Τα πρόσωπα ήταν σφιγμένα πριν την αναμέτρηση. Την ώρα που οι Κολομβιανοί γελούσαν και έμπαιναν με τον αέρα του φαβορί, λόγω και της παρουσίας του Φαλκάο στο γήπεδο, στην άλλη πλευρά, το άγχος ήταν φανερό. Ίσως γιατί είχαμε μείνει με την εντύπωση, ότι ο Φαλκάο θα έπαιζε.
Και έρχεται το "χορευτικό " του Χολέμπας σε μια απλή προσποίηση του Κουαδράδο και ο Αρμέρο με το ξεπέταγμα του, βάζει από νωρίς τα δύσκολα.
Όμως μετά το 15, συνειδητοποιήσαμε ότι μπορούμε. Με μπροστάρη τον Κονέ, και από κοντά τους Μανιάτη, Τόρο, έχουμε κατοχή, κάνουμε φάσεις. Ποιοι; αυτοί που όλοι έλεγαν ότι δεν μπορούν να παράγουν. Και στο 45 ο Οσπίνα μας στερεί το γκολ της ισοφάρισης.
Και ενώ βλέπεις την πίεση να πηγαίνει στην άλλη πλευρά, με τον Γιέπες να την "πέφτει" στον Αμερικανό διαιτητή, και περιμένεις, ελπίζεις για το καλύτερο, έρχεται και το 2ο γκολ. Κακή αντίδραση σε κόρνερ, στην γωνία της περιοχής, με προβολή πεσμένος ο Σαμαράς, με πλάτη στην μπάλλα ο Χολέμπας, εύκολο το 2-0. Και όμως μπορούσαμε αμέσως μετά... όμως... όμως... κενή εστία, αλλά μηδέν ψυχολογία, από έναν από τους καλύτερους σκόρερς σου. Και ενώ η είσοδος του Φέτφα, έχει προκαλέσει "πανικό" στον πέκερμαν, που βάζει αμυντικούς και χαφ.
Το πουλάκι όμως είχε πετάξει. Ούτε ο Μήτρογλου, μπορούσε να κάνει κάτι, και η αλλάγη του Κάρα, έμοιαζε μάλλον με συμβατική υποχρέωση του κόουτς για τον μεγάλο αρχηγό, που δεν θα μπορούσε να αλλάξει κάτι.
Το 3-0 ανεπίτρεπτο γιατί υπάρχει και συνέχεια, αλλά μετρά η διαφορά τερμάτων σε ισοβαθμία. Όμως ήταν φανερό ότι έλειπε το καθαρό μυαλό.
Το πάρτυ άρχισε από 50 χιλιάδες Κολομβιανούς. Εμείς πρέπει τώρα να δείξουμε χαρακτήρα. Αυτόν που έλεγαν στις δηλώσεις τους τα παιδιά. Κάποιοι έδειξαν. Κάποιοι μας το χρωστάνε με τους Γιαπωνέζους για αρχή.
Ακόμη μέσα είμαστε. Στα δύσκολα φαίνονται οι άντρες.
Πηγή: pamesports.gr