Η πιο γλυκιά ήττα της ζωής μας

@ Από χθες το λέγαμε, ή μάλλον από την επομένη του πρώτου αγώνα, πως τίποτα δεν είχε τελειώσει. Αποδείχτηκε περίτρανα πως όσο ξεκάθαρη κι αν ήταν η υπεροχή της ΑΕΚ στον πρώτο αγώνα οι αγώνες κυπέλου μεταξύ μεγάλων ομάδων δεν τελειώνουν ποτέ πριν να σφυρίξει ο διαιτητής για τελευταία φορά στον δεύτερο αγώνα. Η ΑΕΚ έπαιξε με την φωτιά, άγγιξε την καταστροφή και τότε έβγαλε τα ψυχικά της αποθέματα τα οποία λες και είχαν εξαντληθεί μετά το γκολ του Λαγού που έκανε την συνολική διαφορά 3-0 και έδειχνε πως η συνέχεια θα ήταν ένα πανέμορφο πάρτι. Τελικά το πάρτι έγινε. Και ήταν 100 φορές πιο ηδονικό από αυτό που θα γινόταν αν το ματς μετά το γκολ του Λαγού κυλούσε φυσιολογικά. Ήταν η πιο γλυκιά ήττα της ζωής μας. Ηταν η πρόκριση που ονειρεύεται κάθε οπαδός να πανηγυρίσει. Και μετά τον πανηγυρισμό, το ξέσπασμα, την απόλαυση μπορείς να ηρεμήσεις και να δεις τι δεν πήγε καλά μέχρι ο καλός Θεούλης, που αγαπάει αυτόν που αξίζει, να πάρει την μπάλα από το πόδι του παικταρά μας, του αδερφού μας του Μίτσελ και να την στείλει τόσο όμορφα και τόσο μακρόσυρτα στα δίχτυα του καλού μας Καρνέζη, που αξίζει κι άλλες ευκαιρίες μόνο για την συμβολή του στην χαρά τόσων ανθρώπων, εκεί στο τελευταίο δευτερόλεπτο.

@ Δύο πράγματα πήγαν στραβά. Οι στημένες φάσεις που μας στοίχισαν δύο ίδια γκολ με τις δύο χαμένες κεφαλιές στο πρώτο δοκάρι. Γιατί εκεί στο πρώτο δοκάρι, στην πρώτη κεφάλια έγινε η ζημιά. Οταν χάσεις την πρώτη κεφαλιά μετά ο επιθετικός έχει τεράστιο πλεονέκτημα με μια μπάλα να έρχεται με τεράστια ταχύτητα μέσα στην μικρή περιοχή. Είναι τρομερά δύσκολη η αντίδραση τερματοφύλακα ή άμυνας όταν χαθεί η πρώτη κεφαλιά. Φέρτε παρόμοια γκολ στο μυαλό σας για να καταλάβετε. Το δεύτερο που πήγε στραβά ήταν πως ο ΠΑΟ κατάφερε να δώσει στο παιχνίδι τον ρυθμό που τον εξυπηρετούσε. Τον μόνο ρυθμό που θα μπορούσε να πάει το παιχνίδι στο... over γιατί ο ΠΑΟ μόνο με πάνω από δύο γκολ θα μπορούσε να προκριθεί. Σχεδόν τα κατάφερε όμως η ψυχή της ΑΕΚ ήταν εκεί. Βοήθησε σίγουρα και η καθυστερημένη, αφού θα έπρεπε να βγει από το πρώτο ημίχρονο, αποβολή του Βύντρα όμως η αλήθεια είναι πως καμία άλλη ομάδα μετά από τέτοια ανατροπή σοκ, έχοντας βρεθεί στον... τάφο ενώ ήταν τρία γκολ μπροστά δεν θα μπορούσε να σηκώσει κεφάλι. Ο μπαχά μόνο θα μπορούσε να είχε πετύχει,,, χατ τρικ στο ντεμπούτο με τα σουτ του που έγλυψαν τα δοκάρια. Υπήρχαν και τα δύο σουτ του Σκόκο, υπήρχε η κεφαλιά του Μανωλά, ατελείωτες ευκαιρίες σε τόσο μικρό διάστημα. Φυσιολογικά έδωσε το δικαίωμα να κάνει δύο κόντρα επιθέσεις και ο ΠΑΟ και ευτυχώς που ο Σάχα ήταν σε υπερδιέγερση στο τέλος και εκμεταλεύτηκε το ότι στο τετ α τετ βρέθηκε ο Λέτο και όχι ο μεγάλος Σισέ.

@ Ο Σισέ ήταν μεγάλος, ο ΠΑΟ ήταν μεγάλη ομάδα χθες αλλά τον μικραίνουν τρομερά οι κλάψες. Ολόκληρος Σισέ να λέει σε ζωντανή μετάδοση ότι τον... πηδήξανε, κάποιος Γόντικας να λέει κάτι ακατάλυπτα και ο Φερέιρα που ασπρίσαν τα μαλλιά του στα γήπεδα να ξεστομίζει το ότι η ομάδα του ήταν ανώτερη και στα δύο παιχνίδια. Συμπεριφορά μικρής ομάδας που δεν αντέχει τον πόνο της ήττας που μπορεί να ήταν σκληρή αλλά ήταν δίκαιη 100%. Δεν έχει ξαναγίνει να ξεσηκώνει ομάδα τον κόσμο για 40 δευτερόλεπτα επιπλέον καθυστέρηση που ήταν απόλυτα δικαιολογημένη αφού ο Κωστάκης, που κι αυτός μίλησε για την διαιτησία προσπαθώντας να πείσει και τον τελευταίο πως είναι πανάθα, έπεσε κάτω, έμεινε κάτω και έγινε αλλαγή. Αν κάποιος έπρεπε να έχει παράπονα είναι μόνο η ΑΕΚ από τον διαιτητή που σίγουρα είχε δύσκολο έργο αλλά ανεξάρτητα από το αν το ήθελε, που δεν νομίζω, έπαιξε ρόλο στην διαμόρφωση του σκορ. Με 10 παίκτες ο ΠΑΟ από το πρώτο ημίχρονο δεν θα είχε καμία τύχη. Επίσης ποτέ δεν θα είχε βάλει το τρίτο γκολ, που όπως θα δείτε στο βίντεο που κυκλοφορεί είναι και... λίγο οφσάιντ, αν είχε πάει στα αποδυτήρια όταν έπρεπε και όχι 20 λεπτά πριν το τέλος. Τέλος πάντων. Τέλος καλό όλα καλά. Θα τελείωνε η χρονιά χθες και δεν ξέρω αν θα μπορούσε η ΑΕΚ να σηκώσει κεφάλι. Τώρα η κούπα είναι μπροστά και περιμένει. Δεν επιτρέπεται να πάει οπουδήποτε αλλού εκτός από την προσωρινή τροπαιοθήκη μας στα Σπάτα. Και μετά στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ηταν μια υπέροχη βραδιά. Ενα όνειρο για κάθε οπαδό. Την απολαύσαμε. Ομως και την κλάψα τους που απλά τους μικραίνει. Ας κάνουν υπομονή. Θα έχουν και τέταρτη ευκαιρία. Στις τρεις πρώτες ο πόνος ήταν κάθε φορά και μεγαλύτερος.
 

ΠΗΓΗ: www.aek365.gr