Ετσι συμβαίνει, όμως, με όλες τις αυτοκρατορίες. Μοιραία έρχεται η παρακμή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η άλωση έγινε με πολύ ηχηρό τρόπο.

Η Ολλανδία εκμεταλλεύτηκε τα όπλα της και τις αδυναμίες της αντιπάλου της, πετυχαίνοντας κάτι περισσότερο μια νίκη. Ναι, είναι το 5-1 και η αποσύνθεση μιας ομάδας που δίδαξε πως η καλύτερη άμυνα είναι η κατοχή της μπάλλας. Αυτό το σκορ συντελέστηκε από μια πορτοκαλί επανάσταση. Η αυτοκράτειρα δεν φοβίζουν πια, χωρίς να σημαίνει ότι έχει αποκλειστεί από τη συνέχεια.

Είναι πολύ εύκολο μετά από ένα τέτοιο δεύτερο ημίχρονο να αποθεώσεις την Ολλανδία και να κατακεραυνώσεις την Ισπανία. Είναι μόλις το πρώτο παιχνίδι. Κάποια στιγμή ο Στήβεν Τζέραρντ είχε πει μια μεγάλη αλήθεια. Στο ξεκίνημα δεν μπορείς να κερδίσεις ένα τίτλο, μπορείς όμως να τον χάσεις. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σε ένα μίνι τουρνουά με νοκ άουτ φάσεις στην πορεία. Η Ισπανία κι αυτό το είχε ανατρέψει το 2010, χάνοντας από την Ελβετία το πρώτο ματς και κερδίζοντας το τρόπαιο στη συνέχεια. Μόνο που τώρα η εικόνα της δεν δείχνει ότι μπορεί να επαναλάβει κάτι τέτοιο. Από την άλλη δεν μπορούμε να την μηδενίσουμε. Υπάρχει συνέχεια.

Το παιχνίδι μπορεί να ήταν οδυνηρό για τους Ισπανούς, όμως είχε αυτή την αλανιάρικη μορφή, από ένα σημείο και μετά, που μας έκανε να αγαπήσουμε τη μπάλλα. Ο Ρόμπεν είναι ένας αρχηγός σε αυτή την κουλτούρα, όπως και ο Σνάιντερ.

Ο διαιτητής τη γλύτωσε. Τρία στα τρία ματς τα κοράκια. Ανύπαρκτο πέναλτυ και φάουλ στον Κασίγιας, χωρίς εντέλει να αλλοιωθεί το αποτέλεσμα. Η ποδοσφαιρική μας ζωή γίνεται πιο ενδιαφέρουσα. Πιο απρόοπτη σε αυτό το μουντιάλ.

ΟΤΑΝ Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ αποβάλλει τον βοηθό του (!), γράφει ο apodytiriakias.gr


 

MUNDIAL 2014 Ισπανία Ολλανδία