Κάνεις ζάπινγκ σε αυτή τη ριμάδα την τηλεόραση και σε πιάνει η ψυχή σου. Τις ειδήσεις τις έχουμε κόψει εδώ και καιρό. Να ακούσεις τι;

Τον τρόπο με τον οποίο φάγαμε μαζί τα λεφτά; Τον τρόπο με τον οποίο θα βγούμε από την κρίση; Την τρόικα να ζητά νέα μέτρα; Τους πολιτικούς να μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιος ευθύνεται;

Τα σίριαλ; Τα περισσότερα τα έχουμε δει. Επανάληψη και κόντρα επανάληψη, γιατί τα κανάλια δεν έχουν λεφτά. Μέχρι και ο Δόγκανος βρέθηκε σε απογευματινή ώρα…

Τις μας είχε απομείνει; Η μπάλα. Αυτή που λατρέψαμε όλοι μας. Ο μοναδικός έρωτας της ζωής μας, που δεν λέει να σβήσει. Και παρόλα αυτά, όλοι μας προσπαθούμε να τις βγάλουμε τα μάτια. Να τις ξεριζώσουμε την καρδιά. Αυτά που έγιναν στον τελικό, ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Και έβλεπες στο τέλος τον Αδαμίδη να πανηγυρίζει. Ναι αυτόν, που όπως δήλωσε «εμείς καταδικάζουμε συνέχεια τα επεισόδια». Εκεί δεν άντεξα, την έκλεισα την TV και το γύρισα στο πόκερ…

Ο Αδαμίδης, να μιλήσει για την βία. Αυτός που μαζί με τον Βασιλομπίλαρο το έπαιζαν οργανωτές κερκίδας στο Ελευθέριος Βενιζέλος, πριν το ντέρμπι στο Καραϊσκάκη. Μέσα στο πούλμαν…
Τότε είχε απολογηθεί ότι «ήταν μια προσωπική στιγμή». Ο πρόεδρος της ΑΕΚ τα λέει αυτά και ειλικρινά δεν με νοιάζει, αν κάποιοι τον έβαλαν σε αυτή τη θέση.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr

Ολυμπιακός Βόλου Ατρόμητος Κύπελλο Ελλάδας LIFE Ελλάδα Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Παναθηναϊκός Superleague SPORTS Ολυμπιακός