Eυτυχώς για την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και τη ζωή της, δηλαδή το παρόν της και το μέλλον της, ο πρόεδρος της ΕΠΟ Γιώργος Σαρρής δεν σκοπεύει να μπλεχτεί στα πόδια του Φερνάντο Σάντος στη διαχείριση της – πραγματικής και τε- χνητής – κρίσης που δημιουργήθηκε στη σχέση ποδοσφαιριστών μετά το ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός.

 

Αλίμονό μας αν γινόταν διαφορετικά, αλλά στην προκειμένη περίπτωση κανείς οφείλει να το υπογραμμίσει, έστω και αν πρόκειται για το αυτονόητο, ότι ο πρόεδρος της ΕΠΟ αφήνει την υπόθεση σε αυτόν που του ανήκει και δεν μπαίνει στα πόδια του προπονητή.

 

ΟΧΙ OΤΙ ο Σάντος θα ανεχόταν υποδείξεις και παρεμβάσεις του οποιουδήποτε. Στην πραγματικότητα αυτό θα ήταν και το μεγάλο πρόβλημα: για την ακρίβεια θα ήταν σαν να έβαζε η ΕΠΟ μια βόμβα στα αποδυτήρια της Εθνικής ομάδας παραμονές του Μουντιάλ. Διότι ο προπονητής θα σηκωνόταν να φύγει την ίδια στιγμή. Ευτυχώς όμως δεν συνέβη, δεν συμβαίνει, και όλα καλά.

 

ΕΧΩ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ 15ετία στη στενή παρατήρηση της ζωής της Εθνικής ομάδας. Κι αν με ρωτούσατε ποια είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην Εθνική – καφενείο της προ Ρεχάγκελ εποχής και τη σημερινή, θα απαντούσα δίχως σκέψη ότι είναι ακριβώς αυτό, ότι βρήκε την υγειά της και τον δρόμο της επειδή κατάφερε να αφήνει έξω από την πόρτα της τα συλλογικά και να δημιουργεί στους ποδοσφαιριστές της τη συνείδηση ότι από τη στιγμή που φορούν τη φόρμα και μέχρι να τη βγάλουν είναι μέλη μόνο μιας ομάδας, της Εθνικής, και μόνο μιας οικογένειας, της Εθνικής. Τα συλλογικά την κατέστρεφαν επί δεκαετίες. Κι από την ώρα που έμειναν έξω από την πόρτα της, η Εθνική βρήκε και την υγεία της και την ευτυχία της.

 

 

ΑΝ ΤΟ ΧΑΣΕΙ αυτό η Εθνική, θα τα χάσει όλα, ακόμη και αν αποκτήσουν ξαφνικά ελληνικό διαβατήριο ο Λιονέλ Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο και αγωνιστούν με τη φανέλα της. Είναι αξίωμα, δόγμα, νόμος της φύσης του ποδοσφαίρου αυτό. Η Εθνική για να πετυχαίνει πρέπει να είναι, να νιώθει και να συμπεριφέρεται σαν ομάδα. Κι αυτό συμβαίνει μόνο όταν μένουν μακριά από τη ζωή της τα συλλογικά πάθη και συμφέροντα. Αυτή την ενότητα και την ομοψυχία, μαζί με την εθνική συνείδηση των ποδοσφαιριστών πρέπει να τα διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού όταν θα φύγει ο Φερνάντο Σάντος. Διότι μέχρι την ημέρα που θα βγάλει τη φόρμα ο Πορτογάλος αυτά είναι εξασφαλισμένα. Το «μετά» είναι το πρόβλημα.

Πηγή: SportDay

MUNDIAL 2014