Πήγαινα στο σχολείο ακόμα όταν μου είχε κάνει εντύπωση που άκουσα τον δάσκαλο να μιλάει με αρνητικό τρόπο για τους ολυμπιακούς αγώνες. Ήταν νωπό τότε, άλλωστε, το κραχ στον Καναδά. «Έγιναν οι ολυμπιακοί αγώνες στο Μόντρεαλ το 1976 και ο Καναδάς χρεοκόπησε…, έπαθε μεγάλη ζημιά στην οικονομία του», έλεγε ο δάσκαλος.

Για να πω την αλήθεια, ενώ πολλά ξέχασα απ’ όσα έμαθα στο σχολείο, αυτό μου έμεινε. Ίσως επειδή από τότε αγαπούσα τον αθλητισμό.

Η εμπειρία του 2004 και των ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας επιβεβαίωσε σε μεγάλο βαθμό ότι υπάρχουν χώρες που μπορεί να καταρρεύσουν από το βάρος τέτοιων διοργανώσεων. Διότι ποιος αμφιβάλλει ότι έπαιξαν και οι ολυμπιακοί αγώνες σημαντικό ρόλο στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, μόλις έξι χρόνια μετά. Ήταν σα να έδωσαν την χαριστική βολή… Εκτός κι αν τελικά βοήθησε σε κάτι εκείνο το ξέφρενο πάρτι (των λίγων), που άφησε πίσω του τόσα τσιμεντένια έργα που σήμερα αραχνιάζουν…

Στο μουντιάλ της Ν. Αφρικής το 2010 ακούστηκαν πολλές ενστάσεις, οι περισσότερες μετά. Οι ανισότητες στην χώρα έντονες, όμως το χρήμα έρεε για το σόου του παγκοσμίου κυπέλλου. Την στιγμή που θέριζαν η ανεργία και η φτώχεια.

Με τα νέα να διαδίδονται γρήγορα στον σύγχρονο κόσμο, οι Βραζιλιάνοι δεν πιάστηκαν κι αυτοί στον ύπνο. Κι έτσι αντί να βαράνε μόνο παλαμάκια ανέμελοι, βγήκαν και στους δρόμους υποψιασμένοι. Βλέποντας ότι τα χρήματα από το δημόσιο ταμείο που δίνονται για το μουντιάλ του 2014 και για τους ολυμπιακούς αγώνες του 2016, βγαίνουν από τις δικές τους τσέπες. Και χάνονται για πάντα… Δεν πρόκειται να ωφεληθούν σε κάτι που θα αλλάξει την ζωή τους προς το καλύτερο.

Οι Βραζιλιάνοι δεν κατάλαβαν τι έγινε εκ των υστέρων, όπως συνέβη με τον Καναδά ή πολύ περισσότερο με την Ελλάδα. Ξύπνησαν νωρίς αυτοί, όχι αργά. Διδάχτηκαν από τις άσχημες εμπειρίες των άλλων κι αντέδρασαν. Ούτε και παραμυθιάστηκαν από παχιά λόγια. Γι’ αυτό και η πλειοψηφία των Βραζιλιάνων, σύμφωνα με τα τελευταία γκάλοπ, βλέπει πλέον αρνητικά το μουντιάλ, πριν καν ξεκινήσει αποψε, όχι θετικά.

Κι όλα αυτά σε μια χώρα που λατρεύει παθολογικά την μπάλα, σε τέτοιο βαθμό που όταν το 1950 χάθηκε το παγκόσμιο κύπελλο στον τελικό με την Ουρουγουάη, υπήρχαν δεκάδες αυτοκτονίες. Ωστόσο, οι Βραζιλιάνοι διατήρησαν τα μάτια τους ανοιχτά για φέτος και δεν τυφλώθηκαν από τις φανφάρες της ΦΙΦΑ, της κυβέρνησής τους, των δεκάδων χορηγών ή την προοπτική κατάκτησης της κούπας.

Οι Βραζιλιάνοι νιώθουν πολύ καλά ότι με το που θα σβήσουν τα φώτα του μουντιάλ και η φλόγα των ολυμπιακών αγώνων στο Ρίο δυο χρόνια μετά, θα τους περιμένει το ΔΝΤ, έτσι όπως θα έχει καταρρεύσει η οικονομία μετά από τόσα έξοδα. Η Κριστίν Λανγκάρντ, δηλαδή, ήδη ακονίζει τα μαχαίρια της για το πώς θα κόψει φέτες και τον βραζιλιάνικο λαό…

* Γράφει ο Βασίλης Γαλούπης (Δημοσιογράφος)

MUNDIAL 2014