Ποιοι είναι "βλάκες", αυτοί, οι εμείς;

Ωστόσο, για να πούμε δύο πράγματα. Τους τελευταίους μήνες, στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, όσο και στις εφημερίδες, γίνεται λόγος για τη λαμογιά και την ανικανότητα των πολιτικών κάθε χώρου κι εν τέλει την αηδία που προκαλούν στο μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού.

Σχόλια απαξιωτικά και εξευτελιστικά για τα πρόσωπα, αλλά και για τη χώρα που οι ίδιοι κυβερνούν. Στις συγκεντρώσεις τα λαμόγια τρώνε γιαούρτια στη μάπα, ο κόσμος έχει επαναστατήσει. Και ανατριχιάζεις στη διαπίστωση, ότι, σε αυτούς τους «αλήτες» δεν καίγεται καρφί. Μα, δεν τους αγγίζει τίποτα ανάθεμα. Δεν του ενδιαφέρει, δεν τους απασχολεί. Είναι εξοργιστικό και συνάμα απογοητευτικό.

Και δεν πρόκειται για έναν πολιτικό πόλεμο, χρωματικών αποχρώσεων, ή στρατοπέδων. Τα πρόσωπα υπουργών και βουλευτών πολλές φορές, ανεξαρτήτως προέλευσης, ανεξαρτήτως ιδεολογίας γίνεται στόχος για πατσαβούρες. Ο κόσμος δείχνει ότι έχει μισήσει τους πάντες και τα πάντα.

Κι έρχεται χθες ο μεγάλος Γιώργος Δώνης και μέσα από τα μικρόφωνα της κρατικής τηλεόρασης, διασύρει, κουβαλώντας ένα τόνο κότσια, το πολιτικό σύστημα αποκαλώντας τη χώρα «Μπουρδέλο». Ο Τύπος σχολιάζει και μάλιστα κάποιοι αναφέρουν ότι με αυτή τη σύγκριση αδικούνται οι «μάνατζερς» και οι ιδιοκτήτες των περίφημων Studio (όπως λέγονται πια).

Κι όμως σε αυτή την διαλυμένη χώρα, του σάπιου συστήματος, δεν αντιδρά, κι ούτε πρόκειται να αντιδράσει κανείς. Ουδείς θα πει. «Ελα δω ρε Δώνη. Τι λες αγόρι μου; Ποια χώρα είναι μπουρδέλο;». Πιθανώς στα δελτία ειδήσεων θα βγουν λαμόγια πολιτικάντηδες για να υπερασπίσουν τον εαυτό τους, αλλά ουδείς θα μιλήσει για την ταμπακιέρα.

Η χώρα είναι έρμαιο των τραμπούκων, της αλητείας και της μαφίας και οι βρωμο-πολιτικοί θα βγουν να μιλήσουν πάλι για δέσμη μέτρων, αυστηροποίηση των ποινών κι άλλες τέτοιες αηδίες. Θα μιλήσουν για μέτρα που έχουν ληφθεί, κάποιοι (όχι μόνο κυβερνητικοί) πιθανώς θα επικαλεστούν πάλι στατιστικά που αναφέρουν ότι έχουν μειωθεί τα κρούσματα βίας, αναφερόμενοι σε συμπλοκές οπαδών διαφορετικών ομάδων όταν η μετακίνηση έχει απαγορευτεί και θα συνεχίσουν να πιστεύουν ότι μασάμε κουτόχορτο. Και μετά από 10 μέρες θα γίνουν πάλι τα ίδια.

Και η συντριβή της χώρας θα συνεχίζεται. Το βαρέλι θα είναι χωρίς πάτο και οι αλήτες οι πολιτικοί θα εξακολουθήσουν να χτενίζουν την περηφάνεια της αλητείας και την ανικανότητας με τη βρεγμένη από σάλιο και φλέματα χτένα που τους προσφέρουν οι αδύναμοι συμπολίτες μας, όλοι εμείς, που τους σιχαινόμαστε μεν, αλλά χτυπάμε την πόρτα του γραφείου τους στωικά και με ένα επιτηδευμένο σεβασμό, μήπως και (ξανα)γίνουμε άνθρωποι με ελπίδες και όνειρα. Αυτά που τα λαμόγια μας έκλεψαν.

Τελικά όμως, ρε μάγκες, ποιοι είναι βλάκες ; Αυτοί που έχουν αποδείξει πολλάκις (μπλε, πράσινοι, κόκκινοι) ότι συλούν τον τάφο που μας έσκαψαν, που μας έχουν γραμμένους στα αχαμνά τους, οι εμείς; Μήπως εμείς είμαστε οι βλάκες, που ζωντανεύουμε την πτωχευμένη αξία τους, με την ψήφο μας; Η το τηλεφώνημά μας για να βολέψουμε, ή να βολευτούμε. Για σκεφτείτε το...