Όμως είχε τόσες συγκινήσεις και τόσες εικόνες να κρατήσει κανείς,αντάξιες ενός ευρωπαϊκού τελικού, που ακόμη και η «καθαρή αυτή» νίκη, δεν σουστερεί το αίσθημα, ότι ήταν τελικός.

Τι να συγκρατήσεις; Τα δάκρυα τωνπαικτών της Μπιλμπάο; Την φανέλλα με την αφιέρωση στην δόξα του Θεού, του MVP Ρανταμέλ Φαλκάο; Ταπιτσιρίκια, αγοράκια και κοριτσάκια, που πανηγύρισαν μαζί με τους «πατεράδες»τους της Ατλέτικο τη νίκη; Τους οπαδούς της Μπιλμπάο που παρά την στενοχώριατους, έμειναν μέχρι τέλος στην κερκίδα και χειροκρότησαν νικητές καιηττημένους; Τον Μπιέλσα, που το πάλεψε όσο μπορούσε από τον πάγκο, αλλά στοτέλος νικήθηκε από μια ανώτερη ομάδα; Τον Σιμεόνε, που δεν χόρταινε να σηκώνειτο τρόπαιο και να αποθεώνεται από τους Μαδριλένους, με την ιαχή “Cholo-Cholo”;

Ήταν ένας χορταστικός τελικός.Πλούσιος σε θέαμα και συναισθήματα, που μένει χαραγμένος στην μνήμη τωνφιλάθλων. Ακόμη και του «ουδέτερου», που τον παρασύρει ο ρυθμός και η «αύρα»του κόσμου, αλλά και του εκπληκτικού γηπέδου, όπως ήταν το εθνικό στάδιο τουΒουκουρεστίου. Σίγουρα ο καλύτερος της διοργάνωσης. Και παρότι η Μπιλμπάο δενσκόραρε, όλη της η προσπάθεια στο β 45λεπτο, σε κρατούσε εκεί. Να ελπίζεις, ότιέστω και από σπόντα, θα μπει το γκολ και θα κάνει κόλαση τον τελικό. Ήταν έναματς, που άξιζε να τα δεις.

Πέρα από τα δεδομένα συγχαρητήριαγια την Ατλέτικο και το εξαιρετικό στήσιμο από τον πάγκο, αξίζει μία κουβένταγια τους «χαμένους» της βραδιάς. Τα «πιτσιρίκια» από το Μπιλμπάο, θα μεγαλώσουνκάποια στιγμή. Και με τόσο ταλέντο, που διαθέτουν, θα φέρουν επιτυχίες σίγουρα.Μέσα από τέτοια ματς, τα παιδάκια θα γίνουν άντρες. Και μην λησμονείτε, ότιμιλάμε για μια ομάδα δίχως ξένους. Φανταστείτε σε αυτό το σύνολο δηλαδή, καιέναν Ντιέγκο, έναν Γκοντίν, ή οποιονδήποτε άλλον καλό ποδοσφαιριστή. Που θαμπορούσε να φτάσει.

ΥΓ Ρε συ King Kenny. Έδωσες 40 εκατομμύριαγια τον Κάρολ και τα ίδια λεφτά έδωσε η Ατλέτικο για τον Φαλκαό; Δεν τοξανακοιτάς λίγο καλύτερα, γιατί μάλλον την «πατήσαμε», έτσι;

Πηγή: pamesports.gr

Αθλέτικ Μπιλμπάο Ατλέτικο Μαδρίτης Europa League