Το έβδομο Παγκόσμιο Κύπελλο θα διεξάγονταν σε μια χώρα ισοπεδωμένη αφού δυο χρόνια πριν είχε συμβεί ο μεγαλύτερος καταγεγραμμένος σεισμός στην ιστορία του κόσμου με 9,5 Ρίχτερ (!)

Η καταστροφή στη χώρα ήταν ολική όμως τίποτε δεν θα εμπόδιζε την Χιλή από τη διοργάνωση του Μουντιάλ.Την ίδια στιγμή η Ιταλική Κυβέρνηση (εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι το ιταλικό στοιχείο ήταν πάντα έντονο στη χώρα της Λατινικής Αμερικής) ασκούσε πιέσεις για να μεταφερθεί το Μουντιάλ. Φυσικά αυτές οι απόψεις εξόργιζαν τους Χιλιανούς οι οποίοι πλέον έβλεπαν την διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ως τον τρόπο της ανοικοδόμησης της χώρας.
Το λάδι στη φωτιά το έβαλαν δυο Ιταλοί δημοσιογράφοι οι οποίοι σε ρεπορτάζ τους όχι μόνο έθεταν θέμα αλλαγής χώρας για τη διοργάνωση,αλλά μιλούσαν με πολύ υποτιμητικό τρόπο για τους Χιλιανούς και δη για τις Χιλιανές.

Από το αντίπερα στρατόπεδο ο Χιλιανός Τύπος καλλιέργησε ένα πολεμικό κλίμα με την Ιταλία.Χαρακτηριστικό είναι ότι λίγες ημέρες πριν την έναρξη του Μουντιάλ σε ένα μπαρ ένας Αργεντινός δημοσιογράφος τον οποίο οι θαμώνες πέρασαν για Ιταλό ξυλοκοπήθηκε άγρια από ένα πλήθος που το προηγούμενο διάστημα είχε εθιστεί στην ιδέα ότι είναι το λιγότερο ο νο1 εχθρός της Χιλής.

Η κατάσταση είχε πια ξεφύγει…

Το Μουντιάλ της Χιλής είναι το μοναδικό που μπορεί να έχει καταγράψει στη μνήμη περισσότερο ένα πρόωρο ματς στη φάση των ομίλων παρά την εξέλιξη του ή ακόμα και το τελικό και το repeat της Βραζιλίας.

Ο αγώνας του δευτέρου ομίλου Χιλής-Ιταλίας πέρασε στην ιστορία ως η μάχη του Σαντιάγκο. Είναι κυριολεκτικά το πιο «βίαιο ματς» στην ιστορία των παγκοσμίων κυπέλλων. Είναι ο αγώνας που εξαιτίας του εισήχθη λίγα χρόνια μετά η κίτρινη και η κόκκινη κάρτα. Εισηγητής σε αυτό ήταν ο Βρετανός Ρέφερι Κεν Άστον, ο οποίος σε κανένα σημείο του αγώνα δεν μπόρεσε να επιβάλει την οποιαδήποτε λογική.

Από την αρχή του αγώνα οι παίκτες έπαιζαν μεταξύ τους κάτι που σίγουρα δεν ήταν ποδόσφαιρο αλλά ούτε και πυγμαχία γιατί πολλά από τα χτυπήματα θα απαγορεύονταν και σε έναν αγώνα πυγμαχίας ακόμα και εκείνης της εποχής.

Αν πάμε στο σήμερα θα δούμε πως στα ματς ειδικών συνθηκών και δη εθνικών ομάδων ο Τύπος φτιάχνει ένα κλίμα που κυριολεκτικά μπορεί να φέρει απρόβλεπτες καταστάσεις και να υποκινήσει φυλετικό-ρατσιστικό-εθνικό μίσος.

Δυστυχώς ακόμα και μετά από τόσα χρόνια οι οδηγίες των δημοσιογραφικών ενώσεων για ρεπορτάζ και άρθρα που δεν θα δυναμιτίζουν το κλίμα πριν από τέτοιους αγώνες πέφτουν στο κενό.

Το μουντιάλ της Χιλής έδειξε τη δύναμη της 4ης εξουσίας στο πιο μαζικό κοινωνικό άθλημα και τις διαστάσεις του…

ΠΗΓΗ: othersidefootball.com

MUNDIAL 2014