Τι να το κάνω που ήταν ικανοποιητική από το 5΄ (μόλις μείναμε πίσω στο σκορ) ως και το 80΄ (οπότε -κακώς- το παρατήσαμε) η εμφάνιση και η προσπάθεια της Εθνικής ομάδας να ισοφαρίσει ή έστω να μειώσει το κατόπιν διαμορφωμένο 2-0; Οχι πρακτικά, αλλά ούτε θεωρητικά δεν σώσαμε καν τις εντυπώσεις. Και εν τέλει, ό,τι αξίζεις παίρνεις...

Ναι, «στράβωσαν» πολύ νωρίς τα πράγματα και το όποιο αγωνιστικό σχέδιο είχε καταστρωθεί πήγε περίπατο πριν καν εφαρμοστεί. Οκ, συμβαίνει. Αλλά σε αυτές τις (άσχημες) περιπτώσεις -οφείλει να- μπαίνει μπροστά το plan b, αν υπάρχει. Και (δυστυχώς) δεν αντιλήφθηκα ότι υπήρχε...

Ενα σχέδιο για το πώς θα βάλουμε γκολ όταν ο αντίπαλος μάς δίνει μεν χώρο, αλλά όχι ανοιχτό γήπεδο. Ενα σχέδιο για το ποιος αναπτύσσεται, πού, πώς, ποιος βγάζει τις όποιες τελικές πάσες, σε ποιον, πώς απλωνόμαστε σε όλο το πλάτος (αφού οι Κολομβιανοί αμύνονται κάτω από τη σέντρα) και, κυρίως, πώς δεν πουλάμε φτηνά τις μπάλες...

Κακή πρεμιέρα και για τον προπονητή (όχι για το αρχικό στήσιμο, αλλά για την έλλειψη αξιόλογων εναλλακτικών όταν στο 5΄ στράβωσε το πράγμα) και για την πλειονότητα των διεθνών. Ωστόσο, πάνω από το χυμένο γάλα δεν έχουν νόημα τα κλάματα. Υπάρχουν ακόμα δύο αγώνες. Ακόμα κι αν αποκλειστεί η ομάδα, οφείλει να δείξει (αν το `χει) ότι μπορεί καλύτερα από χτες...

Οτι παγιδεύτηκε μια φορά, αλλά έμαθε. Και την επόμενη Τρίτη με τους Ιάπωνες τις παγίδες θα τις βάλει αυτή. Μπορεί; Οπερ έδει δείξαι...

ΥΓ.: Κατόπιν εορτής όλοι είναι γνώστες, όλοι είναι προπονητές, όλοι ξέρουν (ποιο ήταν το σωστό). Με ενοχλεί ο μηδενισμός των πάντων, από αρκετούς, τον οποίο παρατηρώ από χτες στις 9 μ.μ., όταν ολοκληρώθηκε ο αγώνας. Οπως με ενοχλούν και οι υπεραισιόδοξες απόψεις περί «ατυχίας» κ.λπ. κάποιων άλλων. Η αποτίμηση θα (πρέπει να) γίνει όταν τελειώσει η διοργάνωση. Ως τότε, ψυχραιμία. Είναι ο καλύτερος σύμβουλος και στη Βραζιλία και στην Ελλάδα και γενικώς...

Πηγή: Goal

MUNDIAL 2014 Εθνική Ελλάδας