Τέρμα η μαγεία του άφθαστου κοντρόλ

Τέρμα η μαγεία του άφθαστου κοντρόλ, της αέρινης ντρίμπλας και των κινηματογραφικών συνδυασμών. Αυτό το απαράμιλλο είδος που δίδασκαν κάποτε οι Βραζιλιανοί, πέθανε οριστικά. Ζήτω τώρα οι κατσαπλιάδες, ζήτω τα τσουρούκια και οι ξυλοκόποι.

Ηθελα να’ ξερα, τι θα έλεγαν χθες βλέποντας αυτά τα τσουτσουνοπαικτάκια, ο Πελέ, ο Τοστάο, ο Ζέρσον, ο Ριβελίνο, ο Ζαϊρζίνιο, ο Φαλκάο, ο Ζίκο, ο Ρομάριο, ο Ρονάλντο, ο Ριβάλντο, ο Ροναλντίνιο, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Καφού και όλα τα υπόλοιπα μαστόρια που έχουν φορέσει αυτή την τιμημένη κίτρινη φανέλα; Θα τρίζουν τα κόκαλα του Γκαρίντσα και του Σώκρατες βλέποντας αυτόν τον Φρεντ, αυτόν τον Χουλκ, τον Παουλίνιο, τον Γκουστάβο, τον Νταβίντ Λουίζ... Μόνο ο Νεϊμάρ και ο Όσκαρ έχουν μέσα τους το παλιό γνήσιο βραζιλιάνικο καλλιτεχνικό ταμπεραμέντο. Οι υπόλοιποι μοιάζουν ποδοσφαιρικά περισσότερο για Άγγλοι και Γερμανοί, παρά για Βραζιλιάνοι. Σέντρες, καμινάδες και άγιος ο Θεός.

Μέχρι χθες όλος ο πλανήτης πίστευε ότι η μεγάλη δύναμη της Βραζιλίας σ’ αυτό το Μουντιάλ, θα ήταν η άμυνά της και γενικά η αμυντική της λειτουργία. Παπάρια μάντολες!!! Αυτή δεν ήταν άμυνα ήταν αεράμυνα. Θύμιζε κεφαλοτύρι Αμφιλοχίας, με κάτι τρύπες νααα!!! Έμπαζε από παντού. Τα δύο σέντερ μπακ κουτούλαγαν μεταξύ τους και από δεξιά ο Ντάνι Άλβες ήταν φαρσοκωμωδία. Κάπως έτσι ήταν και ο Μαρσέλο από αριστερά.

Γενικά, έδωσαν έντονα την αίσθηση, ότι αν πέσουν πάνω σε τίποτα καλούς επιθετικούς, κλάψε με μάνα κλάψε με μια νύχτα με φεγγάρι... Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Στο Β’ ημίχρονο όσο κυλούσαν τα λεπτά η φυσική κατάσταση των Βραζιλιάνων έπεφτε ολοένα και περισσότερο. Η πίεση που δέχθηκαν από το 75’ και μετά, οφείλεται στη δική τους αδυναμία και όχι στην ικανότητα των Κροατών.

Δύο παίκτες ξεχώρισαν από τους Βραζιλιάνους. Ο Νεϊμάρ και κυρίως ο Όσκαρ. Αυτοί οι δύο πήραν την ομάδα στις πλάτες τους και έσωσαν την παρτίδα. Ηθελα, όμως, να’ ξερα, ολόκληρη Βραζιλία με 180 εκατ. πληθυσμό δεν έχει δύο επιθετικούς της προκοπής; Ειδικά αυτός ο Φρεντ είναι για το γάιδαρο καβάλα. Τύφλα να’ χει ο Μανιάς και ο Τοτσέ.

Τέλος πάντων, έχω την αίσθηση, ότι αν αυτός ο σχιστομάτης ο Ιάπωνας, δεν έδινε αυτό το μουσαντένιο πέναλτι, μάλλον δεν θα κέρδιζε χθες η Βραζιλία. Νωρίς-νωρίς άρχισαν τα όργανα από τον Μπλάτερ. Οσο για την Κροατία δεν έχει καμία σχέση με τη φοβερή ομάδα του 1998, που είχε βγει 3η τότε στο Μουντιάλ της Γαλλίας. Ο Μόντριτς και ο Ράκιτιτς δεν είναι ούτε Προσινέτσκι, ούτε Μπόμπαν, ούτε Ασάνοβιτς, ενώ ο Όλιτς είναι μία τρίχα του Νταβόρ Σούκερ. Πάντως, χθες ο Κόβατς έκανε ένα μεγάλο λάθος. Εβαλε για σωματοφύλακα πάνω στον Νεϊμάρ τον Ράκιτιτς. Μα γίνεται ποτέ ένας γνήσιος επιθετικός να μετατρέπεται σε αμυντικό χαφ και να παριστάνει τον μαντουμαδόρο; Ημαρτον!!!

Πηγή: real.gr