Άμα ήτανε – όταν… έκαιγε η πατάτα – έτσι «σεληνιασμένος» όπως σ’ αυτό το «μαρτυρικό», για τον Πανθρακικό, 6άλεπτο, τόσο απλή θα φάνταζε κάθε περίπτωση αντιπάλου για τον Ολυμπιακό στον ελλαδικό χώρο. Σαν να έπαιζε με… μια σφουγγαρίστρα στο χέρι θα έμοιαζε όλη η σεζόν για τους πρωταθλητές, σκοράροντας κατά βούληση έναντι κάθε αντιπάλου.

Αν παρατηρούσε κανείς την… τρελαμάρα του Ιμπαγάσα τη στιγμή που μάζευε την μπάλα από τα δίχτυα του Κουτσόπουλου για 6η φορά στο
ματς και να την κουβαλήσει ως τη σέντρα του γηπέδου, δίνοντας με χαρακτηριστικές κινήσεις «αφιονισμένου θηρίου» το έναυσμα για συνέχεια του σφυροκοπήματος, τότε θα γινόταν αντιληπτή και η λαϊκή απαίτηση για το πώς ονειρεύεται ο κόσμος του τον Ολυμπιακό: Παθιασμένο νικητή, ψυχωμένο μαχητή, εγωιστή πρωταθλητή…

Για να αισθάνεσαι σίγουρος για την ασφάλιση του αυτοκινήτου σου, Anytime με την εγγύηση της INTERAMERICAN


Εκείνο που κινδυνεύει να παραμείνει ζητούμενο και να αποτελέσει τη μεγάλη απορία, τώρα που η χρονιά οδεύει προς το φίνις, είναι ο λόγος και η αιτία που οι «ερυθρόλευκοι»… έκατσαν το τελευταίο δίμηνο, παραμερίζοντας ακόμα και κάθε ίχνος ατομικού εγωισμού.

Το «γιατί» έπρεπε να μπουν στα αποδυτήρια για το ημίχρονο του ημιτελικού και κάπου εκεί να αφυπνισθούν, νιώθοντας ότι απειλούνται με ένα κάζο άνευ προηγουμένου, χάνοντας το δρόμο για τον τελικό και το νταμπλ από τον Πανθρακικό! Βλέποντας τα δεκάδες εκατομμύρια της ποδοσφαιρικής αξίας τους να αμφισβητούνται από ένα μπάτζετ… κοντορεβυθούληδων μπροστά στο αντίστοιχο δικό τους.

Ήταν η ώρα που ο Ολυμπιακός απέκτησε το περιβόητο κίνητρο. Τότε που το φάσμα της οικοδόμησης από τους Θρακιώτες μιας οδυνηρής έκπληξης άνευ προηγουμένου, διαπέρασε σαν ηλεκτροσόκ το πετσί των Πειραιωτών. Αυτή την «ηλεκτροπληξία» προφανώς χρειάζονταν για να… θυμηθούν ποιοι είναι και ποιες είναι οι πραγματικές τους δυνατότητες. Ο «Κάνιο» και η παρέα του, πήραν το… wettex και πέρασαν «στεγνό καθάρισμα» τον Πανθρακικό, βγάζοντας εισιτήριο από τώρα για τον τελικό του Κυπέλλου.

Ήταν η απόρροια του «αιμοβόρου» διαστήματος των μόλις 6 λεπτών, όπου χάθηκε το τόπι και οι φιλοξενούμενοι σάστισαν, έχοντας υποχρεωθεί κι αυτοί σε θαυμασμό της απόδοσης των «ερυθρολεύκων»!

Επισημάνσεις

Μερικά χρήσιμα συμπεράσματα σε ατομικό επίπεδο από τη φρεσκαρισμένη 11άδα του Μίτσελ και τις τρεις αλλαγές του:

* Ο Ολυμπιακός με τον «στρατηγό Αριέλ» σε κέφια και δυνάμεις… ήβης είναι «άλλη» ομάδα. Οι ηγετικές του ικανότητες θα αποτελέσουν μια από τις πρώτες προτεραιότητες κάλυψης στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο. Ασχέτως, κατά τη γνώμη μου, πότε και κατά πόσο, ο 24χρονος μπαλαδόρος Τόμας Ντε Βινσέντι θα μπορέσει (;) να καλύψει το κενό του στο ρόστερ.

* Ο Νταβίντ Φουστέρ ήταν ένας από τους μεγάλους άτυχους της σεζόν, χάνοντας με τους τραυματισμούς του, περισσότερα από τα μισά ματς και μένοντας διαρκώς πίσω από πλευράς φόρμας. Όσο θα παίρνει παιχνίδια στα πόδια του, ο Ισπανός – ένας από τους θεμέλιους λίθους της ομάδας του Βαλβέρδε – θα αναδεικνύεται σε «εσωτερική» μεταγραφή με το βλέμμα στο μέλλον.

* Όσο ο Τζεμπούρ παραμένει μακριά από τον καλό, αποδοτικό εαυτό του, δεν είναι… κακό να χάνει τη θέση του στο βασικό σχήμα από τον Κώστα Μήτρογλου. Που έχει το γκολ στο τσεπάκι «σκοτώνοντας» όποιον βρεθεί απέναντί του.

* Πολύ καιρό τώρα είναι εμφανέστατη η κόπωση του Γιάννη Μανιάτη. Του χρειάζονται ανάσες σαν αυτές που πήρε σήμερα.

* Θετικό το πρώτο «δείγμα» του νεαρού Νίκου Ιωαννίδη. Φάνηκε στο 20άλεπτο που έπαιξε από τα πατήματά του στην περιοχή.

* Θα χρειαστεί ενίσχυση με τερματοφύλακα δίχως άλλο. Ο Κάρολ δεν εμπνέει την εμπιστοσύνη που «έστελνε» με… κύματα πέρυσι στην εξέδρα και ο Μέγιερι παραμένει νέος και με ανάγκη δουλειάς.

* Ο Φετφατζίδης σημείωσε ένα από τα εξαιρετικότερα τέρματα της περιόδου. Με την εν γένει παρουσία του, ξαναπήρε πόντους για 11άδα. Το «μπαλάκι» αποκλειστικά δικό του προκειμένου να πείσει ότι… κουράστηκε πια από τις συνεχείς διαδρομές μεταξύ βασικού, πάγκου και εξέδρας…

Υ.Γ.: Ότι έγινε, έγινε. Τα όποια κακώς κείμενα, πάντως, δεν θα πρέπει να επηρεάσουν τη φιέστα της Κυριακής. Είναι το επιστέγασμα, η τυπική πιστοποίηση και γιορτή για ακόμα μία, μοναδική προφανώς και άφθαστη, κατάκτηση του Ολυμπιακού στο ελληνικό ποδόσφαιρο: 40 πρωταθλήματα (και 37 όλοι οι υπόλοιποι)! Είναι τουλάχιστον άδικο να μην τιμηθεί από τον πιστό λαό του αυτός ο σύλλογος όπως του αρμόζει για ένα τέτοιο ιστορικό ρεκόρ…

 

Κύπελλο Ελλάδας Superleague Ολυμπιακός