Εβλεπες κάτι αμούστακα παιδάκια να πανηγυρίζουν στο κέντρο του γηπέδου και αναρωτιόσουν αν έχει προηγούμενο στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ μια τέτοια περίπτωση.

Να υπάρχει δηλαδή μια ομάδα που διαθέτει καλύτερο υλικό και με το που πατάει στο συγκεκριμένο γήπεδο να χάνει με... 1000+1 τρόπους και από την άλλη κάτι τυπάκια με πράσινα να μπαίνουν στο παρκέ και να πιστεύουν πως θα νικήσουν, έτσι απλά γιατί αυτή η φανέλα γράφει πάνω «Παναθηναϊκός» κι έχει έξι αστέρια.

Να πω την αλήθεια δεν πιστεύω στην παράδοση, θεωρώ πως είναι περισσότερο για 'μας τους δημοσιογράφους που θέλουμε να γράφουμε και να γεμίζουμε σελίδες στις εφημερίδες, αλλά πραγματικά δεν έχω άλλον τρόπο για να εξηγήσω το παπατράκ που νιώθει ο Ολυμπιακός κάθε φορά που πλησιάζει στο ΟΑΚΑ και την δύναμη που αντλούν οι αντίπαλοί του, αισθανόμενοι την αδυναμία του.

Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το τρέμουλο στο τελευταίο πεντάλεπτο του παιχνιδού, βλέποντας παίκτες με τεράστια εμπειρία να διστάζουν να πασάρουν και να λες μέσα σου «να τώρα, τώρα θα κάνουν το λάθος» και να το συγκρίνεις μάλιστα με την αυτοπεποίθηση του Σλότερ, του Παππά, ακόμη και του Μποχωρίδη που νόμιζες πως είχαν καμια 100ή ντέρμπι στα πόδια τους και ξέρουν να διαχειρίζονται την πίεση και το άγχος;

Πώς αλλιώς να εξηγήσεις το άγχος του Σλούκα που φίλησε την μπάλα πριν από την εκτέλεση της πρώτης βολής στα 6'', την οποία μάλιστα έχασε ή το γεγονός ότι δεν υπήρχε κανένα απολύτως σχέδιο σε εφαρμογή στις τελευταίες πέντε - έξι επιθέσεις του Ολυμπιακού; Πώς να ερμηνεύσεις το παιδικό λάθος να πάνε τρεις παίκτες στο μαρκάρισμα του Διαμαντίδη και να επιτρέψουν στην ουσία να εκδηλωθεί ο αιφνιδιασμός με τον Μπατίστα;

Τη νίκη του Παναθηναϊκού θα μπορούσα να την συγκρίνω με την επιτυχία του 2002 στην Μπολόνια, όταν η τότε ομάδα πάλεψε με Θεούς και δαίμονες και κατέκτησε το ευρωπαϊκό απέναντι στο φαβορί. Δεν συγκρίνω βεβαίως το μέγεθος του θριάμβου, ούτε τα ρόστερ των ομάδων, αλλά τις τωρινές δυσκολίες που ήταν αναλογικά ίδιες μ' εκείνες του 2002. Με μισή ομάδα, χωρίς την συμπαράσταση φιλάθλων, με κάτι πιτσιρίκια που σε άλλες εποχές δεν θα βρίσκονταν ούτε στις προπονήσεις και αρκετούς ξένους που δεν είχαν ιδέα τι σημαίνει Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός, οι «πράσινοι» πήραν μια τεράστια νίκη με πολλαπλά κέρδη.

Πρώτον, ο Παναθηναϊκός σε μια χρονιά που ξεκινάει από το απόλυτο μηδέν, έχει την ευκαιρία να ολοκληρώσει τη σεζόν με ένα τουλάχιστον τρόπαιο. Δεύτερον, μετέφερε κι άλλη πίεση στον Ολυμπιακό που ξεκινάει με γκρίνια, κατήφεια και δικαιολογημένο προβληματισμό που αντανακλά κυρίως στο πρόσωπο του Μπαρτζώκα. Τρίτον και σημαντικότερο, κέρδισε την πίστωση χρόνου που αναζητούσε ο Ιβάνοβιτς για να επιστρέψουν οι τραυματίες και να προστεθούν παίκτες στο ρόστερ. Με σαφώς μικρότερη πίεση και πολύ μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, ο Μαυροβούνιος έχει όλο τον χρόνο να δουλέψει, έχοντας ήδη στο τσεπάκι το πρώτο τρόπαιο της χρονιάς.

Μαζί με τον Παναθηναϊκό, μεγάλος κερδισμένος της βραδιάς ήταν και ο προπονητής του. Ο Ιβάνοβιτς «έστιψε» το μυαλό του για να γεννήσει ιδέες και να καλύψει τρύπες που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν καλύπτονται με κανέναν τρόπο. Εφτασε στο σημείο να χρησιμοποιήσει σχήμα με Μπλουμς, Παππά, Μποχωρίδη, Γιάνκοβιτς και Διαμαντάκο κι αντί η διαφορά να αυξάνεται υπέρ του Ολυμπιακού, αυτή μειωνόταν μ' ένα μαγικό τρόπο. Ο Ιβάνοβιτς έκανε τον Παναθηναϊκό να «δαγκώνει» και η... λύσσα του πάγκου ήταν ενδεικτική της αποφασιστικότητας των παικτών του.

Υ.Γ1: Οι μεγάλες ομάδες χτίζονται από τις επιτυχίες, αλλά και τις αποτυχίες, αρκεί αυτές να τις αποδέχονται. Την ένσταση του Ολυμπιακού την θεωρώ παράλογη και unfair. Μια πιθανή καταγγελία στα αρμόδια όργανα για τον κόσμο στις εξέδρες θα μπορούσα να την κατανοήσω, αλλά την ένσταση κατά του κύρους του αγώνα την θεωρώ αστεία.

Ενσταση καταθέτεις για αλλοίωση αποτελέσματος, εξωγενείς παράγοντες που επηρεάζουν την εξέλιξη ενός παιχνιδιού, αλλά όχι για τα επιπλέον άτομα που βρίσκονταν στις εξέδρες και δεν είχαν καμία παρέμβαση στο παιχνίδι. Το να θες να ακυρώσεις στα χαρτιά ένα ματς που το 'χασες από αμούστακα πιτσιρικία δείχνει ότι δεν είσαι έτοιμος να αποδεχτείς μια αποτυχία που προφανώς δεν την φανταζόσουν. Και για το γεγονός ότι σου συνέβη είναι σίγουρο ότι δεν ευθύνονται οι 30 επιπλέον της εξέδρας που κακώς υπήρχαν, αλλά σίγουρα δεν επηρέασαν το τελικό σκορ.

Υ.Γ2: Η μεγάλη επιτυχία του Παναθηναϊκού γεννά πλέον προσδοκίες και η ενίσχυση της ομάδας είναι περισσότερο απαραίτητη από πριν. Η εντύπωση είναι πως μ' ένα αξιόπιστο «5άρι» κι ένα «3άρι» που θα μοιραστεί τον χρόνο με τους Γιάνκοβιτς και Χαραλαμπόπουλο, οι «πράσινοι» μπορούν να γίνουν ανταγωνιστικοί μέχρι ενός σημείου και στην Ευρωλίγκα.

Υ.Γ3: Οι απειλές του Γιαννακόπουλου στους διαιτητές, όπως αυτοί τις κατέγραψαν στο φύλλο αγώνα είναι απαράδεκτες και καταδικαστέες. Αποτελεί συνέχεια στην προσπάθεια ποδοσφαιροποίησης του μπάσκετ, η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια, άλλοτε με εκατέρωθεν - ανούσιες για τον πολύ κόσμο - ανακοινώσεις, άλλοτε με απειλές σαν κι αυτές, άλλοτε με τιμωρίες που γράφονται στα παλιά υποδήματα των παραγόντων.

Πηγή: gazzetta.gr

Κύπελλο Ελλάδας Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός