Ο Σάντος στα φιλικά δοκίμασε πολλά πείθοντάς μας ότι η Εθνική μας έχει περισσότερους από έντεκα βασικούς. Λίγο πριν το ματς με την Κολομβία έχει κάποια ελάχιστα διλήμματα. Ενα στην άμυνα μεταξύ του Μόρα και του Μανωλά – θεωρώ δεδομένο ότι θα παίξει ο Παπασταθόπουλος. Ενα στην επίθεση μεταξύ του Σαλπιγγίδη και του Φετφατζίδη – θεωρώ δεδομένο ότι θα παίξει ο Κονέ. Δεν νομίζω ότι σκέφτεται τον Γκέκα αντί του Μήτρογλου: θα στηρίξει τον βασικό φορ του, ελπίζοντας να τον δει να ξεμπλοκάρεται.

Ανούσιο
Είναι ανούσιο να συζητάμε πριν το εναρκτήριο ματς στο Μουντιάλ αν μπορεί να κάνει κάτι άλλο, ή αν θα ήταν χρησιμότερο να κάνει κάποιες άλλες επιλογές. Ο Σάντος αποφάσισε να ταξιδέψει στη Βραζιλία με την ομάδα με την οποία δούλεψε, όπως έκαναν άλλωστε σχεδόν όλοι οι προπονητές: η συμμετοχή σε ένα Μουντιάλ είναι το τέλος μιας διαδρομής, αλλά τα όσα προηγήθηκαν δεν γίνεται να ακυρωθούν. Μια δυο αλλαγές επιτρέπονται: περισσότερες όχι.

Προβλέψιμη
Η Εθνική μας είναι μια προβλέψιμη ομάδα κι αυτό είναι καμιά φορά η τύχη της και καμιά φορά η δυστυχία της. Είναι τύχη γιατί το να είσαι προβλέψιμος σημαίνει πως έχεις ταυτότητα, πως ξέρεις τι θες και το κάνεις. Και είναι δυστυχία γιατί οι άλλοι σε διαβάζουν, σε ξέρουν, σε περιμένουν χωρίς να μπορείς να τους εκπλήξεις. Η Κολομβία π.χ. είναι ένα μυστήριο. Χωρίς τους Γουαρίν και Φαλκάο δεν μπορεί να είναι επιθετικά αξιόπιστη και έχοντας στην άμυνα βετεράνους όπως ο Γέστε και ο Λουίς Περέα δεν μπορεί να μην είναι ευάλωτη αμυντικά.

Ομως ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι δεν θα αναδειχτούν, ελλείψει των άλλων, οι προσωπικότητες του Τζέσε, του Μπάκα, του Μούριελ, που περιμένουν την ευκαιρία τους;

Αναρχη
Απέναντι σε μια ομάδα άναρχη, αλλά με πάρα πολύ ταλέντο, η Εθνική πρέπει να κάνει αυτό που ξέρει, δηλαδή να σταθεί καλά στην άμυνα, να παγώσει τον ρυθμό του ματς, να μην επιτρέψει στους καλούς με την μπάλα Κολομβιανούς να ανοίξουν το παιγνίδι. Περισσότερο από ποτέ χρειάζεται απόψε η Ελλάδα που ξέρει να παίζει για το 1-0, αυτή η ομάδα που καμιά φορά κουράζει με τον κυνισμό της και σε τρελαίνει με τη σιγουριά της: αν θέλει να έχει τύχη με την Κολομβία πρέπει να είναι η ομάδα που ξέρουμε. Μια ομάδα στην οποία η πίστη στον Θεό που λέγεται αποτέλεσμα, ήταν σημαντικότερη του ταλέντου.

Πίστη
Θα είναι; Δεν είναι δεδομένο. Πολλά θα εξαρτηθούν από την ενέργεια που έχει ο Κατσουράνης και ο Μανιάτης, ειδικά αν παίξει ο Κονέ. Πολλά επίσης εξαρτώνται από τη φόρμα του Σαμαρά και του Μήτρογλου: χωρίς αυτούς τους δυο διακριθέντες τίποτα δεν θα είναι εύκολο. Η εντύπωση που έχω είναι ότι απόψε παίζεται η πρόκριση. Οχι από το αποτέλεσμα αλλά από την εμφάνιση της ομάδας. Η οποία μπορεί να έχει διάφορες αρετές και κάμποσα προβλήματα, αλλά έχει μια κυρίως υποχρέωση: να μη χάσει την πίστη στο συκοφαντημένο παιχνίδι της.

Μήνυμα
Οι χειρότερες των προβλέψεων για τη διαιτησία επιβεβαιώθηκαν μόλις το Μουντιάλ άρχισε: ο Ιάπωνας Νισιμούρα δεν θέλησε να χαλάσει τη γιορτή των Βραζιλιάνων και τους βοήθησε να κερδίσουν τη μαχητική Κροατία. Κερασάκι στην τούρτα το πέναλτι που δόθηκε στον κατά τα άλλα βαρύ κι ακίνδυνο Φρεντ, αλλά εκτός από αυτό ο Νισιμούρα έκανε κι άλλα ουκ ολίγα. Φρέναρε τους Κροάτες με διάφορα σφυρίγματα, δεν είδε το φάουλ πριν το τρίτο γκολ της Βραζιλίας, άφησε τον Νταβίντ Λουίς να ξαπλώσει τον Σρνα με λαβή ελληνορωμαϊκής πάλης κι αυτός
παραλίγο να σκοράρει, δεν είδε ότι η μπάλα είχε περάσει έξω σε ένα κοντρόλ του Νέιμαρ στην καλύτερη ευκαιρία των γηπεδούχων στο πρώτο ημίχρονο.
Μετά το ματς κυκλοφορούσαν δυο εκτιμήσεις για το γιατί. Η μία έλεγε ότι οι Βραζιλιάνοι θα έχουν βοήθειες τέτοιου είδους μέχρι το τέλος γιατί είναι γηπεδούχοι και η άλλη ότι ο Μπλάτερ θα ξεπαστρέψει όλους τους Ευρωπαίους, ειδικά από τη στιγμή που ακόμα κι ο Πλατινί ανακοίνωσε ότι δεν θα στηρίξει την υποψηφιότητά του. Εγώ πιστεύω το πρώτο: οι Βραζιλιάνοι έχουν κάνει τα κουμάντα τους, αλλά έκαψαν και μια κάρτα – δεν μπορεί να πάρουν πάνω από τρία σφυρίγματα σαν το πέναλτι που τους έδωσε ο Γιαπωνέζος. Αλλά οι πιο πολλοί εδώ θεωρούν ότι ο Μπλάτερ δεν συγχωρεί κι έστειλε στους Ευρωπαίους ένα μήνυμα…

Που λέει κι ο Σάββας
Εντάξει καταλαβαίνω την πίεση που νιώθει ο Σκολάρι. Εκτός των οπαδών, των ΜΜΕ, των παλαίμαχων κ.λπ., τον πιέζουν και οι άνθρωποι της κυβέρνησης που ελπίζουν ότι οι νίκες της Βραζιλίας θα σταματήσουν τις διαδηλώσεις, πράγμα δύσκολο αν σκεφτεί κανείς ότι την Πέμπτη το βράδυ όλο το γήπεδο έβριζε την αριστερή πρωθυπουργό Ντίλμα Ρούσεφ πιο πολύ από τους Κροάτες. Αλλά να λες «είδα δέκα φορές τη φάση του Φρεντ και βλέπω πέναλτι» δεν δικαιολογείται. Το «οι μεγάλες ομάδες δεν πρέπει να μιλάνε για τη διαιτησία» που λέει ο Σάββας είναι καλύτερο….

Πηγή: sday.gr

MUNDIAL 2014 Ελλάδα