Όπου για μία ακόμη φορά επιβεβαιώθηκε η παλιά στρατόκαυλη παροιμία: Ο νέος είναι ωραίος, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς!

Έτσι είναι παιδιά, πολυδιαφημισμένοι είναι οι νέοι της ΑΕΚ από τα οπαδικά media, αλλά τα κάστανα απ’ τη φωτιά οι πάλιουρες τα βγάλανε. Ο Μπάρκας που ενέπνεε εμπιστοσύνη κάτω απ’ τα δοκάρια, ο Βράνιες (σαν να μην πέρασε μια μέρα!) που με εξαίρεση μια ζεϊμπεκιά στο 83΄έκανε το τέλειο παιχνίδι, ο Σιμόες που ήταν βράχος στο κέντρο, ο Μάνταλος που έχει τελειώσει ως αθλητής αλλά ως ποδοσφαιριστής ακόμη της μιλάει της μπάλας και, φυσικά, ο γίγαντας ο Λιβάγια που όταν (λέμε όταν) αποφασίζει να παίξει ποδόσφαιρο θέλει όλη την ενδεκάδα της Κραϊόβα για μπρέκφαστ. Και του μένει και ενέργεια να κυνηγήσει κομενάκια στο μπιτσόμπαρο!



Πρέπει και να σε πάει όμως η πουτάνα η τύχη. Γιατί όπως όλοι οι προπονητές στην αρχή κάθε σαιζόν, έτσι κι ο Καρντόσο έπαθε το γνωστό έρωτα με τον Κλωναρίδη. Που τον βλέπεις τις πρώτες μέρες και νομίζεις ότι είναι το χαμένο ετεροθαλές αδερφάκι του Μέσι. Τι ξεπέταγμα, τι ορμή, τι σφρίγος, τι ταχύτητα! Τι παιχταράς ανεπανάληπτος είναι αυτός που θα κουρελιάσει τις αντίπαλες άμυνες. Και για ένα παιχνίδι, άντε βαριά δύο, όντως ο Κλωναρίδης θα σε κάνει περήφανο. Κι ύστερα θ’ αρχίσει να κρύβεται, ύστερα θ’ αρχίσει να χαλαρώνει, ύστερα θ’ αρχίσει να ξύνεται και να παριστάνει την Ωραία Κοιμωμένη. Να τον βλέπεις και να αναρωτιέσαι πως διάολο κατάφερε να μεταφέρει σε γηπεδική εκδοχή το κλασικό έργο ο Δόκτωρ Τζέκιλ κι ο κύριος Χάιντ…

Κι εκεί που μοιάζει το ματσάκι με Λεξοτανίλ, εκεί που μοιάζει με Αρντάν, εκεί που μοιάζει με Βάλιουμ, παθαίνει ο Κλωναρίδης το τράβηγμα και αναγκάζεται ο Καρντόσο να βάλει Λιβάγια. Και το παίρνει ο Λιβάγια προσωπικά και λέει «θα σας γαμήσω μόνος μου». Κι επειδή είναι ο Λιβάγια, από φυλή πολεμιστών και ακριτών, το καταφέρνει μια χαρά δίχως να ιδρώσει κιόλας. Με μια ασίστ κι ένα γκολ και ένα σωρό κερδισμένες μονομαχίες, από αυτές που αφήνουν μελανιές στα πλευρά και στις γάμπες του αντιπάλου. Όταν ο Λιβάγια αποφασίζει να δείρει, να σε φυλάει ο Θεός!



Ως εδώ όμως με τα καλά της ΑΕΚ και να δούμε και λίγο τα άσχημά της. Διότι οι παλιοί ήταν αλλιώς, αλλά τους νέους καθόλου ωραίους δεν θα τους έλεγες. Αυτός ο Παουλίνιο τράβαγε επιθετικά, αλλά πίσω άφηνε κάτι τρύπες που κάνανε κρόσσια τα νεύρα του Βράνιες, ο Σιμάο μόνο έκοβε και δεν έραβε, ο Ζεράλδες κράταγε μεν μπάλα αλλά παρέδωσε πνεύμα με το που συμπληρώθηκε μια ώρα αγώνα κι ο Βέρντε αφήστε το καλύτερα. Όντως τριπλάρει σε τηλεφωνικό θάλαμο, αρκεί ο τηλεφωνικός θάλαμος να είναι μεγάλος σαν τη Μητρόπολη…

Ας μην γκρινιάζουμε πάντως. Ήταν και το θέμα της προσαρμογής, ήταν κι ο πρώτος επίσημος αγώνας της σαιζόν, έβραζε κι ο τόπος στη Ρουμανία, υπάρχουν δικαιολογίες γιατί δεν παίχτηκε μπάλα. Και με τη σημερινή νίκη της η ΑΕΚ, αγόρασε όσο χρόνο χρειαζόταν για να κάνει προετοιμασία για τον επόμενο γύρο. Με το καλό της εύχομαι κι ως τότε έχει χρόνο ο προπονητής να διορθώσει αρκετές από τις ανορθογραφίες της.

Ουνιβερσιτατέα Κραϊόβα Europa League ΑΕΚ