Για όλα φταίει ο κοντός!

Εξερχόμενος, λέει, του «Τallaght Stadium» του Δουβλίνου ο Σαλπιγγίδης είδε μαζεμένους τους Ελληνες δημοσιογράφους να τον περιμένουν με αδημονία για μια δήλωση, αλλά αυτός τους άφησε αμανάτι...

Τους είπε «γράψτε ό,τι θέλετε, ρε παιδιά» και προχώρησε προς τα ενδότερα...

Ε, λοιπόν, αυτό ακριβώς θα κάνω κι εγώ σήμερα: θα ακολουθήσω τη συμβουλή του και θα γράψω ό,τι θέλω, αν και (τηρουμένων των συνθηκών που έχω στο μυαλό μου) κανονικά θα έπρεπε να γράψω πως θα τραγουδήσω ό,τι θέλω!

Το εννοώ αυτό, όπως ακριβώς το εννοούσε πριν από καμιά σαρανταριά χρόνια ο Τάκης Μουσαφίρης, που (όντας κιόλας φίλαθλος) εμπνεύστηκε από το γεγονός ότι ο Αντώνης Αντωνιάδης εθεωρείτο αποκλειστικώς υπεύθυνος για κάποιες μαζεμένες αποτυχίες του Παναθηναϊκού...

...και έγραψε το τραγούδι «ας με σχωρέσει ο Θεός που 'ναι μεγάλος, όλα τα φταίει ο ψηλός, κανένας άλλος»!

Κρίνοντας από την επιτυχία και την αποδοχή που έχει ο (εξ Ιωαννίνων ορμώμενος και φίλαθλος του ΠΑΣ) συνθέτης και στιχουργός, καταλήγω στο ασφαλές συμπέρασμα ότι ο Θεός τον συχώρεσε, οπότε τώρα ας κάνει μια προσευχή για να συχωρέσει (ο Πανάγαθος) και τον Σαλπιγγίδη!

Ο Θεός, βεβαίως, είναι ελεήμων και συγχωρεί, αλλά η «Θύρα 4» ποτέ!

Εδώ ήρθαμε, που λένε και στο σινεμά, διότι έπειτα από τόσα χρόνια που άντεξε το λαϊκό άσμα (το οποίο πρωτοτραγούδησε η Μπέμπα Μπλανς) νομίζω ότι έφτασε η ώρα να το ξαναπιάσει ο Τάκης και να του κάνει μια (όχι μικρή, αλλά) κοντή αλλαγή...

Ούτως ειπείν, «ας με σχωρέσει ο Θεός που 'ναι μεγάλος, όλα τα φταίει ο κοντός, κανένας άλλος»!

Πράγματι ο Σαλπιγγίδης, που -ως γνωστόν- δεν είναι και πρώτο μπόι, φταίει για τα πάντα: για τις ήττες του ΠΑΟΚ, για το «ναυάγιο» του deal με τους Αραβες και τον Φλωρίδη, για τα ερείπια που άφησε ο Μπατατούδης, για τη δημοσιονομική εκτροπή, για την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, για τη Μικρασιατική Καταστροφή...

Ακόμη και για το προπατορικό αμάρτημα (πρέπει να) φταίει ο λεγάμενος, διότι δεν είχε φροντίσει να κλείσει την πόρτα της Εδέμ!

Ημαρτον, που λέει και ο Γεωργίου στις εκπομπές του!

Προχθές το βράδυ ο Σαλπιγγίδης πέτυχε δύο γκολ, έδωσε μία ασίστ, έγινε πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στα Κύπελλα Ευρώπης και υπήρξε ο μεγάλος πρωταγωνιστής της νίκης του ΠΑΟΚ επί της Σάμροκ, σε ένα ματς που αντί να κλείσει τις πληγές άνοιξε ακόμη περισσότερες!

Απλώς (για να βάλω κι ένα προσωπικό δεδομένο του Δημήτρη στη συζήτηση), αυτή η επιδείνωση δεν συνέβη στα καλά καθούμενα, όπως λέγεται η ταβέρνα που βρίσκεται στη γειτονιά του και στην οποία τραπέζωσε πέρυσι τους συμπαίκτες του...

Συμβαίνει αυτή η επιδείνωση ανά τακτά χρονικά διαστήματα, στα... κακά καθούμενα και ανταποκρίνεται απολύτως σε μια σχέση οργής, μίσους και πάθους που έχει με ένα μέρος των οργανωμένων οπαδών του ΠΑΟΚ...

Δεν τα ζω από κοντά τα πράγματα για να ξέρω αν και ο Σαλπιγγίδης είναι (όπως ο συχωρεμένος ο Τζέιμς Ντιν) ένας «επαναστάτης χωρίς αιτία», προχθές όμως αποδείχθηκε ότι η δική του επανάσταση ήταν βουβή!

Βουβή και συνάμα... αλλήθωρη, διότι τα μεν γκολ πήγε και τα πανηγύρισε στην απέναντι γωνία απ' αυτήν που είχαν πιάσει οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, στη δε αντικατάστασή του στο 90ό λεπτό έστρεψε πάλι αλλού το βλέμμα του για να μην τους ανταποδώσει το χειροκρότημα...

Προχθές τον χειροκροτούσαν, τις προάλλες (μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό) τον σκυλόβριζαν, στη νίκη επί του Ολυμπιακού Πειραιώς τον αποθέωναν, στον αποκλεισμό από την ΑΕΚ τον περνούσαν από λαϊκό δικαστήριο, στην ισοπαλία με τον Ολυμπιακό Βόλου τον αναθεμάτιζαν και (λέγεται ότι) του πέταξαν και μια πέτρα στο αυτοκίνητο, ε, αυτή πια δεν είναι ζωή, αλλά σκέτο μαρτύριο!

Ενα μαρτύριο που παίζεται σε συνέχειες εδώ και χρόνια όπου κι αν αγωνίζεται ο Σαλπιγγίδης: είτε στην ομάδα της καρδιάς του είτε στην ομάδα της παλάμης του!

Η αναφορά στην παλάμη δεν είναι τυχαία και (σε πείσμα του συνειρμού) δεν αφορά τα λεφτά: στις 25 του περασμένου Μαΐου ο ΠΑΟΚ είχε νικήσει τον Ολυμπιακό Βόλου με 5-1 και τότε ο Σαλπιγγίδης πάλι είχε βάλει δύο γκολ, που δεν τα πανηγύρισε, καθότι το βλέμμα του ήταν καρφωμένο σε ένα πανό το οποίο είχε αναρτηθεί στη «Θύρα 4» και έγραφε «Να πας σε αυτούς που χειροκροτάς»!

Οι σκληροπυρηνικοί ΠΑΟΚτσήδες του το κρατούσαν μανιάτικο, επειδή τρεις μέρες νωρίτερα στο ΟΑΚΑ είχε ανταποδώσει με ένα χειροκρότημα την αβροφροσύνη των οπαδών του Παναθηναϊκού και αυτό το ξεφωνητό ήταν άλλο ένα επεισόδιο στο πολύκροτο σίριαλ, που απειλεί να ξεπεράσει σε πλοκή και ανατροπές ακόμη και τη «Λάμψη»!

Αναφέρω επίτηδες τη «Λάμψη», επειδή παιζόταν στον ΑΝΤ1, που χθες τον σιχτίριζε όλος ο κόσμος επειδή διέκοπτε τη μετάδοση και μάλιστα πήρε την εικόνα από το Δουβλίνο πριν από τη λήξη του ματς για τα έκτακτα πολιτικά γεγονότα...

Η «Λάμψη» με πρωταγωνιστή (στο ρόλο του Γιάγκου Δράκου) τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη έχει τέτοιο σασπένς, που νομίζω πως θα έδινε κι άλλες πηγές έμπνευσης στον Φώσκολο, καθότι ο τριαντάχρονος επιθετικός πρέπει συνεχώς να αποδεικνύει ότι δεν είναι ελέφαντας!

Το επισημαίνω αυτό, διότι ακόμη κι αν είχε προβοσκίδα, πάλι δεν θα μπορούσε να ρουφήξει όλα αυτά που του σέρνουν από την πρώτη κιόλας θητεία του, η οποία σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από το μοιραίο απόγευμα της 19ης Μαρτίου του 2006 στην Τούμπα!

Το ρολόι σημάδευε το 63ο λεπτό, ο Σαλπιγγίδης πέτυχε το μοναδικό γκολ του αγώνα με την Ξάνθη και κατευθύνθηκε αμέσως προς τη «Θύρα 4» όχι για να πανηγυρίσει μαζί με τον κόσμο, αλλά (για να βάλει το δάχτυλο στο στόμα του και) να τους πει «σκάστε»!

Για τον Σαλπιγγίδη το συγκεκριμένο σημείο μπροστά στη «Θύρα 4» είναι βωμός στον οποίο καταθέτει άλλοτε αγάπη και αφοσίωση κι άλλοτε απέχθεια και θυμό: εκεί τη σεζόν 2003-04 μετά το λυτρωτικό γκολ με την ΑΕΚ (3-2) έτρεξε για να πανηγυρίσει κάνοντας μάλιστα τη συμβολική κίνηση του κουνήματος του σεντονιού, εκεί φώναξε «σκασμός», εκεί νιώθει πως συνορεύει η Κόλαση με τον Παράδεισο!

Μερικές φορές, όμως, αυτή η Κόλαση βγαίνει βόλτα και τον ακολουθεί όπου πηγαίνει, συμπεριλαμβανομένου και του αεροδρομίου «Μακεδονία»: εκεί πάλι τη σεζόν 2005-06 μετά τον αποκλεισμό (στο Κύπελλο Ελλάδας) από το Αιγάλεω ένα τσούρμο από φανατικούς οπαδούς του ΠΑΟΚ δεν περιορίστηκε στις βρισιές, αλλά του όρμησε κιόλας...

Παρ' όλα αυτά (και άλλα πολλά που έχουν συμβεί) ο Σαλπιγγίδης λατρεύει τον ΠΑΟΚ και το καλοκαίρι του 2010 που παλιννόστησε από τον Παναθηναϊκό χαρακτηρίστηκε δικαίως ως «ο τελευταίος αισθηματίας» του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου και ένας τύπος που (ως «άρρωστο ΠΑΟΚτσάκι», όπως τον είχε αποκαλέσει στα μικράτα του ο Κούδας) βάζει την καψούρα πάνω από το συμφέρον...

Απλώς, εκτός από αισθηματίας και καψούρης, ο Σαλπιγγίδης είναι και μαζοχιστής, διότι εξακολουθεί να ομνύει και να δηλώνει πίστη και υποταγή σε μια ομάδα που ο λαός της ανάμεσα στα υπόλοιπα συνθήματα τραγουδάει και το «ας με σχωρέσει ο Θεός που 'ναι μεγάλος, όλα τα φταίει ο κοντός, κανένας άλλος»!

Πηγή: Goal