Καλύτερος της ΑΕΚ ο Άρης - Α, ρε, Ιντέγε... - Δεν ξενερώνουμε ποτέ

Άρης - ΑΕΚ: Σίγουρα πονάει ο τρόπος με τον οποίο έφυγε μέσα από τα χέρια του Άρη το εισιτήριο του τελικού του κυπέλλου.

Ο Άρης κόντρα στα προβλήματα που είχε στην άμυνα του, στάθηκε για ακόμη μια φορά όρθιος απέναντι στην ΑΕΚ του υποτιθέμενου big4, και απέδειξε πως αυτό που τον χωρίζει από την κορυφή, είτε πρόκειται για πρωτάθλημα, είτε για κύπελλο, είναι κάτι πολύ μικρό, απλά μερικές λεπτομέρειες.

Το τονίσαμε το περασμένο Σάββατο πως η διαφορά των 17 βαθμών που χώριζε τον Άρη από την ΑΕΚ κατά την ολοκλήρωση της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος, ήταν πέρα για πέρα πλασματική. Ο Άρης σήμερα απέδειξε περίτρανα πως είναι ισάξιος, αν όχι καλύτερος από την Ένωση. Παρά τα μπαλώματα και τις λύσεις ανάγκης, κυρίως στην άμυνα, οι κίτρινοι του Βορρά κατόρθωσαν να ανατρέψουν την ήττα του πρώτου ημιτελικού και να χάσουν την πρόκριση εξαιτίας ενός γκολ που ήρθε μερικά δευτερόλεπτα προ της λήξης των καθυστερήσεων του αγώνα. Είχαμε επίσης επισημάνει ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Άρη και την ΑΕΚ: Η Ένωση είχε σταθερή απόδοση κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος, ενώ διαθέτει καλούς επιθετικούς παίκτες, ικανούς να σκοράρουν ανά πάσα στιγμή, σε αντίθεση με τον Άρη που διαθέτει κάποιους δημιουργικούς επιθετικούς, αλλά μόνο μια λύση στην κορυφή της επίθεσης, τον αναποτελεσματικό, για άλλη μια φορά σήμερα, Ιντέγε.

Το κύπελλο λοιπόν φέτος το ήθελαν όλοι στον Άρη, οι χιλιάδες οπαδοί του που κατέκλυσαν τους περιβάλλοντες χώρους του γηπέδου Βικελίδης, οι παλιοί φίλαθλοι που είχαν την γλυκειά ανάμνηση της κατάκτησης του κυπέλλου του 1970 και έβλεπαν φέτος μια επετειακού χαρακτήρα επανάληψη, οι αγαπημένοι που έχουν φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο αλλά ζούνε για πάντα στα συνθήματα, στα πανό, αλλά κυρίως στην καρδιά των οπαδών-αδερφών τους. Το ήθελε η διοίκηση για να αποδείξει πως η προσπάθεια της όλα αυτά τα χρόνια έχει κάποιο αντίκτυπο, οι παίκτες μας για να μας δηλώσουν πως είναι μια οικογένεια και πως κάτι καλό χτίζεται στον «πλανήτη» Άρη που πασχίζει να αποδείξει πως είναι βασικό στέλεχος του «ηλιακού» μας «συστήματος».

Η πρόκριση στον τελικό δυστυχώς δεν ήρθε, από ένα καπρίτσιο του χρόνου, που δεν κύλησε λίγο πιο γρήγορα ώστε να εκπνεύσουν εκείνα τα τελευταία βασανιστικά δευτερόλεπτα.

Ξενερώνουμε όμως εμείς οι αρειανοί; Δεν το πιστεύω. Αν ίσχυε αυτό, θα είχαμε ξενερώσει πολύ προ πολλού, από άλλες φάσεις, πολύ πιο μαύρες και άκρως καταθλιπτικές. Από σκηνικά που θα είχαν κάνει τους οπαδούς άλλων ομάδων να έχουν σκορπίσει στους πέντε ανέμους.

Ο Άρης απόψε έχασε τον τελευταίο στόχο της φετινής χρονιάς. Τον έχασε αφού πάλεψε σαν μαχητής και κόντρα στα εμπόδια και τις αναποδιές, τον στερήθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, από μια ομάδα που ιστορικά θεωρείται από τις καλύτερες στην Ελλάδα. Η χρονιά όμως δεν κρίνεται ως αποτυχημένη. Το αντίθετο μάλιστα, αφού ο Άρης διακρίθηκε στους δύο εγχώριους θεσμούς, και πήρε ένα άλλον εισιτήριο: Επόμενος στόχος η ευρωπαϊκή διάκριση...

Δεν έγινε φέτος, θα γίνει του χρόνου. Ο Άρης έχει επιστρέψει και διεκδικεί λίγη ή και περισσότερη από τη λάμψη της παλιάς του δόξας. Το άμεσο μέλλον θα δείξει το αν και πότε θα το πετύχει. Το μόνο σίγουρο είναι πάντως πως εμείς θα είμαστε εδώ και θα το περιμένουμε, γιατί εμείς είμαστε περήφανοι για τον αγαπημένο μας σύλλογο και ΔΕΝ ΞΕΝΕΡΩΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!