"Ψευδαίσθηση" η ΑΕΚ της Ευρώπης, έλλειψη... ρεαλισμού από Αλμέιδα

Η ΑΕΚ της Ευρώπης στην πραγματικότητα αποτέλεσε μια... γοητευτική ψευδαίσθηση! Για την ακρίβεια έχει λανσάρει επικοινωνιακά το... "ήττες σαν νίκες"!! Σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια της ήταν ανταγωνιστική, κατεβαίνοντας να παίξει χωρίς αίσθημα κατωτερότητας και χωρίς να αλλάξει το στυλ της, με την... αφέλεια πως αρκούσε να παίξει καλά ή και καλύτερα από τον αντίπαλό της για να κερδίσει και να κάνει μια ευρωπαϊκή υπέρβαση. Το αποτέλεσμα ήταν να μετρήσει κι αυτή - όπως και ο Παναθηναϊκός - 4 σερί ήττες στον όμιλο, να μείνει με τις... εντυπώσεις αλλά και την αίσθηση στους οπαδούς της ( που ... καλλιεργείται/ ενισχύεται κι απο μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ) πως στάθηκε άτυχη αλλά κι αδικήθηκε! Δεν ισχύει...

Η αλήθεια με πινελιές ρεαλισμού είναι πως η ΑΕΚ έχασε μεν μια μεγάλη ευκαιρία (μετά το αρχικό διπλό της στο Μπράιτον και την δυναμική του παιχνιδιού της) αλλά στο τέλος ο αποκλεισμός της ήταν δίκαιος! Και ήταν προϊόν όχι μόνο δικών της επιλογών ( που ξεκινούν από το καλοκαίρι στις μεταγραφές αλλά και μια... αλαζονεία που έβγαλε) αλλά και της πραγματικότητας η οποία την θέλει για το επίπεδο της Superleague να είναι πολύ καλή, μια... ευρωπαική ομάδα που παίζει σε εντάσεις που την καθιστούν και φέτος φαβορί για να ξαναπάρει τον τίτλο αλλά για το επίπεδο του Europa League (δεν μιλάω καν για Champions League) να θέλει ακόμη... πολλά καρβέλια!!!

Γενικότερα έτσι κι αλλιώς ο καθρέφτης των ελληνικών ομάδων είναι το ... Conference League. Για εκεί είναι όλες παρά την όποια πρόοδό τους και η ΑΕΚ δεν αποτελεί εξαίρεση, παρότι βρίσκεται στο... συννεφάκι της. Προς το παρόν το γκρούπ του Αλμέιδα επιβεβαιώνει αυτό που λέει ο λαός για... "πρώτος στο χωρίο...."!!

Αν η ΑΕΚ έπαιζε πλήρης στην Ολλανδία, δηλαδή είχε Πινέδα/ Στάνκοβιτς/ Γκατσίνοβιτς/ Γιόνσον (υγιή στο 100%)/ Αραούχο πιθανότατα το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό κόντρα στον Άγιαξ. Και εκεί ήταν το λάθος του άκρως συναισθηματικού Ματίας Αλμέιδα. Άλλο η Super League κι άλλο πολύ πιο ανταγωνιστικό/απαιτητικό το Europa League. Το ότι η ΑΕΚ πήγε με αυτές τις απουσίες να παίξει με το κλασικό... ρίσκο του παιχνιδιού του Αργεντινού - όπως δηλαδή έχει μάθει να παίζει στην Ελλάδα - και τον " τελικό" (για την πρόκριση) κόντρα στον Άγιαξ (λες και ήταν ο Αστέρας Τρίπολης), ήταν επιβεβαίωση... τρέλας!

Δεν αποτελεί τόσο... έλλειψη σεβασμού στον σπουδαίο αντίπαλο, όσο ... έλλειψη ρεαλισμού, εμπειρίας και εξυπνάδας! Γιατί ο Μάνταλος ως 8άρι είναι... 1/3 Πινέδα και... μισός Γιόνσον, ο Άμραμπατ απο αριστερά δεν συγκρίνεται με τον "Γκάτσι", ο Αθανασιάδης (με τα δυο γκολ - ευγενική προσφορά στον αντίπαλο κι ας έσωσε άλλα... τρία) υπολείπεται σε κλάση /ψυχραιμία από τον καλό Στάνκοβιτς, ο Γιόνσον είναι αναντικατάστατος δίπλα στον Σιμάνσκι όταν οι αντίπαλοι χαφ είναι γρήγοροι/κινητικότατοι και ο Αραούχο "δένει" τέλεια ως ... δίδυμο με τον Λιβάι. Αυτές ακριβώς οι απουσίες της ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο φάνηκαν σημαντικότερες από τις τρεις βασικές απουσίες του Άγιαξ! Τόσο απλά...

Εκεί, λοιπόν, ήταν το θέμα της φετινής ΑΕΚ σε σχέση με την περσινή, παρότι το παιχνίδι τους δεν διαφέρει: επειδή φέτος υπήρχε η Ευρώπη, δηλαδή πολλές φορές τρία ματς την εβδομάδα και πάντα έπαιζε - όπως και στις προπονήσεις- με τις εντάσεις στα κόκκινα και μόνιμα πατημένο το γκάζι, βγήκαν πολλοί & συχνοί ( κάθε εβδομάδα)τραυματισμοί που έφεραν σκαμπανεβάσματα. Τόσο λόγω διαφοράς επιπέδου (ελληνικό πρωτάθλημα με Ευρώπη), όσο και γιατί αποδείχθηκε - φέτος που ανέβηκε ο πήχης και η πίεση - πως σε κάποιες θέσεις ΔΕΝ διαθέτει δυο ισάξιες 11άδες για να παίζει στο τέμπο και το στυλ του Αλμέιδα.

Κάπως έτσι η ΑΕΚ τερμάτισε 4η κι αποκλείστηκε από έναν όντως πολύ δύσκολο όμιλο, παίζοντας όλα της τα παιχνίδια --είτε εντός, είτε εκτός, με λίγες ή πολλές απουσίες, όποιες κι αν ήταν αυτές κι ανεξαρτήτως του αντιπάλου - στα ίσια. Αυτό ήταν καλό και κακό ταυτόχρονα. Από την μια έκανε πολλές φάσεις και τελικές, χαιρόσουν ως οπαδός της για την εικόνα της αφού δεν έβγαζε φόβο, από την άλλη όμως, παρέπεμπε περισσότερο σε... πάρτι που απλά πας για να διασκεδάσεις με την παρουσία/συμμετοχή σου χωρίς να σε ενδιαφέρει το αποτέλεσμα κι αν φύγεις ζευγαρωμένος! Και όταν αυτό επαναλαμβάνεται σου δημιουργεί μια γλυκόπικρη ψευδαίσθηση, βλέποντας το ποτήρι στο τέλος σαν μισογεμάτο ενώ βασικά έμεινε μισοάδειο! Κάπως έτσι η ΑΕΚ, παρότι έπαιξε μπάλα έχασε διαδικαστικά τόσο από την Μαρσέιγ στην Φιλαδελφεια, όσο κι από τον Άγιαξ!!

Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως ΌΛΟ ΑΥΤΟ θα αποδειχθεί πολύ διδακτικό για τον άπειρο προπονητικά από ευρωπαϊκές διοργανώσεις Ματιάς Αλμέιδα. Ο Αργεντινός κόουτς σίγουρα θα έμαθε πάρα πολλά από το φετινό ευρωπαϊκό ταξίδι του ίδιου και της ομάδας του...

ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ/ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ

Η ΑΕΚ για τον ίδιο λόγο αποκλείστηκε αρχικά από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και μετά από το Γιουρόπα ή Κόνφερενς Λιγκ: γιατί δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί την έδρα της, εκεί που δεν έκανε ούτε νίκη! Έχασε από τις Αντβέρπ, Μαρσέιγ, Μπράιτον και έφερε ισοπαλίες με Ντιναμό Ζάγκρεμπ/Άγιαξ! Ευρωπαϊκή πορεία χωρίς να ποντάρεις στήν έδρα σου δεν υπάρχει κι αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα για την ομάδα του Αλμέιδα, που καλύφθηκε όμως κάτω από το χάλι!!

Όπως και ότι δεν του βγήκαν, δεν πρόσφεραν ουσιαστική βοήθεια οι δυο μεγάλες -δικές του- καλοκαιρινές μεταγραφές, δηλαδή ο Πόνσε με τον Πιζάρο. Ο Αργεντινός φορ θα στοιχίσει την φετινή σεζόν συνολικά 5.000.000 ευρώ (3,5 εκατ. ήταν η αγορά του) και χοντρικά άλλο 1.500.000 ο Μεξικανός μεσοεπιθετικός. Και οι δυο αντικειμενικά είναι πολύ καλοί παίκτες, με... διαπιστευτήρια αλλά μέχρι τώρα δεν έχουν προσαρμοστεί και τα χαρακτηριστικά τους δεν κολλάνε με των υπολοίπων, σε αυτό που παίζει ο Αλμέιδα. Κι αυτό είναι επιπλέον αγκάθι για δυο μεταγραφές μπάτζετ 6.500.000 για την τρέχουσα σεζόν...