδαρότρυπα του δεν τους επιτρέπεται να πλησιάσουν για ένα… φευγάτο «οφθαλμόλουτρο» του τι συμβαίνει πίσω από τις κλειδαμπαρωμένες πόρτες.’

Δύο χρόνια να γελάσει το χειλάκι

Από τη φιλολογία να πάμε και στην ουσία. Οι Ολυμπιακοί καταχάρηκαν μια βραδιά ύστερα από την πάροδο δύο ετών πλάκα στην πλάκα. Τη γλέντησαν με την ψυχή τους και περισσότερο από την ουσιαστική ανάδειξη της ομάδας, για ακόμα μια χρονιά πρωταθλήτρια, προ εορτών, τέτοια εποχή, Δεκέμβριο του 2016. Γιατί εκείνη την εποχή, επί Μπέντο, ο Ολυμπιακός ξαναέπαιρνε τίτλο αλλά αγωνιστικά… δεν βλεπόταν.

Τώρα είναι μια ομάδα επιθετική, που βάζει κάτω την μπάλα και παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο κυριαρχίας, με διαρκές μέτωπο τον αντίπαλο, δεν την γυρίζει στην άμυνα, δεν αναπτύσσεται με γιόμες και καμινάδες από πίσω στα τυφλά, έχει ποικιλία στο παιχνίδι της, δημιουργεί συνεχώς φάσεις και, το κυριότερο, παλεύει τα παιχνίδια, μοχθεί για τη νίκη μέχρι την τελευταία φάση. Λες και απέκτησε βρετανικό ή γερμανικό ταπεραμέντο!

Ακόμα και στην Κρήτη, στη χειρότερη φετινή τους εμφάνιση, οι Πειραιώτες, θυμάστε, δεν άφηναν το ματς, δεν συμμαχούσαν με την ήττα ούτε στο τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου που έβαλε ο διαιτητής τη σφυρίχτρα στο στόμα του.

Παρόλα αυτά, ανεξάρτητα από την αστοχία της επιθετικής γραμμής, την επιπολαιότητα ή και ανικανότητα σέντερ φορ και πολλών κυνηγών της ομάδας να υλοποιήσουν τις 16-17 τελικές που κάνει μέσο όρο σε κάθε αγώνα του φέτος ο Ολυμπιακός, η μπάλα δεν τον ήθελε.

‘Χρειάζεται, κάποτε – ειδικά σε τέτοιες ευρωπαϊκές βραδιές κόντρα σε μια Μίλαν λ.χ. – απαιτείται, πολύ ή λίγη δόση τύχης. Και αυτή τη φορά, ναι, πράγματι, διέθετε και από δαύτη ο Ολυμπιακός και δεν είναι κακό.

Ίσα ίσα που το δικαιούνταν κάποια στιγμή φέτος. Και αυτός ο δόλιος ο προπονητής και αυτοί οι παίκτες, οι αποφασισμένοι μαχητές κάθε 90λεπτου και αυτή η φρέσκια, αυτή η τόσο καινούργια ομάδα.

Θα το ‘σπαγε ο διάβολος το… στραβοκάνι του πια! Κάποια στιγμή. Και το κάζο έλαχε της Μίλαν. Που όσο κοστίζει ο Ιγκουαίν κάνει όλος ο Ολυμπιακός μην το ξεχνάμε!’

Δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία η κλήρωση της Δευτέρας. Οι ερυθρόλευκοι είναι στους «32». Αν εξακολουθήσουν να ακολουθούνται από τη δόση τύχης που είχαν την Πέμπτη στο σουτ-καραμπόλα του Γκιγιέρμε για το 2-0 ή στις τεράστιες ευκαιρίες του Ιγκουαίν και του Κουτρόνε, πιθανώς να έχουν μια «καλούλα» κλήρωση.

Οπότε, άντε να προκριθούν στους «16», βία λέει η λογική στους «8» και ως εκεί θα είναι σούπερ που λέει ο λόγος για να μην αιθεροβατούμε.

Το θέμα είναι ότι στον Ολυμπιακό συνεχίζουν να ονειρεύονται. Είναι το σταθερό moto του ηγέτη του συλλόγου, παράλληλα με τη δημιουργία μιας μεγάλης ομάδας για την οποία είναι προφανές ότι εργάζεται με αποτελεσματικότητα ο (με τα θετικά και τα αρνητικά του όπως όλοι οι προπονητές) Πέδρο Μαρτίνς.

‘Ο Ολυμπιακός για το αμέσως προσεχές διάστημα έχει κίνητρο στόχου, συνεχίζοντας να ονειρεύεται και να οικοδομεί ένα εξαιρετικό, ανταγωνιστικό ευρωπαϊκά σύνολο.

Ο δε ΠΑΟΚ, με ακόμα μία μέτρια έως κακή ή και πολύ κακή εμφάνιση στην τρέχουσα περίοδο, έδειξε με το 1-3 από την Μπάτε, πόσο πραγματικά τυχερός θα πρέπει να νιώθει με εκείνο το 1-0 επί του Ολυμπιακού στο Φάληρο.’

Στη νύχτα με τις 24 ερυθρόλευκες τελικές, τα δοκάρια και το αυτογκόλ, που κόστισαν στην ομάδα του Πειραιά… 6 βαθμούς! Τους 3 του ΠΑΟΚ και τους άλλους 3 που δικαιούνταν εκείνη με την απόδοση τους και τον καταραμένο χορό των ευκαιριών μπροστά στην εστία του Πασχαλάκη.

Καθώς και με την ψυχολογία που θα είχαν πάρει κερδίζοντας εκείνο το ντέρμπι, με τη βαθμολογική διαφορά τους, μόνο και μόνο από αυτή τη συγκυρία, εκείνου του συγκεκριμένου ματς, να ήταν τώρα στο -2…

Ακόμα και τώρα όμως το πιστεύουν στον Πειραιά. Το είπε και συγκινημένος ο Μαρινάκης στα αποδυτήρια, (προ)-καλώντας τους παίκτες να το συνειδητοποιήσουν: Γυρίζει…

Κι ο ΠΑΟΚ πάντα θα το φοβάται: Ότι… μπορεί να γυρίσει!..

Κώστας Φορτούνης: Αυτός!
Ζοζέ Σα: Γρήγορα… αγορά από την Πόρτο!
Βασίλης Τοροσίδης: Η απόλυτη έκφραση της «σημαίας» και η σπουδαιότητα της ύπαρξης, της παρουσίας μιας τέτοιας στα σπλάχνα και ανεβασμένη στον ιστό του συλλόγου!
Λεονάρντο Κούτρης: Ο πιο φορμαρισμένος παίκτης αυτή τη στιγμή στην ομάδα!
Με τα καλά και τα κακά του, δένει ολοένα και πιο πολύ το ντουέτο Βούκοβιτς-Σισέ…