Ειδικά την περασμένη Δευτέρα, όταν ο Σάντος κλείνοντας τη συνέντευξη Τύπου της παρουσίασης της αποστολής της Εθνικής ανακοινώνοντας την κλήση του, έγινε ένας χαμός. Ο πρωταγωνιστής του σποτ κι εξαιρετικά ταλαντούχος ηθοποιός Νικόλας Μαραγκόπουλος έκανε σουξέ: έγινε για όλους ο 24ος παίκτης της Εθνικής!

Tο βράδυ της Δευτέρας, που η είδηση παίχτηκε από τα δελτία ειδήσεων, με έπαιρναν τηλέφωνο διάφοροι φίλοι για να με ρωτήσουν αν είναι αληθινό το γεγονός, ποιος είναι ο παίκτης, αν ο Σάντος τρελάθηκε κτλ. Είναι ίσως η μοναδική στιγμή που γεννήθηκε πραγματικό ενδιαφέρον για την Εθνική και την προετοιμασία της – και ευτυχώς που ο Σέργιος Μάνος μάς προέκυψε τη δεδομένη στιγμή. Αλλιώς θα μιλούσαμε μόνο για αδικίες, λάθη στις κλήσεις κ.λπ.

Ολοι
Η αλήθεια είναι ότι η διαφημιστική που ανέλαβε την παραγωγή του σποτ της Τράπεζας Πειραιώς το έχτισε το πράγμα πολύ καλά κι αν δεν ήμασταν σε εβδομάδα εκλογών, ο θόρυβος θα ήταν ακόμα πιο μεγάλος. Επειδή έψαξα λίγο το πράγμα κάνοντας μερικές ερωτήσεις ανακάλυψα πως αναφορές στην κλήση του άγνωστου ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή έγιναν και στη Γερμανία και στην Αυστραλία και φυσικά στην ίδια τη Βραζιλία, αφού η ιστορία ήταν τόσο τραβηγμένη που ως παραμύθι ενθουσίασε – άσε που κάποιοι, ειδικά στο εξωτερικό, μπορεί και να πίστεψαν ότι είναι αλήθεια! Στο YouTube το σχετικό σποτ είδαν μέσα στις πρώτες δυο μέρες πάνω από διακόσιες χιλιάδες άνθρωποι (σήμερα τα views έχουν ξεπεράσει τις 330 χιλιάδες...), ενώ η είδηση της κλήσης τράβηξε το ενδιαφέρον του κοινού περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη σε όλα τα ειδησεογραφικά site: όλοι έψαχναν τον τυχερό Μάνο.

Φάρσα
Μπήκα τις προηγούμενες μέρες (και από περιέργεια...) στο κανάλι «η Ελλάδα δίπλα σου», που είναι η πύλη της Τράπεζας Πειραιώς στο YouTube. Εκεί είναι συγκεντρωμένα όλα τα spot της καμπάνιας με τις fake δηλώσεις του Σάντος, των διεθνών, της αρραβωνιαστικιάς του, του Ζιοβάνι που «τον ξέρει από τότε που ήταν μικρός» κ.λπ. Το ωραίο στην ιστορία είναι ο ενθουσιασμός που όλοι δείχνουν. Προφανώς όλοι οι εμπλεκόμενοι βρήκαν την καμπάνια διασκεδαστική: αισθάνονταν σαν να κάνουν μια γιγάντια αθώα φάρσα στη χώρα ολόκληρη. Ειδικά οι παίκτες της Εθνικής πιστεύω πως ξαναθυμήθηκαν και κάτι που έχουμε τελείως ξεχάσει: ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο μια σειρά από δράματα, με ηττημένους και θριαμβευτές, ηθικούς και ανήθικους, «μάγκες» και «κότες», αλλά είναι (ή θα 'πρεπε να είναι) και μια ευκαιρία για διασκέδαση. Πάντα ζήλευα τα τραγούδια που κυκλοφορούσαν πριν το Μουντιάλ στην Αγγλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία κ.λπ. και στα οποία οι παίκτες ορκίζονταν ότι θα τα καταφέρουν τραγουδώντας παράφωνα. Δεν ήταν σπουδαία, αλλά στις εκτελέσεις αυτές έβλεπες παιδιά που έκαναν την πλάκα τους αφήνοντας κατά μέρους το άγχος, την πίεση, την υποχρέωση μιας διάκρισης.

Θέμα
Αν έγινε θέμα συζήτησης η επιτυχία του Μάνου Σέργιου, που ο Σάντος ανακαλύπτει στο Αντίρριο και παίρνει μαζί του στο Ρίο, είναι γιατί για ένα δευτερόλεπτο κάποιες χιλιάδες άνθρωποι σκέφτηκαν ότι αυτό είναι τόσο εντυπωσιακό που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα – για όποιον κλοτσάει ερασιτεχνικά μια μπάλα πρώτα από όλα στον ίδιο. Φυσικά το μήνυμα του σποτ είναι ότι ο ρόλος του κάθε φίλου της Εθνικής ομάδας είναι να αισθάνεται παίχτης της, να νιώθει ότι μπορεί να τη βοηθήσει συμμετέχοντας έστω συναισθηματικά και όχι απλά παρακολουθώντας. Αλλά πέρα από το μήνυμα υπάρχει και το παραμύθι: το παραμύθι του Σέργιου Μάνου είναι για κάθε ποδοσφαιρόφιλο ένα ωραίο παραμύθι και στα παραμύθια όλοι μας κρατάμε για τον εαυτό μας τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Γκρίνια
Φυσικά υπήρξαν και οι μεμψίμοιροι που βρήκαν αφορμή για γκρίνια. Η πιο αστεία από τις γκρίνιες είναι αυτή που αφορά τις εφημερίδες που έπαιξαν το θέμα πρωτοσέλιδο και τα site που το πρόβαλαν το γεγονός σαν να είναι αληθινό. Μου κάνει εντύπωση πως άνθρωποι που διαβάζουν στα πρωτοσέλιδα του κόσμου τις υπερβολές για μεταγραφές π.χ. σκανδαλίστηκαν που έπαιξε ο Σέργιος Μάνος πρώτη είδηση: είναι κι αυτό μια απόδειξη της σοβαροφάνειας που γενικότερα μας ταλαιπωρεί. Σε όσους μου διαμαρτυρήθηκαν συνιστώ να ξαναδούν την ίδια τη σχέση τους με το ποδόσφαιρο – κι όχι μόνο με την Εθνική. Ηρεμήστε βρε παιδιά: ένα ποδόσφαιρο που αντιμετωπίζεται σαν κάτι δραματικά σημαντικό, δεν είναι ποδόσφαιρο...

Πείραμα
ΑφοY μου γράφει κάμποσα για τον Κάρλο Αντσελότι, τη Ρεάλ Μαδρίτης και την κατάκτηση του δέκατου, που χάρηκε μολονότι δεν την περίμενε στην αρχή της σεζόν, ο φίλος αναγνώστης Σταύρος Κρυμαλάκης ολοκληρώνει την επιστολή που μου έστειλε στο [email protected] με μια παρατήρηση για το Φαν Χάαλ και την όποια τύχη του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Αυτός που αξίζει περισσότερης προσοχής από όλους μας του χρόνου είναι σίγουρα ο αθλητικός οργανισμός που λέγεται Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Εχω και εγώ μια μεγάλη περιέργεια για το τι "χωριό" θα κάνουν εκεί με τον Λουίς φαν Χάαλ, που πρώτη φορά θα δοκιμαστεί στο νησί, αλλά έχω ταυτόχρονα και εμπιστοσύνη στο αγγλικό κοινό. Ο Mόγες έχασε την εμπιστοσύνη του κόσμου, όχι λόγω αποτελεσμάτων, αλλά γιατί η δουλειά του δεν έπειθε μέσα και έξω από τα αποδυτήρια. Ο Ολλανδός, αν ξέρει να κάνει κάτι καλά, είναι να σε πείθει για το ποδόσφαιρο που θέλει να παίξει, οπότε χρόνο θα κερδίσει μέσα από αυτό. Για την αγωνιστική διάταξη δεν νομίζω ότι θα δούμε κάτι διαφορετικό από την τελευταία του δουλειά στην Μπάγερν. Οι εποχές, οι συνθήκες και οι ανάγκες της Μαν. Γιουν. δεν επιτρέπουν πειράματα τύπου 3-4-3. Ο Αγιαξ του 1994 είχε την πιο αθλητική ομάδα της εποχής σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη. Οταν έχεις 10 παίχτες που τρέχουν περισσότερο σε διάρκεια αλλά και σε ταχύτητα απο τους δέκα του αντιπάλου, τότε εκμεταλλεύεσαι τον αγωνιστικό χώρο προς όφελός σου. Αυτά πήγε και δίδαξε στην Μπαρτσελόνα κάποτε ο Φαν Χάαλ κι ήρθε ο Γκουαρντιόλα δέκα χρόνια μετά να βρει συνθήκες να γίνει "προφήτης". Μόνο που τέτοιο τρέξιμο δεν μπορείς να το περιμένεις από την τωρινή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, οπότε το πείραμα Φαν Χάαλ έχει ενδιαφέρον τεράστιο».

Επειδή βούλιαξε
Με απασχόλησε κι εμένα γιατί η Γιάννα Αγγελοπούλου βγήκε την Κυριακή και φώναζε κατά του Μαρινάκη κι όταν, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, πείστηκα ότι δεν την τσίμπησε μύγα, έψαξα το γιατί. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τα 'χει με τον Μαρινάκη από τον καιρό της εμπλοκής της με τον «Ελεύθερο Τύπο», τον οποίο αγόρασε κάποτε. Η ιστορία απέδειξε ότι ο Μαρινάκης έκανε μια έξυπνη πώληση και η κυρία Γιάννα μια αγορά που δεν της απέφερε το παραμικρό: η εφημερίδα βούλιαξε και εξαιτίας της διαχείρισής της. Οι πλούσιοι αρνούνται την πιθανότητα να 'χουν κάνει λάθη. Κι όταν τα κάνουν, τους φταίνε πάντα οι άλλοι...

ΠΗΓΗ: SportDay

MUNDIAL 2014