Εχει χαθεί η μπάλα... Το μόνο που έχει σημασία είναι τα τηλεοπτικά συμβόλαια, τα φράγκα και το καλεντάρι... Ο κόσμος, το θέαμα, η ψυχαγωγία έχουν πάει όλα στο διάολο στο βωμό των συμφερόντων...
Πόσο χαρούμενη είναι η ΟΥΕΦΑ που γίνεται ένας αγώνας για τους "32" του Europa league σε ένα αχανές γήπεδο, που φιλοξενεί αυτή την ώρα 700 άτομα;
Ποια είναι αυτά η ανάγκη που υποχρεώνει, επαγγελματίες παίκτες αξίας εκατομμυρίων, κυρίως όμως οικογενειάρχες, γονείς, να βγουν και να παίξουν ποδόσφαιρο στους -14 βαθμούς Κελσίου;
Κι αν αυτοί που παίζουν, έχουν και μία πιθανότητα να ζεσταθούν κάποια στιγμή, ασχολείται κανείς με αυτούς που κάθονται στον πάγκο και υποχρεώνονται δύο ώρες να βρίσκονται εκτεθειμένοι σε τόσο απάνθρωπη θερμοκρασία;
Αν το θεωρείται τόσο απλό, πηγαίνετε να παίξετε εσείς μπάλα αγαπητοί φίλοι... Κι εδώ δε μιλάμε για ανοχή, ηρωισμό, ταλέντο, ικανότητα... Εδώ μιλάμε για ανθρώπινες λειτουργίες...
Πόσα κιλά θερμαντικής αλοιφής πρέπει να βάλει ένας παίκτης πάνω του για να νιώσει κάποια στιγμή αργότερα ότι ο οργανισμός του ζεσταίνεται; Πόσος χρόνος και τρέξιμο θα χρειαστεί για να αποκτήσουν οι ...συρρικνωμένοι μυς, την κανονική λειτουργία τους; Δεν είναι επικίνδυνο για τους παίκτες; Και γιατί θα πρέπει να μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία και να ρισκάρουν;
Κι όλα αυτά γιατί; Επειδή η ΟΥΕΦΑ δεν έχει ημερομηνίες να εντάξει τα αναβληθέντα ματς; Ε όχι, ρε Πλατινί! Ημαρτον! Οι παίκτες, όσα χρήματα κι αν παίρνουν, δεν είναι ούτε ζώα, ούτε πιόνα των τηλεοπτικών συμβολαίων. Πάνω απ'όλα είναι άνθρωποι. Και τελικά τι είναι το ποδόσφαιρο;
Ενα προϊόν το οποίο δεν έχει κανένα άλλο στόχο παρά να ικανοποιούν τους μεγαλοκαρχαρίες που δίνουν τα φράγκα τους σε χορηγίες; Το ποδόσφαιρο δεν υποτίθεται ότι είναι θέαμα; Δεν υποτίθεται ότι γίνεται για τον κόσμο, τον ...πελάτη;
Βέβαια, όλα αυτά έχουν πάει περίπατο... Αν δεν είχαν πάει, ο αγώνας στη Μόσχα δε θα γινόταν ποτέ!