Ουδέν κακόν αμιγές καλού, βεβαίως, διότι με τις εκπλήξεις που συντελούνται η μία μετά την άλλη τις τελευταίες ημέρες, εκτός από την ιστορία έχει την τιμητική της και η νοσταλγία!

Γελώ τώρα που το συνειδητοποιώ, αλλά, μαζί με την ιστορία και τη νοσταλγία, έχει επίσης την τιμητική της και η... ομοιοκαταληξία, διότι έστω και χωρίς τη θέλησή τους τις προάλλες ο Πανιώνιος και προχθές ο ΟΦΗ μέριασαν για να επιστρέψουν στο προσκήνιο της ποδοσφαιρικής επικαιρότητας τα Σφαγεία και η «ελαφρά ταξιαρχία»!

Κανονικά σε αυτόν τον λογαριασμό (των εκπλήξεων και της ρίμας) θα έπρεπε να βάλω, επίσης, τη Μαγνησία και την Ανατολική Μακεδονία, αλλά προς το παρόν τις αφήνω στην άκρη, διότι ο Ολυμπιακός Βόλου και η Καβάλα περισσότερο από τη νοσταλγία είχαν να διαχειριστούν την αμαρτία!

Ζητώ συγγνώμη από τον κύριο Μάκη και από τον κύριο Αχιλλέα, που τους ξαναβάζω στο κάδρο, ωστόσο, εάν δεν είχαν τα μπλεξίματα με την υπόθεση των «στημένων» αγώνων, οι δήμιοι του Ατρόμητου και της ΑΕΚ θα συνέχιζαν την ευδόκιμη θητεία τους στη Super League και οι προκρίσεις τους στο Κύπελλο δεν θα έμπαιναν στον ίδιο παρονομαστή με τις επιτυχίες του Φωστήρος και του Απόλλωνος Σμύρνης!

Αυτοσαρκαζόμενος -και επειδή ήδη έχω καταναλώσει το ένα τρίτο του κειμένου-, ομολογώ ότι σε αυτήν την υπόθεση έχει την τιμητική της και η (δική μου) φλυαρία, αλλά την κόβω εδώ και πηγαίνω μια βόλτα στο Ρουφ...

Στο Ρουφ, διότι όταν οι δημοσιογράφοι της εποχής έβαζαν τον Βασίλη Γεωργιάδη στη θέση του... Ερολ Φλιν, οι όμορφες ταινίες του Απόλλωνος γυρίζονταν στο γήπεδο, που το 1946 απαλλοτριώθηκε από την Εταιρεία Σιδηροδρόμων και τότε η «ελαφρά ταξιαρχία» αναγκάστηκε να μετακομίσει στη Ριζούπολη!

Α, για να μην το ξεχάσω: στη δεκαετία του '80 τους Απολλωνιστές τους παρονόμαζαν και «Ιεχωβάδες», διότι τα καλοκαίρια η διοίκηση νοίκιαζε το γήπεδο στην Εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά για να διεξάγει τις τελετές βάπτισης των νέων πιστών...

Εβδομήντα πέντε χρόνια προτού ανατείλει το άστρο του (εκτελεστή του ΟΦΗ) Μιχάλη Μανιά, ο Απόλλων αναδείχθηκε πρωταθλητής Αθηνών, με serial killer τον Βασίλη Γρηγοριάδη.

Εκείνη η ομάδα, η οποία, εκτός του Γρηγοριάδη, είχε επίσης στις τάξεις της τον (τερματοφύλακα) Ρωμύλο Φρονιμίδη, τον αμυντικό Γάσπαρη και τους επιθετικούς Δαμαλά και Στράτο, κατέκτησε τον δεύτερο τίτλο της γνωρίζοντας μονάχα μία ήττα από τον Παναθηναϊκό και παραχωρώντας μια ισοπαλία στον Αθηναϊκό...

... ενώ η ορμητικότητα, το επιθετικό ταμπεραμέντο και το θεαματικό παιχνίδι της της έδωσαν στρατιωτική, ποιητική και κινηματογραφική υπόσταση!

Το εννοώ αυτό, διότι η (βρετανική) Ελαφρά Ταξιαρχία του ιππικού, η οποία καθοδηγείτο από τον λόρδο Κάρντιγκαν, έγινε διάσημη στις 25 Οκτωβρίου του 1854 από τη μάχη του Μπαλακλάβα στο πλαίσιο του Κριμαϊκού Πολέμου: στις 9 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το ομώνυμο αφηγηματικό ποίημα του (λόρδου) Αλφρεντ Τένισον, ενώ ογδόντα δύο χρόνια αργότερα η υπόθεση μεταφέρθηκε στο σινεμά...

Η ταινία «The Charge of the Light Brigade» γυρίστηκε από τον (σκηνοθέτη της «Casablanca») Mάικλ Κέρτιζ, προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 20 Οκτωβρίου του 1936, με πρωταγωνιστές τον (πρόωρα χαμένο) Ερολ Φλιν, την Ολίβια ντε Χάβιλαντ, τον Πάτρικ Νόουλς, τον Χένρι Γκόρντον και τον Ντέιβιντ Νίβεν...

...και δυο χρόνια αργότερα παίχτηκε στην Ελλάδα όχι μόνο στους κινηματογράφους αλλά και στο γήπεδο!

Η ποδοσφαιρική μεταφορά του τίτλου ταίριαζε γάντι στο παιχνίδι του Απόλλωνος που εκείνες τις μέρες (Απρίλιος 1938) κατακτούσε τον τίτλο στο πρωτάθλημα Αθηνών κι αυτό το παρατσούκλι τον ακολουθεί εδώ και 75 χρόνια!

Στη μεταπολεμική εποχή, ο Απόλλων συνέχισε το ίδιο βιολί, με τον (συχωρεμένο αδερφό του Αριστείδη) Γιώργο Καμάρα στον ρόλο του Γρηγοριάδη και μια πληθώρα δαντελένιων ποδοσφαιριστών, που ήταν η τέρψις του φιλοθεάμονος κοινού, ανεξαρτήτως συλλογικών προτιμήσεων...

Ο Απόλλων στέφθηκε, επίσης, πρωταθλητής Αθηνών το 1948 και το 1958, μάλιστα, εκείνη την εποχή πέρασε από τον πάγκο του ο Σκοπιανός Κιρίλ Σιμονόφσκι: ο παλαίμαχος αριστερός μπακ της Βαρντάρ και της Παρτιζάν Βελιγραδίου εφάρμοσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το σύστημα 4-2-4, η πατρότητα του οποίου ανήκει στον Βραζιλιάνο Φλάβιο Κόστα και στον Ούγγρο (μετέπειτα προπονητή του Παναθηναϊκού) Μπέλα Γκούτμαν.

Μετά την επιτυχία του με τον Απόλλωνα, ο «Τζίνα» Σιμονόφσκι διαδέχθηκε τον Ιταλό Μπρούνο Βάλε στον Ολυμπιακό, τον οποίον οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου του 1961, ενώ έφυγε από τη ζωή το 1984...

Ο Απόλλων πάλι έφυγε από τη ζωή της Α' Εθνικής το 2000 και αφού είχε προλάβει να παίξει στον τελικό Κυπέλλου του 1995, στον οποίο συνετρίβη από την ΑΕΚ με 7-1...

...αλλά μετά από χρόνια και ζαμάνια απέκλεισε τον ΟΦΗ στο Κύπελλο, είναι επικεφαλής στο πρωτάθλημα της Football League και έφερε πάλι στο προσκήνιο την ιστορία, τη νοσταλγία και προ πάντων την Ελαφρά Ταξιαρχία!

Πηγή: Goal

Κύπελλο Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS