Kάποιες φορές, η αλήθεια είναι όχι και τόσο συχνά, οι συγκρούσεις μεταξύ ομάδων είτε σε κάποια διασυλλογική διοργάνωση είτε σε κάποια διοργάνωση όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο, αποκτούν επικό χαρακτήρα. Δεν είναι απαραίτητο οι συγκρούσεις αυτές να διεξάγονται μεταξύ ισοδύναμων συλλόγων.

 

ΜAΛΙΣΤΑ, αρκετές φορές, η διαφορά δυναμικότητας προσδίδει μία ιδιαίτερη τραγικότητα στις συγκρούσεις αυτές που κερδίζουν το δικό τους κομμάτι στην ποδοσφαιρική ιστορία και τη μνήμη όσων τις παρακολουθούν. Φυσικά, τίποτε δεν συγκρίνεται με τις συγκρούσεις μέσα στον αναγνωστικό χώρο. Ομως, υπάρχουν και συγκρούσεις που διεξάγονται μέσα και έξω από τα γήπεδα, πολύ σκληρότερες από αυτές των αγωνιστικών χώρων αλλά δεν συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των φιλάθλων. Και εν μέρει αυτό εξηγείται γιατί δεν έχουν άμεση σχέση με το παιχνίδι αλλά το αφορούν.

 

ΠΡOΚΕΙΤΑΙ για συγκρούσεις μεταξύ των εταιρειών παραγωγής αθλητικού υλικού, για τις οποίες το έπαθλο είναι η κατάκτηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μεριδίου της αγοράς. Ενα έπαθλο δισεκατομμυρίων ευρώ. Από τα μέσα της δεκαετίας του '80, η Adidas και η NIKE, οι δύο μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες κατασκευής και εμπορίας αθλητικού υλικού, άρχισαν να ανεβάζουν την ένταση του οικονομικού ανταγωνισμού και η μία να μπαίνει στα χωράφια της άλλης. Η αμερικανική NIKE μεταφέρει έναν όγκο της δραστηριότητας και της παραγωγής της στην Ευρώπη, αρχίζοντας σιγά σιγά να κτυπάει την Adidas, τη γερμανική πολυεθνική μέσα στο γήπεδό της.

 

 

ΣΤΗ ΣΥΝEΧΕΙΑ, κάτι ανάλογο κάνει και η γερμανική πολυεθνική, μεταφέροντας ένα κομμάτι της δραστηριότητας και της παραγωγής της στις ΗΠΑ. Η όλο και μεγαλύτερη διείσδυση της τηλεόρασης στα σπορ, γεγονός που μεγιστοποίησε τις δυνατότητες διαφήμισης και προβολής, μεταβάλλει τη μάχη των δύο εταιρειών σε έναν πραγματικά, σκληρό επιχειρηματικό πόλεμο. Τα ποσά που και οι δύο ξοδεύουν για τη διαφήμιση αυξάνονται με τρελούς ρυθμούς, ενώ η διεύρυνση του επαγγελματισμού στα σπορ αναγκάζει τις δύο εταιρείες να προσφέρουν μυθικά διαφημιστικά συμβόλαια σε αθλητές και ομάδες, προκειμένου να φορέσουν τα προϊόντα τους.

 

ΟΙ ΔYΟ εταιρείες έχουν μεταβάλει σε πεδία μάχης όλες τις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις με αποκορύφωμα το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου, που έχει και την υψηλότερη τηλεθέαση. Παράλληλα προσεγγίζουν τις μεγάλες ομοσπονδίες των αθλημάτων για να κερδίσουν, με θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο, το δικαίωμα του επίσημου χορηγού. Από τα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν είχε γίνει φανερό ότι το ποδόσφαιρο ήταν -και με διαφορά- το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο οι δύο εταιρείες επικέντρωσαν εκεί τη δύναμη πυρός της εμπορικής τους στρατηγικής.

 

 

Ενα «κτύπημα» που δεν βγήκε

 

ΛIΓΟ μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας, που έγινε στην έδρα της Adidas η οποία βγήκε και κερδισμένη εμπορικά -σε σχέση με την ανταγωνίστριά της NIKE- η αμερικανική πολυεθνική (που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει συμβόλαια με ορισμένους από τους μεγαλύτερους και ιστορικότερους συλλόγους στην Ευρώπη) για να αναπληρώσει αυτές τις απώλειες, πήγε να κάνει το μεγάλο κόλπο.

 

ΝΑ ΚΑΤΑΦEΡΕΙ στη γερμανική πολυεθνική ένα καίριο πλήγμα. Η NIKE προσπάθησε να κερδίσει ένα συμβόλαιο με την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Γερμανίας –που ντύνει η Adidas από το 1954- προσφέροντας ένα συμβόλαιο 8 χρόνων και αξίας 600 εκατομμυρίων ευρώ! Ένα συμβόλαιο που ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερο από το ανάλογο που είχε η γερμανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία με την Adidas.

 

 

ΤΟ ΚΤYΠΗΜΑ δεν έπιασε, αφού υπήρξαν και νομικές επιπλοκές και αφού η Adidas αναπροσάρμοσε το συμβόλαιό της με την ομοσπονδία. Η NIKE, όμως, αντί να τα παρατήσει έριξε βάρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες και προετοιμάστηκε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του καλοκαιριού, αφού θεωρεί τη Βραζιλία δικό της γήπεδο. Και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι «ντύνει» από το 1994 με αποκλειστικό συμβόλαιο την εθνική Βραζιλίας αλλά και η μεγάλη εμπορική διείσδυση που έχει πραγματοποιήσει στο βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο, συνολικά.

 

Η ADIDAS που γνώριζε πόσο δύσκολη εμπορικά θα είναι γι' αυτήν στο μουντιάλ ποντάρει στην επίσημη μπάλα, την brazuca και στους Ολυμπιακούς που θα ακολουθήσουν, δύο χρόνια μετά. Αλλωστε, στο μουντιάλ της Αφρικής, με την πρωταθλήτρια Ισπανία, ήταν κερδισμένη.

 

 

 

ΚΑΙ Η ΦΙΦΑ, ΚYΡΙΕ;

 

 

H ΦΙΦΑ είναι κερδισμένη, ό,τι και να γίνει αφού εμπορεύεται το ίδιο το προϊόν μέσω των τηλεοπτικων δικαιωμάτων. Τα δικά της κέρδη από το μουντιάλ της Αφρικής ξεπέρασαν κατά τι το 1,1 δισ. ευρώ, ενώ από το βραζιλιάνικο μουντιάλ, υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσουν το 1,7 δισ. Εκείνο που δεν ομολογείται και δεν διαφημίζεται είναι οι εκτιμήσεις των ειδικών της οικονομίας των σπορ, που θεωρούν ότι με δεδομένη την εικόνα και τις δυνατότητες της διοργανώτριας χώρας, οι δαπάνες που πραγματοποίησε για τη διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου -κοντά στα 55 δισ. υπολογίζονται μέχρι τώρα- θα είχαν πραγματικό αναπτυξιακό αποτέλεσμα αν κατευθύνονταν σε τομείς όπως η αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης, η καταπολέμηση της φτώχειας και βέβαια του AIDS, που αποτελεί τη μεγάλη πληγή στη χώρα.

 

Αν κάποιος προσθέσει και 60 δισ. Προβλεπόμενες δαπάνες για τους Ολυμπιακούς που με τις υπερβάσεις μπορεί να ξεπεράσουν τα 80 δισ., καταλαβαίνει...

Πηγή: Sportday
 

MUNDIAL 2014