Την εβδομάδα που υπήρξε αναβολή της αγωνιστικής εξαιτίας των επεισοδίων στη Λεωφόρο και που υπουργοί και πρωθυπουργοί συσκέπτονται για το πώς θα λύσουν το πρόβλημα της βίας έγιναν από τον κόσμο της ΑΕΚ ανάρπαστα 50 χιλιάδες εισιτήρια για το ματς με τον Ολυμπιακό. Το γεγονός αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για όσους δεν καταλαβαίνουν τη δύναμη του ποδοσφαίρου.

 

 

Όλα δείχνουν πως το ματς της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό θα γίνει παρουσία τουλάχιστον 55 χιλιάδων ανθρώπων που στη συντριπτική τους πλεινότητα θα είναι οπαδοί της «Ενωσης». Η κάψα του κόσμου της ΑΕΚ για το παιχνίδι είναι τεράστια και αυτό είναι λογικό αφού μετά την ισοπαλία στο Καραϊσκάκη η «Ενωση» είναι φαβορί για πρόκριση στον επόμενο γύρο: περνάει αν δεν δεχτεί γκολ. Συγχρόνως ο κόσμος της θέλει να στείλει το μήνυμα ότι μετά τα χρόνια της απουσίας από τη μεγάλη κατηγορία, η επιστροφή της ομάδας θα συνδυαστεί με διεκδικήσεις τροπαίων: η απουσία δεν μίκρυνε την ΑΕΚ, οι ομάδες μικραίνουν μόνο όταν διαφοροποιούν τους στόχους τους. Το ωραίο είναι ότι όλα αυτά γίνονται στις μέρες που τα ανάθεμα για το ποδόσφαιρο δίνουν και παίρνουν.

 

Συζήτηση

Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως αν αυτή την Κυριακή ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ, ο Ολυμπιακός είχαν να δώσουν ντέρμπι, τα γήπεδά τους θα γέμιζαν, κι ας έχει γίνει μια εβδομάδα πριν της κακομοίρας στη Λεωφόρο. Ολη τη συζήτηση για την ανάγκη να διακοπεί το πρωτάθλημα π.χ. την κάνουν οι άσχετοι με το ποδόσφαιρο και οι πικραμένοι από αυτό. Οι άσχετοι με το ποδόσφαιρο δεν είναι λίγοι: είναι εκατομμύρια. Σε αυτή την ετερογενή κατηγορία υπάρχουν μάνες που φοβούνται για τα παιδιά τους και δεν θέλουν να πηγαίνουν στα γήπεδα, πατεράδες που ασχολούνται με άλλα πολλά, διανοούμενοι και κουλτουριάρηδες που δεν καταλαβαίνουν το ποδόσφαιρο, φίλοι του ερασιτεχνικού αθλητισμού, και άλλοι πολλοί. Σε αυτούς, τελευταία, αθροίζονται και οι αδικημένοι του καναπέ -άνθρωποι που ναι μεν παρακολουθούν ποδόσφαιρο, πλην όμως έχουν εγκαταλείψει το γήπεδο γιατί η ομάδα τους ζει μέρες παρακμής ή γιατί δεν γουστάρουν τη διοίκηση της ομάδας ή γιατί ζουν με τη συνηθισμένη βεβαιότητα ότι παλιά όλα ήταν καλύτερα. Ολοι αυτοί με τον καιρό έχουν γίνει πολέμιοι του ελληνικού πρωταθλήματος ή χούλιγκαν του πληκτρολογίου.

 

Πλειοψηφία

Οι δυο αυτές ετερόκλητες, αλλά καθόλου μικρές πληθυσμιακά ομάδες (οι άσχετοι και οι πικραμένοι) συνθέτουν μια πλειονότητα που όταν και εφόσον το ποδόσφαιρο ζει κρίσεις, εκτονώνονται με κραυγές. Θέλουν αποκλεισμούς ομάδων, διακοπές πρωταθλημάτων, φυλακίσεις παραγόντων, σε τελική ανάλυση τη διάλυση ενός σπορ (ίσως και ενός κόσμου) που δεν τους αφορά. Τους ακούω να μιλάνε στα ραδιόφωνα, να γράφουν στα site, να διακινούν τις υπερβολές τους νομίζοντας ότι λένε κάτι σοβαρό, ενώ λένε κουταμάρες. Εχουν, όμως, μια μεγάλη ικανότητα: η στοχευμένη τους φασαρία πείθει συχνά πολιτικούς που με τον χώρο είναι κομμάτι άσχετοι ότι αποτελούν κάποιου τύπου πλειονότητα που ευχαριστιέται με κυβερνητικές παρεμβάσεις και άλλα τέτοια. Μόνο που η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική.

 

Ταμεία

Στο ελληνικό ποδόσφαιρο διακινούνται κάθε χρόνο πάνω από 100 εκατ. ευρώ και επειδή μόνο η Εφορία των συμβολαίων προπονητών και ποδοσφαιριστών είναι στο 50%, αυτό σημαίνει πως το κράτος βάζει στα άδεια ταμεία του πάνω από 35-40 εκατ. ευρώ: δεν ξέρω πολλούς άλλους τομείς της ελληνικής οικονομίας που συνεισφέρουν ποσά ανάλογα. Το πιο σπουδαίο όμως είναι ότι ο κόσμος που ασχολείται παραμένει πάρα πολύς και συμμετέχει με την καρδιά του, αρκεί να έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει κάτι που αληθινά τον ενδιαφέρει: στο ματς της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό π.χ., τα εισιτήρια δεν είναι καθόλου φθηνά και το ΟΑΚΑ είναι μάλλον από τα χειρότερα γήπεδα για να δεις μπάλα -όμως ο κόσμος έτρεξε να εξαντλήσει τα εισιτήρια γιατί «ψήνεται» πως μπορεί να δει κάτι σημαντικό. Αυτός ο κόσμος μπορεί να παρακολουθεί όσα συμβαίνουν σιωπηλός, όμως αλίμονο σε όποιον του στερήσει τη χαρά του για να κάνει λεζάντα. Κάποτε ο Μπιτσαξής και ο Γερουλάνος νόμιζαν πως κάθαρση είναι να διαλύεις ομάδες με το έτσι θέλω: κατάφεραν στον Βόλο και στην Καβάλα να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ ναρκωμένοι από τα μπράβο των άσχετων.

 

Ασήμαντοι

Το ίδιο το ματς της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό είναι η απάντηση στη συζήτηση πως τα προβλήματα του ποδοσφαίρου θεραπεύονται: θεραπεύονται με μεγάλα ματς. Αν είχαμε ένα πρωτάθλημα με πέντε διεκδικητές τίτλου, θα είχαμε περισσότερη ένταση ίσως, αλλά και πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ασχετοι και πικραμένοι θα ήταν μπροστά στους οπαδούς και στους ποδοσφαιρόφιλους ασήμαντες μειοψηφίες...

 

 

Πέρασε

Με ήρωα τον τερματοφύλακα Χουάντερσον που σκόραρε κι έπιασε πέναλτι, ο Ηρακλής απέκλεισε τον Πανιώνιο και προκρίθηκε στα ημιτελικά. Στην πρώτη ρεβάνς των προημιτελικών του Κυπέλλου, οι συγκινήσεις δεν έλειψαν. Ο Πανιώνιος προηγήθηκε με 2-0 με δυο γκολ κατά παραγγελία, θα 'λεγε κανείς. Ανοίγει το σκορ με πέναλτι που κερδίζει κι εκτελεί ο Κολοβός στην πρώτη επίθεση που κάνει και σημειώνει το 2-0 με σουτ του Μπουμάλ (και κόντρα στον Μπαρτολίνι) στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου. Το πέναλτι ήταν αυστηρό (για να μην πω ανύπαρκτο), το δεύτερο γκολ τρομερά τυχερό, παρ' όλο που ο Μπουμάλ πιστεύει στα πόδια του: και τα δυο είναι γκολ που την ψυχολογία μιας ομάδας μπορεί να τη διαλύσουν. Ομως ο Ηρακλής με καλούτσικη κατοχή μπάλας και πολλή ψυχραιμία, έλεγξε το ματς κι όταν στο 60' ο Μητρόπουλος αποβλήθηκε, είχε μπροστά του μια ώρα για να βρει ένα γκολ και να προκριθεί. Οποιος εκανε τη σκέψη υπολόγισε χωρίς τον Περόνε. Δέκα λεπτά μετά αποβλήθηκε κι αυτός κι έμεινε κι ο Ηρακλής με δέκα: στην ισορροπία του τρόμου που προέκυψε ο Πανιώνιος ήταν ελαφρώς καλύτερος, αλλά δεν βρήκε το γκολ της πρόκρισης και το ματς πήγε στα βασανιστικά πέναλτι όπου ο Κολοβός αστόχησε στο κρίσιμο κι ο Χουάντερσον είχε την τελευταία λέξη.

 

Να σημειώσω επίσης ότι το ματς έγινε με παρουσία οπαδών και των δυο ομάδων: πάνω από πεντακόσιοι οπαδοί του Ηρακλή έφτασαν στη Νέα Σμύρνη και η συμπεριφορά όλων ήταν άψογη. Λύση του προβλήματος της βίας είναι να γίνονται τα ματς σε τέτοιες συνθήκες: αυτό είναι το κανονικό, αλλά το 'χουμε ξεχάσει...

 

 

Νέες ανοησίες

Έγιναν επεισόδια στη Λεωφόρο. Στο παιχνίδι υπήρχαν μόνο οπαδοί του ΠΑΟ. Οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, γιατί πρέπει να δώσουν ματς κεκλεισμένων των θυρών; Ο ΠΑΟ τιμωρήθηκε με δυο αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών και αφαίρεση τριών βαθμών: αν στην έφεση πάρει τους βαθμούς πίσω, τότε ποια είναι η τιμωρία του; Το πρόστιμο; Και δεν είναι μόνο ο ΠΑΟ. Ο ΟΦΗ που έπρεπε να παίξει ένα ματς κεκλεισμένων των θυρών, με την απόφαση να παίξουν όλοι χωρίς θεατές είναι σαν να μην έχει τιμωρηθεί! Καταλαβαίνω ότι ο Κοντονής υποφέρει από την ανάγκη να δείξει ότι κάνει διαφορετικά πράγματα, αλλά αυτά είναι ανοησίες...

Πηγή: Sportday