Αυτά που ζούμε φέτος είναι πραγματικά… απίστευτα. Στο φαινομενικά ήσυχο πρωτάθλημα, πάμε για δεύτερη αφαίρεση βαθμών σε ομάδα, επειδή κάποιοι δεν ξέρουν τι κάνουν. Κυριολεκτικά δεν ξέρουν τι κάνουν, πού πατάνε και πού βρίσκονται. Ή, υπάρχει δόλος.
Δεν εξηγείται αλλιώς η εικόνα που βλέπουμε κάθε τρεις και λίγο. «Γιατί, είναι η πρώτη φορά;» θα αναρωτηθείτε και δίκιο θα έχετε. Ούτε η πρώτη φορά είναι, ούτε η τελευταία θα είναι, αν συνεχιστεί αυτό το θέατρο του παραλόγου. Προσωπικά, ποτέ δεν το κατάλαβα. Να πλακώνονται στο ξύλο τα καμένα παιδάκια, να αντιδρά η αστυνομία λες κι έχει μπροστά της Βιετκόγκ με χημικά που σου καίνε τα σωθικά και σου κόβουν την ανάσα, και τη νύφη να πληρώνει μια ομάδα που στο γήπεδο μόνο τρεις βαθμούς δεν έχει χάσει.
Sorry παίδες, αλλά αυτοί οι κανονισμοί δεν τιμούν κανέναν. Και καλά να είναι μερικά βλαμμένα που δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν από το να πλακωθούν στην εξέδρα. Αν όντως έχουμε να κάνουμε με προβοκάτσια; Θυμάστε τι φοβόταν πέρυσι η ΑΕΚ λίγες αγωνιστικές πριν από το νήμα και φώναζε με όσους τρόπους είχε «προσοχή, μας την έχουν στημένη (σε ελεύθερη μετάφραση)»; Το ίδιο ακριβώς επισήμανε με τοποθέτησή του μόλις πριν από λίγες μέρες ο Ιβάν Σαββίδης και για να μην ξεχαστώ, και ο Δημήτρης Μελισσανίδης στο δείπνο που παρέθεσε στους ρεπόρτερ ΑΕΚ την περασμένη Παρασκευή εξέφρασε την έντονη δυσαρέσκειά του για τους… γνωστούς άγνωστους που ακούω από το 1997 που μπήκα στη δουλειά και στο ελεύθερο ρεπορτάζ. Τι νομίζετε; Ότι είναι άλλοι στα… Εξάρχεια και άλλοι στα γήπεδα; Εγώ δεν το νομίζω. Και ούτε μου φαίνονται τυχαία όλα αυτά.
Τα πλακώματα στο ημίχρονο του ΑΕΚ-Ολυμπιακός, τα χημικά στην Πάτρα, η δυσαρέσκεια του Τίγρη και η έντονη προειδοποίηση του Ιβάν που σας αποκάλυψε πριν ακόμα από την τοποθέτησή του το Sportdog (ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ), δεν μπορεί να έρχονται από… αλεξίπτωτο. Και να θέλεις δηλαδή να αγιάσεις, δεν σε αφήνουν.
Για να μην τα πολυλέμε, αυτή η κατάσταση πρέπει να ανατραπεί. Η αστυνομία ας κοιτάξει να τους βουτάει και να τους πηγαίνει μέσα σούμπιτους. Να γίνει… Βόλος (σε εκείνον τον αλησμόνητο τελικό Κυπέλλου), να το καταλάβω. Εκεί υπήρχαν στρατοί ολόκληροι και θαύμα είναι που δεν έχουμε τώρα μνημόσυνα. Στην Πάτρα όμως ήταν λίγοι που αρπάχτηκαν μεταξύ τους και –να το δεχθώ μιας και το διαρρέει η Αστυνομία- κινήθηκαν κατά της αστυνομίας. Τα χημικά, ρε παιδιά, πόθεν; Γιατί; Με ποια αιτιολογία βγάζεις το… βαρύ πυροβολικό όταν έχεις μπροστά σου γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους; Οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους. Αν λοιπόν, στην παραμικρή συμπλοκή σκεπάζεις τον αέρα του γηπέδου με δηλητήριο, τότε φοβάμαι τι θα κάνεις αν έχουμε γενικευμένη σύρραξη.
Γνώμη μου; Να αλλάξει ο κανονισμός. Ειδικά τώρα που έγινε ένα βήμα με τους ξένους διαιτητές, οι οποίοι είναι περιζήτητοι πλέον από όλο και περισσότερες ομάδες της Λίγκας. Δεν παίζεται έτσι καθαρά το πρωτάθλημα. Διότι άλλα γήπεδα έχουν περιβάλλοντα χώρο κι άλλα όχι. Δεν μπορεί να τιμωρείται η ομάδα επειδή… μου ήρθε να τα σπάσω. Αν αποδειχθεί ότι είμαι βαλτός, να τιμωρηθεί ο σύλλογος όχι με αφαίρεση βαθμών, αλλά με υποβιβασμό. Να αποδειχθεί όμως. Διότι έτσι έως και στημένο μπορεί να γίνει, από τη στιγμή που οι ίδιοι οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου κάνουν λόγο –άλλοτε ευθέως άλλοτε έμμεσα- για προβοκάτσια.
Μπάλα και βαθμοί στο γήπεδο για όλους. Αυτό λέγεται καθαρό πρωτάθλημα. Όλα τα άλλα μου θυμίζουν… Παπακωνσταντίνου και τον στίχο «το παιχνίδι είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο».