Είδα προ ημερών το βίντεο που ανέβασε η «Θύρα 13» για τα επεισόδια στη Λεωφόρο: σε αυτό, αν κάτι καταλαβαίνει κανείς, είναι ότι οι κουκουλοφόροι ήταν εντός γηπέδου, πολύ πριν ο Περέιρα κάνει τη βόλτα του για να ελέγξει τις περιοχές. Εντός γηπέδου σε όλο το δεύτερο ημίχρονο ήταν και οι οπαδοί της ΑΕΚ, που τελικά μπούκαραν. Μου μοιάζει κομμάτι δύσκολο όλοι αυτοί να ήταν πίσω από τις εστίες έτοιμοι να μπουν στο γήπεδο για να κυνηγήσουν τους παίκτες του Ολυμπιακού, επειδή γνώριζαν ότι θα τους προκαλέσει ο Περέιρα. Επίσης θεωρώ απίθανο να είχαν πάρει μαζί τους λοστάρια και φωτοβολίδες για να είναι έτοιμοι να απαντήσουν στις προκλήσεις.
Δέλλας
Ο Τραϊανός Δέλλας είπε ότι αυτό που έγινε προχθές ήταν για τον ίδιο ένα «ντέζα βου» της βραδιάς που είχε ζήσει στο ματς με τον Πανθρακικό, η διακοπή του οποίου είχε γίνει αιτία υποβιβασμού της ΑΕΚ. Τότε είχε κυκλοφορήσει ένα ωραίο παραμύθι ότι κάποιοι είχαν διακόψει το ματς κατά παραγγελία για να υποβιβαστεί η ΑΕΚ και να σβήσει τα χρέη της: πρόκειται για μπούρδα τρομερή. Οπως και τότε έτσι και τώρα, μια μερίδα οπαδών της ΑΕΚ μπούκαρε γιατί δεν αντέχει την ήττα: ανάλογοι οπαδοί υπάρχουν σε όλες τις μεγάλες ομάδες. Τους υποθάλπει η ανοχή των υπόλοιπων οπαδών, οι οποίοι επίσης δεν αντέχουν κάποιες ήττες. Αυτός είναι ένας λόγος που οι διοικήσεις, ενώ καταδικάζουν τις πράξεις τους, δεν τους κυνηγάνε από τα γήπεδα: οι βιαιότητές τους είναι χρήσιμες γιατί προκαλούν την εκτόνωση του μεγάλου κοινού.
Εκτόνωση
Μια ιστορία εκτόνωσης είναι και η κουβέντα για τον Περέιρα. Στον οπαδό δεν φτάνει να δει τα θερμοκέφαλα παιδιά να μπαίνουν στο γήπεδο: θέλει να έχει και μια ωραία ιστορία να αφηγηθεί για να δικαιολογήσει τις πράξεις τους. Καμία ΠΑΕ ποτέ δεν έχει πει ότι οι οπαδοί της ομάδας προκάλεσαν επεισόδια γιατί είχαν προετοιμαστεί να ζήσουν μια μεγάλη χαρά και τελικά ένιωσαν μια απερίγραπτη απογοήτευση, μολονότι όλοι γνωρίζουν ότι αυτός είναι ο βασικός λόγος μιας μπούκας στο γήπεδο μετά από ένα γκολ του αντιπάλου. Αντιθέτως, αναζητείται φταίχτης. Μπορεί να είναι ο διαιτητής, ο παίκτης που πανηγυρίζει, ο διοικητικός παράγοντας, ο Περέιρα: βρίσκοντας τον φταίχτη κουκουλώνουμε την πίκρα, την άρνηση να δεχτούμε τη νίκη του αντιπάλου και την όποια έλλειψη παιδείας μάς διακρίνει. Ενας φταίχτης δικαιολογεί την καφρίλα μας.
Καντονά
Πριν από χρόνια ο Ερίκ Καντονά ανέβηκε στην εξέδρα κι έδειρε ένα τύπο που τον έβριζε. Το εντυπωσιακό στη σκηνή είναι η συμπεριφορά των άλλων οπαδών: κανείς δεν επιτέθηκε στον Καντονά, απλά του φώναξαν και του έκαναν κάποιες χειρονομίες. Μπορείτε να φανταστείτε τι θα γινόταν εδώ; Οταν πας σε ένα γήπεδο να δεις ποδόσφαιρο κανένα επεισόδιο, όσο ακραίο κι αν είναι, δεν σε κάνει να μπουκάρεις στο γήπεδο -εκτός αν είσαι ψυχικά διαταραγμένος. Αν πας στο γήπεδο για να δεις την ομαδάρα μόνο να κερδίζει, είναι απολύτως λογικό να δέχεσαι ότι φυσική συνέπεια της ήττας της μπορεί να είναι μόνο η βία.
Ντούσαν
Ακούω ότι είναι ντροπή για τον Ολυμπιακό να έχει προπονητή τον Περέιρα που προκαλεί, ενώ είχε τον Μίτσελ και τον Βαλβέρδε -δύο κυρίους. Τον Μίτσελ πέρυσι στην Τούμπα τού πετούσαν γαύρους και του κάψανε τον πάγκο με φωτοβολίδες. Στον καλό Βαλβέρδε, και σε όλο τον πάγκο του Ολυμπιακού, ο Σωτήρης Κυργιάκος, ένα άλλο παιδί που ζούσε τα ματς έντονα, έκανε χειρονομίες στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας το 2009: οι φωτογραφίες του με τη φανέλα της ΑΕΚ κοσμούν το Διαδύκτιο. Δεν ξέρω πόσοι σεβάστηκαν το κυριλίκι του Βαλβέρδε ή του Μίτσελ. Αλλά τον Δερμιτζάκη π.χ., που δεν έχει προκαλέσει ποτέ, τον χτύπησαν μετά το ματς με τον Πανθρακικό οι ίδιοι που προχθές πήραν στο κυνήγι τον Περέιρα. Και δεν νομίζω να χρειάζεται να υπενθυμίσω τι έχουν κάνει στον μεγάλο κύριο που λέγεται Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Κύριος
Αν ο Περέιρα έκανε χειρονομίες, να τιμωρηθεί. Μπράβο στον Δέλλα για την ψύχραιμη θέση του μετά το ματς. Αλλά αν λέμε ότι ένας προκλητικός προπονητής είναι ο λόγος της βίας στην Ελλάδα κι ότι ένας κύριος στον πάγκο αρκεί για να λυθεί το πρόβλημα, κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας
Κούρασε
Υπήρξε πολύς κόσμος που χάρηκε για την πρόκριση της Παρί την Τετάρτη το βράδυ -ίσως γιατί ο χαμένος της βραδιάς ήταν ο Μουρίνιο. Με τον καιρό ο Μουρίνιο γίνεται λίγο θύμα της περσόνας του. Εκανε ένα μεγάλο αγώνα για να καθιερωθεί στη συνείδηση του μεγάλου κοινού ως ένας σκληρός και μέγας υπολογιστής: το κατάφερε αλλά, όπως οι περισσότεροι υπολογιστές, το μόνο που κέρδισε είναι αντιπάθεια -τα κομπιούτερ είναι χρήσιμα, αλλά δεν ξέρω να τα αγαπάει και κανείς. Στον αποκλεισμό της Τσέλσι πολλοί είδαν μια δική του προσωπική ήττα: την ήττα ενός ανθρώπου που καιρό τώρα έχει πουλήσει την ψυχή του στο διάβολο που λέγεται σκοπιμότητα.
Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι η φετινή Τσέλσι είναι μια ομάδα που δεν παίζει καλή άμυνα. Εχει μεγάλα προβλήματα στο ψηλό παιχνίδι, δεν έχει καλούς κόφτες, η μεσαία της γραμμή πιο πολύ δημιουργεί παρά καλύπτει -ακόμα και κόντρα στην Παρί έπαιξε για να κερδίσει, αλλά ο κόσμος δεν στέκεται σε τέτοιες λεπτομέρειες και βασίζεται κυρίως στην αίσθησή του: πιστεύει ότι ο Μουρίνιο είναι ένας που παρκάρει λεωφορεία και βλέπει τον αποκλεισμό του ως ένα είδος τιμωρίας του. Αθελά του ίσως ο «Μου» πληρώνει τη δημόσια εικόνα του, αυτή που με κόπο έφτιαξε.
Αυτό πάντως που θα 'πρεπε να κρατήσουμε ως συμπέρασμα από την πρόκριση της Παρί είναι ότι όταν έχεις νοοτροπία επιθετική και παίκτες που στις δυνατότητές τους πιστεύουν δεν σε σταματά κανένας διαιτητής. Η Παρί μένει με δέκα εξαιτίας της άδικης αποβολής του «Ιμπρα», ο Κάιπερς χαρίζει δυο κόκκινες στον Κόστα, μια άλλη ομάδα θα πάθαινε νευρική κρίση όταν ο Αζάρ με πέναλτι έκανε το 2-1. Αλλά όταν είσαι καλός, δεν στέκεσαι στον διαιτητή: παίζεις όσο μπορείς καλύτερα. Και δικαιώνεσαι γιατί στο ποδόσφαιρο υπάρχει και δικαιοσύνη, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα...
Καμία διαμαρτυρία
Κανείς δεν πίεσε τον Καλογερόπουλο να βγει να τελειώσει το ματς και κανείς δεν του διαμαρτυρήθηκε για το παραμικρό. Πολύ χαρούμενος για τη διαιτησία του διεθνούς ρέφερι μαθαίνω ότι ήταν ο Κύρος Βασάρας. Εχει ένα άγχος με όλα τα παιδιά που επί των ημερών του ανέβηκαν κατηγορία: θέλει να δει πρόοδο. Ηταν απόλυτα ευχαριστημένος και με τον τρόπο που τον είδε να διευθύνει το ματς, και με την απόφαση διακοπής του. Γενικά ο Κύρος πιστεύει ότι ένα μεγάλο βήμα για ένα καλύτερο ποδόσφαιρο είναι η εφαρμογή των κανονισμών χωρίς πολλή πολιτική: αυτό έκανε ο πολύ καλός προχθές Καλογερόπουλος.
Πηγή: Sportday