Πιο ΑΕΚ πεθαίνεις - Ο Μανόλο δεν είναι Λεμονής

ΑΕΚ - Μανόλο Χιμένεθ: Και μέσα σε δύο ημέρες, μετά την γκέλα με τον ΠΑΟΚ, ήρθαν τα πάνω κάτω στην ΑΕΚ. Ο παραγκωνισμένος Αντρέ Σιμόες δέχτηκε τους όρους του νέου συμβολαίου, ανανέωσε στην Ένωση και φορά ξανά την κιτρινόμαυρη με τον Δικέφαλο στο στήθος, ο Μαρίνος Ουζουνίδης παραιτήθηκε και άνοιξε τον δρόμο για την επιστροφή του Μανόλο Χιμένεθ.

Δεν θέλω να είμαι άδικος με τον Μαρίνο. Δεν θα χαρακτηρίσω αποτυχημένη τη θητεία του στην ΑΕΚ, όσο και αν πολλοί Ενωσίτες του απέδωσαν αυτόν τον χαρακτηρισμό. Γιατί δεν θα ξεχάσω ποτέ την πορεία της Ένωσης στα προκριματικά του Champions League και την πρόκριση στους ομίλους μετά από 12 χρόνια. Δεν λησμονώ τις εμφανίσεις με Σέλτικ και Βίντι, το... χωριό που διέλυσε τον ΠΑΟΚ μετέπειτα στο Europa League.

Αυτή η ομάδα είχε πάθος, είχε σχέδιο, είχε κάτι... Η ΑΕΚ του καλοκαιριού ήταν κάτι διαφορετικό από την ΑΕΚ που είδαμε στους ομίλους της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης και στο πρωτάθλημα. Λες και βγήκε το καλώδιο από την μπρίζα και έσβησε.

Δεν θα αδικήσω τον Ουζουνίδη, όταν τον έχω δει από κοντά να οδηγεί και να κρατά όρθια, με νύχια και με δόντια, μια μεγάλη ομάδα που κατέρρεε αγωνιστικά και οικονομικά, όπως ο Παναθηναϊκός της περσινής σεζόν. Ίσως ο Μαρίνος δεν βρήκε αυτό που απαιτείται σε κάθε ομάδα για να επέλθει επιτυχία. Δεν υπήρχε η χημεία. Σε έναν οργανισμό, όπως η ΑΕΚ, της οποίας οι οπαδοί τραγουδούν για ουσίες και οινοπνεύματα, αυτό το στοιχείο δεν είναι απλά απαραίτητο, είναι απαιτητικό!

Αυτό όμως διαθέτει ο Μανόλο Χιμένεθ. Και για να κόψω λίγο τη φόρα σε όσους τρολάρουν, ο Ισπανός δεν είναι σαν τον Τάκη Λέμονη, ο άνθρωπος που επιστρέφει για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, γιατί πολύ απλά ο Μανόλο δεν ήταν παιδί της ΑΕΚ από ποδοσφαιριστής, έγινε όμως ως προπονητής. Ο Ισπανός έχει άλλη ποδοσφαιρική φιλοσοφία, άλλο ταπεραμέντο, διαφορετικές γνώσεις και πρακτικές για το ποδόσφαιρο. Επίσης, δεν πρόκειται να τον δούμε ποτέ να αναλαμβάνει στην Ελλάδα, Πανιώνιους, Λεβαδειακούς, Παναιτωλικούς...

Όλοι οι Ενωσίτες περιμένουν πολλά από τον Μανόλο. Θέλουν να δούνε τα χαρακτηριστικά που δεν είχε η φετινή ομάδα σε σχέση με πέρσι, μία χρονιά που η ΑΕΚ δάγκωνε σίδερα και έλεγε σε κάθε αντίπαλο «θα περάσεις πάνω από το πτώμα μου για να νικήσεις».

Και το είδαμε πολλές φορές αυτό. Το διαπιστώσαμε στην Ευρώπη, όπου δεν έχασε ούτε ένα παιχνίδι στους ομίλους του Europa League. Στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, βρέθηκε να χάνει με 2-0 και έκανε επική ανατροπή παίρνοντας το ντέρμπι. Με χάντικαπ πήρε νίκη και στο Καραϊσκάκη, ένα διπλό που στην ουσία της έδωσε και τον τίτλο. Με τον ΠΑΟΚ εντός έδρας, βρέθηκε με αριθμητικό μειονέκτημα, τον έβαλε όμως κάτω και με 10 παίκτες, προηγήθηκε και πήρε τη νίκη. Και άλλα πολλά κατορθώματα είχε η περσινή ΑΕΚ, τα οποία έφεραν την υπογραφή του Μανόλο.

Τέτοιες ματσάρες θέλω να δω απο την ΑΕΚ ξανά. Γουστάρω να βλέπω νεύρα και χαμόγελα στον πάγκο, όλη η ομάδα να είναι μπριζωμένη. Θέλω να βλέπω έξαλλους πανηγυρισμούς και αγκαλιές σε κάθε γκολ. Τρελαίνομαι για φαντασία, έμπνευση και πειράματα, με μέτρο πάντα, από έναν προπονητή, μέσα στο γήπεδο. Ο Χιμένεθ τα έχει όλα αυτά.

Είναι ένας χαρακτήρας εκρηκτικός. Ο οπαδός τον μισεί και τον αγαπά μαζί. Όσα γαλλικά (και εγώ προσωπικά του έχω σύρει πολλά σε κριτική) έχει ακούσει από κάθε Ενωσίτη άλλα τόσα παρακαλητά και προσευχές στον θεό έχει δεχτεί, για να τον έχει καλά! Ο άνθρωπος είναι πιο ΑΕΚ πεθαίνεις. Η ιδιοσυγκρασία του ταιριάζει με αυτή του μέσου οπαδού του Δικεφάλου. Φανταστείτε να γεννιόταν και στην Ελλάδα πόση παραπάνω κιτρινόμαυρη τρέλα θα κουβαλούσε.

Έστω και με αυτήν την τρέλα που διαθέτει είναι ικανός να στείλει ξανά τον οπαδό της ΑΕΚ στον ψυχίατρο! Το έχει ανάγκη άλλωστε ο Ενωσίτης, που παραδέχεται συνεχώς, ότι είναι άρρωστος και είναι πια αργά...