Και ενώ όλοι εστιάζουν στην απόφαση, στο μήνυμά της και στο -3 της επόμενης σεζόν, το πρόβλημα είναι αλλού, είναι στον τρόπο με τον οποίο ο Σαββίδης άσκησε διοίκηση μέχρι να επικυρώσει τελεσίδικα την αρχική του απόφαση.

Δεν έπρεπε να υπάρχει ρεβάνς

Να ξεκινήσουμε με κάτι εκτός ΠΑΟΚ. Η κουβέντα για το τι θα κάνει ο Δικέφαλος στον επαναληπτικό στο Φάληρο δεν θα έπρεπε να γίνεται καν. Για τον απλούστατο λόγο πως δεν θα έπρεπε να υπάρχει ρεβάνς. Οι αγώνες Κυπέλλου δεν είναι αγώνες πρωταθλήματος, μια σειρά από 30, 34, 38 αγώνες που δεν συνδέονται μεταξύ τους.

Τα διπλά ματς, που σε κάποιες χώρες είναι μονά, είναι συνδεδεμένα. Είναι ο τρόπος για να καθοριστεί μια πρόκριση, δεν είναι για τρεις, έναν, κανέναν βαθμό. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο μια ομάδα μηδενιστεί στον πρώτο αγώνα, δεν θα έπρεπε να υπάρχει δεύτερος. Μηδενίστηκες, τιμωρήθηκες, γεια.

Φέτος στο Κύπελλο Ισπανίας η Ρεάλ έκανε λάθος και έβαλε τιμωρημένο παίκτη στον πρώτο αγώνα με την Κάντιθ. Τέλος, γεια σας. Όχι "3-0 το πρώτο ματς, παίξτε ρεβάνς". Μηδενισμός, τέλος, αντίο. Αν για λόγους βίας ο πρώτος αγώνας διακοπεί και μια ομάδα θεωρηθεί υπαίτια, δεν θα πρέπει απλώς να χάνει το ματς με 3-0. Χάνει τα πάντα, πάμε παρακάτω.

Η ρεβάνς υπάρχει γιατί υπάρχει πρώτο ματς. Αν το πρώτο ματς δεν έγινε, δεν γίνεται ούτε το δεύτερο. Αυτά για το μέλλον και τους κανονισμούς, πάμε στον ΠΑΟΚ.

Μια ακόμη επιζήμια περιπέτεια

Ο Σαββίδης έβαλε τον ΠΑΟΚ σε μια ακόμη επιζήμια περιπέτεια. Όχι με την απόφαση του να βγει μετά το πρώτο ματς στην Τούμπα και να πει "δεν κατεβαίνουμε", αλλά με όσα ακολούθησαν.

Ο ιδιοκτήτης της ομάδας βγήκε μετά τον αγώνα και είπε "ή επαναλαμβάνεται ο αγώνας με ξένους διαιτητές ή δεν κατεβαίνουμε στη ρεβάνς". Εν ψυχρώ ή όχι, σωστό ή λάθος, αυτό ήταν. Διοικητική απόφαση, δημόσια απ’το πρώτο δευτερόλεπτο.

Ήταν Τετάρτη 2 Μαρτίου. Και τελικά το "παίζουμε, δεν παίζουμε" έφτασε να επικυρωθεί επίσημα στις 25 Απριλίου, δύο μέρες πριν τη ρεβάνς. Γιατί;

ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ Ο ΚΟΝΤΟΝΗΣ

Ναι, ενδιάμεσα το Κύπελλο ματαιώθηκε, πέρασε από χίλια κύματα, έφτασε στο Grexit μέχρι τελικά να αρχίσει ξανά με απόφαση Κοντονή στις 15 Απριλίου και ορισμό των αγώνων για αυτήν και την προηγούμενη εβδομάδα.

Όλα αυτά έκαναν την απόφαση του Σαββίδη "αδιάφορη", αφού δεν υπήρχε ρεβάνς και κατόπιν έφεραν τον επαναληπτικό οκτώ εβδομάδες αργότερα. Ναι, μόνο που όλα αυτά δεν θα έπρεπε να έχουν κάνει μετέωρο το βήμα του ΠΑΟΚ και αμφίβολο το τι μέλλει γενέσθαι με τον περίφημο αγώνα στο Φάληρο.

Ο ΠΑΟΚ πέρασε απ’το "δεν κατεβαίνω", στο "να παίξουμε με την Κ-20", απ’το "να διακωμωδήσουμε τον αγώνα με κάθε τρόπο" στο "μπορεί και να κατέβουμε κανονικά" για να περιμένει τελικά την απόφαση του Σαββίδη μέχρι και χθες το βράδυ χωρίς κανείς να μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για το τι θα αποφασίσει ο Ιβάν.

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙΣ, ΔΕΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙΣ

Αυτό δεν είναι διοίκηση. Αυτό δεν είναι απόφαση. Αυτό δεν είναι ακριβώς ο τρόπος για επανάσταση, πόλεμο, μήνυμα προς το κατεστημένο και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Δεν είναι μόνο το τι αποφασίζεις, αλλά και το πως το εκτελείς. Αν το αποφασιστικό μέτρο αντίδρασης δεν εκτελείται με αποφασιστικότητα, τότε έχει χάσει τουλάχιστον το 50% της αρχικής του ισχύς.

Ο Σαββίδης προβληματίζει για μία ακόμη φορά. Όχι τόσο με την αρχική απόφαση, αλλά με τις παλινωδίες. Ο άνθρωπος που αποφασίζει για όλα στον ΠΑΟΚ, ο άνθρωπος στον οποίο απαντάνε όλοι και εξηγούν τις κινήσεις τους για να πάρουν το κάθε "ΟΚ" ήθελε να ρωτήσει τους άλλους για την απόφαση να μην κατέβει.

Αν θες να ρωτήσεις, δεν ανακοινώνεις. Πρώτα ρωτάς και μετά δημοσιοποιείς. Αν παρόλα αυτά θες να συμβουλευτείς πριν εκτελέσεις αυτό που ανακοίνωσες, τότε και πάλι δεν ανακοινώνεις. Δεν λες σε όλους πως έχεις δεύτερες σκέψεις.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙ, ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ;

Στα μάτια μου, είναι όλα δείγματα κακής διοίκησης. Δεν γίνεται να βγαίνεις και να λες σε όλη την Ελλάδα "δεν κατεβαίνω" και μετά να θες να ρωτήσεις κι άλλους. Δεν είναι ποδοσφαιρική απόφαση, τομέας δηλαδή που ο Σαββίδης θέλει τη γνώμη συμβούλων και καλά κάνει.

Είναι απόφαση πολιτικής. Επικοινωνίας, στρατηγικής στο παραγοντικό τοπίο του ελληνικού αθλητισμού, είναι κίνηση στη σκακιέρα. Αν ο Σαββίδης δεν μπορεί να αποφασίσει ούτε για κάτι τέτοιο, τότε τι ακριβώς διοίκηση ασκεί; Για τους παίκτες ρωτάει, για τους προπονητές ρωτάει, για τους παράγοντες ρωτάει, για τους οπαδούς ρωτάει, για το γήπεδο ρωτάει. ΟΚ, αλλά τελικά τι μπορεί να κάνει χωρίς να ρωτήσει, μόνο να πληρώνει;

Τα τρία "εγκλήματα"

Ας δεχθούμε πως αυτή η ματιά είναι αυστηρή. "Μπορεί να είναι αφεντικό, μπορεί να πήρε μια απόφαση, αλλά είναι πολύ μεγάλο και σημαντικό βήμα για να το κάνει χωρίς να ρωτήσει κανέναν μέσα στην οικογένεια του ΠΑΟΚ". ΟΚ, δεκτόν. Είναι ανάγκη να κάνει επικοινωνιακά εγκλήματα και να κάνει τον ΠΑΟΚ Big Brother;

1ΟΝ, ΡΩΤΗΣΕ ΕΚΤΟΣ ΠΑΟΚ

Πρώτον, ποιος ο λόγος να ρωτάει όποιον συναντάει. Έχει γιορτή για τα 90 χρόνια του ο ΠΑΟΚ και ο Σαββίδης ρωτάει "πως το βλέπεις" όποιον βρίσκει στον δρόμο του; Είναι δυνατόν να ρωτάει τους ανθρώπους του Πανιωνίου, παράγοντες από διάφορες ΕΠΣ; Ούτε μέλη του οργανισμού του ΠΑΟΚ είναι, ούτε ενδιαφέρει κανέναν η γνώμη τους.

Και προφανώς δεν κερδίζει κανέναν πόντο ο Σαββίδης ως ηγέτης στα μάτια όποιου του λέει "χρόνια πολλά, ωραία εκδήλωση" και αυτός απαντάει "ευχαριστούμε πολύ, με το Κύπελλο τι λέτε να κάνω, πως το βλέπετε".

2ΟΝ, ΤΑ ΕΒΓΑΛΕ ΟΛΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ

Δεύτερον, άντε και θες να ρωτήσεις ανθρώπους, εντός και εκτός ΠΑΟΚ. Έχεις δεύτερες σκέψεις, λογικό. Το είπες εν θερμώ, αλλά πλέον αμφιβάλλεις. Ποιος ο λόγος να το δημοσιοποιείς; Ποιος ο λόγος να διαβάζει ο ΠΑΟΚτσής δεύτερες σκέψεις, για Κ-20, για συζητήσεις, για αμφιβολίες.

Τι κέρδισε ο Σαββίδης με το δείχνει σε όλους, εντός και εκτός ΠΑΟΚ, πως δεν ξέρει τι να κάνει, δεν είναι σίγουρος αν τελικά θα είναι σωστό να μην κατεβάσει την ομάδα; Πως είναι δυνατόν να θεωρείται επικερδές να επικοινωνείται προς τα έξω, σε φίλους και εχθρούς, αυτή η αμφιβολία;

Ποιος ηγέτης, ποιος διοικητής κάνει διάσημη την αμφιβολία του; Ποιος προπονητής δείχνει φανερά σε όλους τους παίκτες του, αλλά και στους αντιπάλους, πως δεν μπορεί να αποφασίσει για την τακτική και την ενδεκάδα του επόμενου αγώνα, αφού πρώτα τα έχει ανακοινώσει δημόσια;

Ακόμα και στο τέλος της διαδρομής, είναι δυνατόν να βγαίνει προς τα έξω το τι είπε ο καθένας στη χθεσινή σύσκεψη; Ποιος οργανισμός κάνει συμβούλιο για να συζητήσει κάτι τόσο σοβαρό και μετά βγαίνει και λέει σε όλους το τι υποστήριξε ο καθένας;

Τι είναι η σύσκεψη του ΠΑΟΚ για ένα τέτοιο, ιστορικό θέμα, το συμβούλιο του δεκαπενταμελούς για την πενταήμερη που στο διάλειμμα το συζητάει όλο το σχολείο;

3ΟΝ, ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙ

Τρίτον, άντε και θέλει να ρωτήσει, άντε και θέλει να πει σε όλους πως δεν είναι σίγουρος και παίρνει γνώμες. Είναι δυνατόν να βγαίνει στη γιορτή των γενεθλίων, εκεί που ο,τι πει θα πάει σε όλους και να δηλώνει πως μάλλον ο ΠΑΟΚ θα κατέβει με την πρώτη ομάδα;

"Σήμερα μπορώ να πω ότι υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη πιθανότητα -και δεν είναι τυχαίο ότι το τονίζω αυτό- ότι εμείς θα πάμε στο Καραϊσκάκη με την πρώτη ομάδα και θέλω να τους τιμωρήσω έτσι". Αυτά είπε ο Σαββίδης πριν από πέντε μέρες, αφού πρώτα ενημέρωσε πως μίλησε με ανθρώπους άλλων ομάδων. Δεν ήξερε πως ο τίτλος που θα μπει παντού θα αφορά την αλλαγή της απόφασής του;

Δεν μπορούσε να φανταστεί πως η μερίδα των οργανωμένων που ήταν αναφανδόν υπέρ του να μην κατέβει ο ΠΑΟΚ θα αντιδρούσε σ’αυτήν την πιθανή μεταστροφή; Δεν σκέφτηκε πως μετά την ανακοίνωσή τους ο καθένας, ειδικά εχθρός, θα μπορεί να πει πως "ο Σαββίδης ήθελε τελικά να κατέβει, αλλά άλλαξε γνώμη γιατί ξανά φοβήθηκε τους οπαδούς";

Ή πως για μία ακόμη φορά ο ΠΑΟΚ θα φανεί πως βγάζει κάτι προς τα έξω (όπως έκανε με τον Γκαλίτσιο πχ) για να μετρήσει αντιδράσεις και να δει τι θα κάνει;

Ερασιτεχνισμοί

Ο καθένας μπορεί να δώσει τις δικές του απαντήσεις. Στα μάτια μου, ο Σαββίδης έχασε ξανά. Όχι με την τελική απόφαση που ήρθε να επικυρώσει την πρώτη, αλλά με τα "ήξεις αφήξεις" που μεσολάβησαν.

Προκάλεσε συζητήσεις που δεν έπρεπε ποτέ να γίνουν δημόσια, έδειξε ένα πρόσωπο ηγέτη που διστάζει να προχωρήσει σ’αυτά που ο ίδιος αποφάσισε και διοίκησε ερασιτεχνικά, λες και ο ΠΑΟΚ είναι η πρώτη εταιρία που αναλαμβάνει ή λες και μετά τα συμβούλια των εταιριών του ενημερώνει τον Τύπο για τις σκέψεις του καθενός όσον αφορά τις κινήσεις της εταιρίας.

Συν τοις άλλοις, έδωσε το δικαίωμα στον οποιονδήποτε να λέει πως κάνει ο,τι του λέει το πέταλο, παρότι η αρχική απόφαση ήταν δική του. Και στο τέλος, βρέθηκε να συγκαλεί ένα ακόμα συμβούλιο για να αποφασίσει και να συζητάει ένα θέμα ενώ είχε ήδη καταλάβει πως πιθανή αλλαγή της απόφασης θα ήταν αιτία πολέμου στη Θεσσαλονίκη.

Όχι, δεν μπορώ να ξέρω και δεν γνωρίζω αν τελικά ήθελε να κάνει πίσω κι απλώς δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Γιατί στο φινάλε, ο ίδιος έδειξε πως δεν ήταν σίγουρος τι ήταν το σωστό και το λάθος. Και το πρόβλημα δεν είναι η αμφιβολία, αλλά η δημοσιοποίησή της σε βαθμό reality, Βig brother.

Κανονικά, κανείς δεν θα έπρεπε να ξέρει το παραμικρό για δεύτερες σκέψεις Σαββίδη. Συζητήσεις, ερωτήσεις, σκέψεις, αμφιβολίες, όλα κεκλεισμένων των θυρών και των στομάτων. Κι αν έβγαινε κάτι προς τα έξω, διάψευση. "Θα κάνουμε αυτό που είπαμε".

Διοίκηση με τη βοήθεια του κοινού δεν υπάρχει, ούτε καν στα reality. Όταν δεν μπορείς να χειριστείς την επικοινωνία μιας απόφασης, πως θα πείσεις για την ίδια τη σημασία της;

Πηγή: contra.gr

Σαββίδης Κύπελλο Ελλάδας Ποδόσφαιρο ΠΑΟΚ SPORTS Ολυμπιακός