Πιστεύει, λοιπόν, σήμερα κανείς ότι, κατόπιν τούτου, πραγματικά η ΑΕΚ έχει κερδίσει…καινούργιους φίλους; Ή ότι, άντε να χαμηλώσουμε τον πήχυ, αυτή η βραδυά έφτιαξε το κέφι και θα συσπειρώσει στ' αλήθεια τους ήδη φίλους; Δεν είναι πιο πιθανό ότι σήμερα, αν όχι καινούργιους φίλους, τουλάχιστον πιο πολλές συμπάθειες έχει κερδίσει ο ριγμένος στον λάκκο με τ' άγρια θηρία Ατρόμητος;

Κατά πάσα βεβαιότητα, ο αγαπημένος φίλος μου Σοφοκλής (Πιλάβιος) έχασε στον «πυρετό του Σαββατόβραδου» μία καλή ευκαιρία. «Ιστορική ευκαιρία» όπως θα το επέβαλε, σε διατύπωση, η συνήθης δημοσιογραφική υπερβολή. Την ευκαιρία «να κάνει κάτι», κάτι το θεαματικό, και να μνημονεύεται γι’ αυτό επί χρόνια μετά. Οσο, ακόμη, μνημονεύεται π.χ. ο Σταύρος Δουβής επειδή κάποτε εκκένωσε ένα ολόκληρο Παλέ ντε Σπορ στη Θεσσαλονίκη.

Εδώ, η ευκαιρία του προέδρου της ΕΠΟ ήταν, πολύ απλά, να σηκωθεί και να φύγει. Να πάει σπίτι, το οποίο σπίτι του άλλωστε είναι πολύ κοντά στο Ολυμπιακό Στάδιο, και να δει τη συνέχεια στο γυαλί αντί να νομιμοποιήσει, με τη θεσμική συμμετοχή του στην απονομή, ό,τι προηγήθηκε της απονομής. Δεν ήταν δα, ό,τι προηγήθηκε, ακριβώς για επιβράβευση με μετάλλια και τρόπαια. Μία ευκαιρία, αυτή του Ψηλού, δίχως κόστος καν. Ούτε έκτακτο φόρο θα πλήρωνε, ούτε μήνυση θα του ‘καναν. Και θα είχε κι ένα κάποιο αντίκτυπο. Εξτρά αντίκτυπο, πέρα απ’ τον δρόμο που τις επόμενες ημέρες θα πάρει «πειθαρχικά» το πράγμα.

Γιατί ο τελικός του Κυπέλλου Ελλάδος, άσχετα με το οικονομικό ή αγωνιστικό ή άλλο διακύβευμα, προπάντων είναι εθνικό event δεν πα’ να έχουν προκριθεί σ’ αυτόν η Δόξα Κρανούλας με τον Ολυμπιακό Χερσονήσου. Και δεν είναι μονάχα η, άλλα χρόνια, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας που το υποδήλωνε. Είναι ο νομοθέτης, που ως τέτοιο το αναγνωρίζει. Ένα γεγονός αυξημένου δημόσιου ενδιαφέροντος. Και γι’ αυτό η νομοθεσία επιβάλλει, δεν επιτρέπει απλώς ούτε μόνον ενθαρρύνει, επιβάλλει επαναλαμβάνω, ο τελικός να προβάλλεται στη λεγόμενη «ελεύθερη» τηλεόραση ακόμη κι αν τα δικαιώματα μετάδοσης των αγώνων της διοργάνωσης τα έχει, όπως συμβαίνει, «κλειστό» κανάλι.

Αυτός ο τελικός ξεκίνησε με (μεταξύ πολλών άλλων ασχημιών) απλωμένο, φάτσα απέναντι στις κεντρικές κάμερες της TV, ένα πανό που έγραφε χαφιέ τον Ντέμη Νικολαίδη. Αν σκεφτούμε πόση φασαρία έχει γίνει κατά καιρούς σε γήπεδα για ν’ αποκαθηλωθούν «άλλα και άλλα» πανό, αυτό έμεινε στη θέση του στη «γιορτή του ελληνικού ποδοσφαίρου» δίχως την παραμικρή διαπραγμάτευση. Και καλώς έμεινε. Για να μη…ερεθιστούν τα παιδιά. Ηταν, δε, ένα αληθινό ευτύχημα ότι τα έργα και οι ημέρες όσων έκαναν τον κόπο να το φτιάξουν, επί τόπου δικαίωναν τον «χαφιεδισμό» του Ντέμη. Εκείνος, και με το γνωστό κόστος, όχι ανέξοδα, προσπάθησε «κάτι να κάνει» γι’ αυτό. Κάτι, με αντίκτυπο. Να μη δίνεται το Παιγνίδι, βορά στους μη-κανόνες. Φυσικά, κυριάρχησαν οι μη-κανόνες.

Αν τυχόν νομίζαμε ότι το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχει ανάγκη τη «βοήθεια» του ΟλυμπιακοΠαναθηναϊκού (ή, επικουρικά, και του «παράγοντα με τα αρχικά Α.Μ.») για να ‘ναι ό,τι Δώνης και Δέλλας συνομολόγησαν στην τηλεόραση ότι είναι, «ένα μπουρδέλο» δηλαδή, απεναντίας είδαμε ότι πολύ εύκολα μπορεί να είναι «ένα μπουρδέλο» και σε τελικό ΑΕΚ-Ατρόμητος. Μια πικρή ειρωνεία για το όλο σύστημα-ΕΠΟ όπου σχεδόν πανηγύριζαν ότι, μετά τις καραμπόλες στους προηγούμενους γύρους, εφέτος ο τελικός ήταν μία low-risk υπόθεση. Ένα ευκολάκι. Όχι ένας πολύπλοκος οργανωτικός εφιάλτης. Ούτε ΑρειανοΠΑΟΚτσήδες είχε, να κατεβάζουν στην Αθήνα τους μύριους, ούτε ΟλυμπιακοΠαναθηναϊκό. Κι όμως, αν η πάστα των ανθρώπων σε τούτο τον τόπο έχει δραματικά αλλοιωθεί, τότε ακόμη και το ΑΕΚ-Ατρόμητος δεν θα υστερήσει στο παραμικρό.

Μια άλλη πικρή ειρωνεία «εκ των προηγουμένων ημερών» ήταν ότι το τρόπαιο μεθερμηνευόταν ως ένας άμεσος τρόπος, δραστικός τρόπος, για να πάψει η ΑΕΚ να χάνει αίμα σε «οπαδική βάση». Μια απεγνωσμένη αναγκαιότητα, για τον Δικέφαλο. Η ΑΕΚ το κατέκτησε, επιτέλους. Μ’ ένα «καθαρό» 3-0, μάλλον κολακευτικό ως προς την έκτασή του μεν, ωστόσο όχι και «αδικαιολόγητο» αφού, στα σημεία έστω, αυτή ήταν, η ΑΕΚ, η λιγότερο κακή απ’ τις δύο φιναλίστ. Πιστεύει, λοιπόν, σήμερα κανείς ότι, κατόπιν τούτου, πραγματικά η ΑΕΚ έχει κερδίσει…καινούργιους φίλους; ‘Η ότι, άντε να χαμηλώσουμε τον πήχυ, αυτή η βραδυά έφτιαξε το κέφι και θα συσπειρώσει στ’ αλήθεια τους ήδη φίλους; Δεν είναι πιο πιθανό ότι σήμερα, αν όχι καινούργιους φίλους, τουλάχιστον πιο πολλές συμπάθειες έχει κερδίσει ο ριγμένος στον λάκκο με τ’ άγρια θηρία Ατρόμητος;

Πηγή: contra.gr

Επεισόδια Ατρόμητος Κύπελλο Ελλάδας ΑΕΚ