Σαν... τραγί ο Σεμέδο - Μπαρτσελόνα στο 1-0 - Δεν το συζητώ για Μπουχαλάκη

Ο αποκαλούμενος «σπουδαίος», ο «μεγάλος», ο «τρανός», είναι εκείνος που πληροί το πακέτο της… μεγαλοσύνης. Με ένα λόγο, αυτός που η επιβλητικότητα του και ο θαυμασμός-σεβασμός που αποπνέει, προέρχεται από την… σοκαριστική επάρκεια του σε όλα. Στα πάντα!

Ας πάρουμε δύο εκ διαμέτρου αντίθετα παραδείγματα ικανότατων, προικισμένων με ιδιαίτερη αξία στα επίπεδα της υψηλής κλάσης ποδοσφαιριστές: Ματιέ Βαλμπουενά από τη μια, Ρούμπεν Σεμέδο από την άλλη.

Προσεγγίζοντας τη διαδρομή τους, ανεξάρτητα από την ηλικιακή διαφορά τους και τις μεγάλων αποκλίσεων παραστάσεις τους, εύκολα καταλαβαίνουμε, μέσω των δειγμάτων της μικρής κοινής πορείας τους με τα ερυθρόλευκα, γιατί ο Γάλλος ανήκει στη σφαίρα των πολύ επιτυχημένων αθλητών, ενώ ο Πορτογάλος… ψάχνεται ακόμα στην Ελλάδα. Ενώ κάλλιστα ήδη, από χρόνια, παρότι… γιός, για να μην πούμε ποδοσφαιρικό «εγγόνι» του… παππού Ματιέ, θα μπορούσε να διαγράφει top καριέρα σε μεγάλο ευρωπαϊκό club!

Ζήτημα… IQ όμως; Διάσπασης προσοχής; Συγκέντρωσης μυαλού στο στόχο δίχως… φύρα κλάσματος δευτερολέπτου; Άκρατος επαγγελματισμός; Επιπολαιότητα, ανωριμότητα; Χαρακτήρα; Αθλητή;

Κάτι από όλα αυτά, όλα αυτά μαζί; Τι να πει κανείς;

Μία επιστημονική ειδική αξιολόγηση του ατόμου, ενδείκνυται συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν παρέχει ωστόσο απαραίτητα και τις πλέον πειστικές εξηγήσεις!

Το θέμα βεβαίως για τον Ολυμπιακό δεν είναι το πού – ένεκα μεγίστης κιόλας απορίας λόγω απαράμιλλων προσόντων! - οφείλεται η συνολική «αστάθεια» που παρουσιάζει ο θηριώδης Πορτογάλος στόπερ, αλλά η ουσία, το αποτέλεσμα.

Τι παίρνουν, τι καρπώνονται, πόσο ωφελούνται οι ερυθρόλευκοι από την παρουσία και το συμβόλαιο του Βαλμπουενά και τι, αντίστοιχα, αντίρροπα θα πω, από του Σεμέδο.

Η ενέργεια του - για την αυστηρή, όχι επιβεβλημένη αλλά δίκαιη αποβολή του από τον Γάλλο ρέφερι, ο οποίος δίχως άλλο εξάντλησε τα όρια ανάγνωσης και εφαρμογής του πειθαρχικού κανονισμού – ήταν χαζή, βλακώδης.

Βρίσκεται μεν εκεί, χάρη στην ταχύτητα και το ένστικτο που διακρίνει έναν όντως καταξιωμένο «καπετάνιο» της άμυνας, αλλά η τελική αντίδραση του, ο τρόπος που πάει πάνω στην μπάλα, δεν μπορεί να αντικατοπτρίζει την κλάση του! Δεν ενεργεί κατ’ αυτό τον τρόπο ούτε… ποδοσφαιρικός έφηβος. Κεντρικός αμυντικός των ακαδημιών!

Είναι εκείνο που λέμε ότι ο Σεμέδο δείχνει πολλές φορές να παρουσιάζει… άγνοια κινδύνου και να εξελίσσεται σε… επικίνδυνο γρανάζι της λειτουργικότητας της μηχανής.

Ότι είναι απρόβλεπτος, ότι είναι ασταθέστατος, ικανός για το καλύτερο (συνήθως), μα και για το χειρότερο (αρκετά συχνά)!

Παρατηρήστε πόσο άτσαλα, με πόση δύναμη, σαν το… τραγί να πω και συγνώμη κιόλας, πέφτει πάνω στο πόδι του αντιπάλου του και δίνει έναυσμα στον διαιτητή να τον «τιμωρήσει» και μαζί του τον Ολυμπιακό.

Ε, ναι. Πιστεύω ότι χωρίς την απερίσκεπτη πράξη του Σεμέδο, θα είχαμε παρακολουθήσει ένα «άλλο» ματς με την Γουλβς, θα είχε ευτυχέστερη έκβαση για την ελληνική ομάδα.

Ο Ολυμπιακός δεν «μάσησε»:

Ούτε από το κεκλεισμένων των θυρών γήπεδο. Δεν είχε τον «καυτό» κόσμο στο πλευρό του, δεν είχε την ηθική συμπαράσταση-παρουσία του ιδιοκτήτη του πάνω ψηλά στη σουίτα γιατί αναρρώνει στην οικία του. Είχε να ανταπεξέλθει αυτό το ψυχρό περιβάλλον, το άγνωστο σε ευρωπαϊκές βραδιές που η κόκκινη λάβα από τις εξέδρες «κατακαίει» όποιον διαβεί τη φυσούνα του αγωνιστικού χώρου του Καραϊσκάκη
Ούτε από την υπεράριθμη Γουλβς για πάνω από μία ώρα (με τους έξτρα χρόνους των ημιχρόνων) παιχνιδιού, την αναγκαστική «θυσία» ενός επιθετικού (Μασούρας) από τον Μαρτίνς, για να μπει αμυντικός (Σισέ) στον αγώνα να καλύψει την απουσία του Πορτογάλου στο κέντρο θωράκισης
Ούτε από τις (δεδομένες πλέον) επιθετικές απουσίες της ομάδας

Έκανε παιχνίδι, έπαιξε προσεκτικό passing game με υψηλότερο ποσοστό ολοκληρωμένων μεταβιβάσεων από τους Άγγλους, σίγουρα τον αισθάνθηκε περισσότερο από τον Σα ο οποίος δεν απειλήθηκε σχεδόν καθόλου, ο Ρουί Πατρίσιο και, εν τέλει σκόραρε κιόλας, «χαζεύοντας» την Γουλβς, που στη φάση του γκολ του Mr. Goleador, Youssef El Arabi, παρακολουθούσε το πώς άλλαζαν την μπάλα οι ερυθρόλευκοι, λες και ήταν απέναντι της, οι… μπλαουγκράνα του Γουαρδιόλα, τότε που έμοιαζε το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα αυτοματοποιημένο σαν… play station!

To 1-1 όπως πήγε το πρώτο «ντέρμπι» Ολυμπιακός-Γουλβς δεν ήταν ασφαλώς άσχημο αποτέλεσμα. Και αφήνει ανοιχτούς τους λογαριασμούς της πρόκρισης στο Γούλφερχαμπτον, όταν και εφόσον Θεού θέλοντος και πανδημίας επιτρέπουσας, παιχθεί η ρεβάνς.

Χωρίς να σημαίνει ότι… καλόμαθε στα σύκα ο Ολυμπιακός, επειδή με ήττα από την Άρσεναλ στο Φάληρο πήγε στο Λονδίνο και την απέκλεισε, το ίδιο θα συμβεί πάλι με τους Λύκους!

Γίνεται όμως. Φάνηκε, αποδείχθηκε ότι η Γουλβς, παρότι από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες στο Νησί, δεν είναι ανώτερη των ερυθρόλευκων.

Την «έχει» ο Ολυμπιακός. Με ένα ματς υψηλής απόδοσης και αυτοπεποίθησης, σαν που φάνηκε και την Πέμπτη ότι τη διαθέτει με το παραπάνω, μπορεί, μπορεί να προκριθεί.

Όσο για τον Σεμέδο, δεν θα του πάρουμε το κεφάλι, απλά τίθεται και για το μέλλον ένας προβληματισμός για έναν ακρογωνιαίο λίθο της ομάδας, εάν τον έχεις και εάν τον έχεις και «στα καλά του» όταν τον θέλεις, όταν τον (πολύ)χρειάζεσαι στα υψηλών απαιτήσεων, στα κρίσιμα παιχνίδια…

Για τον Μπουχαλάκη δεν συζητώ. Μια άκρως άτυχη στιγμή που βρίσκει κάτω χαμηλά στο πόδι του η μπάλα και αλλάζει πορεία. Βεβαίως η Γουλβς δεν επρόκειτο να βάλει τελικά με άλλο τρόπο γκολ στον Σα, αλλά αν ισχύει μία για τον Σεμέδο, για τον Μπουχαλάκη ισχύει… 50. Δεν θα τον εκτελέσουμε!