Κίνηση ματ ο Γκαρσία, το έχει πάρει χαμπάρι ο Χιμένεθ - Τους εξέθεσε ο... Τόργκελε και ο κοντοπ@@ος!

ΠΑΟΚ - ΑΕΚ: Όταν κομπλάρει η κεφάλα και δεν κατεβάζει ιδέες, όλοι οι δημοσιογράφοι κάπου καταφεύγουμε για βοήθεια. Άλλος ψάχνει τη Βίβλο, άλλος τρουπώνει στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, κάποιος τρίτος χώνεται στην αυτοβιογραφία του Αλέφαντου.

Προσωπικώς βρίσκω άκρη με τις ιστοριούλες που περιλαμβάνονται στο θαυμαστό βιβλίο «Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου» (δια χειρός Στέφανου Γρανίτσα, εκδόσεις «Εστία»).

Από εκεί λοιπόν, αντλώ ένα παραμυθάκι που έρχεται και κουμπώνει ταμάμ με τη σημερινή αλλά και γενικότερα τη φετινή εικόνα της ΑΕΚ.

Απολαύστε υπεύθυνα:

«Μια φορά είχαν κάμει συντροφιά για να χαλούν μελίσσια. Η Αλεπού είχε τη βάρδια της κι η Αρκούδα το χάλασμα της κυψέλης. Έτρωγε όσο ήθελε και όταν έφευγε, έπαιρνε μαζί της ένα κομμάτι για ‘κείνην.
Αλλά μετ’ ολίγον η Αλεπού επίστεψεν, ότι μπορεί να χαλάσει και μόνη της μελίσσια.
Επήρε λοιπόν τα Αλεπόπουλα, τα έβαλε στα καραούλια (σκοπούς) και διηυθύνθη μόνη της στο μελισσόμάντρι.
Αλλά συνηθισμένη από τα κοτέτσια, ήρχισε να αναποδογυρίζει ένα ένα τα μελίσσια.
Πετάχτηκαν σύννεφα οι μέλισσες, της έζωσαν το κορμί της ως την ουρά και δεν είδε από ποια πόρτα έφυγε. Άμα έφθασε στα παιδιά της είπε:
Πάμε παιδιά μου, δεν είμαστε για μεγάλες δουλειές εμείς σαν την Αρκούδα. Είμαστε μόνον για καραούλια καλοί…»

Όπως τα λέει ο μύθος παλικάρια μου, όπως τα είπε η Αλεπού στα Αλεπόπουλα. Για να φυλάει καραούλι και να παίρνει το μερίδιό της απ’ το μέλι (έξοδος στην Ευρώπη π.χ.) μια χαρά ήταν φέτος (και πέρυσι και πρόπερσι…) η Ένωση. Για να κάνει μόνη της κατάσταση (και να κερδίζει πρωτάθλημα ή κύπελλο) ξεχάστε το καλύτερα. Γι’ αυτές τις μεγάλες δουλειές είναι κάτι Αρκούδες σαν τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ. Έστω είναι τα τελευταία χρόνια που οι κιτρινόμαυροι έστρεψαν την προσοχή τους από το χορτάρι στα μπετά…

Το ξέρει αυτό ο Χιμένεθ που είναι κανονικός προπονητής δεν είναι Ντάνυ Πογιάτος μάγος των ακαδημιών. Κι επειδή το γνωρίζει πολύ καλά, αποφάσισε να το πάει στο λάου λάου (στο τσούκου τσούκου μπολ, αν προτιμάτε) το ματσάκι ως το εξηκοστό λεπτό και ύστερα να ανακατέψει τη σούπα με την ελπίδα ότι θα μπερδευτεί ο ΠΑΟΚ (πράγμα όχι και τόσο απίθανο στη φετινή σαιζόν, εδώ που τα λέμε) και θ’ αρχίσει τις ζεϊμπεκιές και πάθει κρίση ταυτότητας και θα δείχνουν ο ένας τον άλλον με το δάχτυλο οι ασπρόμαυροι και θα προκύψει σούπερ κλεψουάρ για την ΑΕΚ και άντε γειά, καλημέρα πρόκριση στον τελικό.

Και παραλίγο να του βγει!

Ναι, παραλίγο να του βγει, γιατί λείπει απ’ τον Δικέφαλο του Βορρά το νταηλίκι που σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το μοναδικό αντίδοτο στην πίεση και στο τρεχαλητό. Χώρια που ο Γκαρσία καθυστέρησε για μια ακόμη φορά να κάνει τις δέουσες αλλαγές και παρακολουθούσε απαθής την ΑΕΚ να κερδίζει το ένα κόρνερ μετά απ’ το άλλο. Ξύπνησε τελικά, έστω και με καθυστέρηση, φρέσκαρε την ομάδα του και είδε αυτόν τον κρεμανταλά τον Κρμέντσικ να βουλώνει τα στόματα όσων είχαν βιαστεί να τον παρομοιάσουν με τον Τόργκελε. Σουτάρα, γκολάρα, έκλασε η νύφη, σχόλασε ο γάμος. Από πάσα του Μπάμπα παρακαλώ, που μπορεί να μη βάζει τα πόδια του στη φωτιά (λογικό…), αλλά μπάλα ξέρει και παραξέρει.

Το αυτό και ο κοντοπούτανος απ’ τη Σερβία, ο Ζίφκοβιτς, που μανούριαζε σε όλο το παιχνίδι και δεν είχε κάνει ούτε μια καλή ενέργεια, ως το 95^ο λεπτό οπότε και εξέθεσε τόσο τον Μιτάι όσο και τον Τσιντώτα.

Έτσι είναι όμως οι μεγάλοι παίκτες, σαν τα γατιά:
Εκεί που νομίζεις ότι είναι κάτι κοιμισμένες τριχόμπαλες, ρίχνουν ένα σάλτο και αρπάζουν το περιστέρι στο δέκατο του δευτερολέπτου!