Μόλις ξεκίνησε το μουντιάλ κι έχουμε δρόμο ακόμα. Και ήδη, βέβαια, το μεγαλύτερο μερίδιο δημοσιότητας κερδίζουν οι παικταράδες. Όπως για παράδειγμα ο Νεϊμάρ κ.α. απ’ όσες ομάδες έχουν αγωνιστεί.
Εδώ, όμως, θα πρέπει να πούμε το εξής. Για να καταξιωθεί κάποιος σαν παικταράς θα πρέπει να κατακτήσει μουντιάλ. Διαφορετικά δεν γίνεσαι Πελέ και Μαραντόνα ούτε με σφαίρες.
Στο πιο ψηλό
Θα πει κάποιος «και ο π.χ. Κρόιφ δεν ήτανε;». Ήτανε. Κι έφτασε, βέβαια, και τελικό. Όμως, όπως και να το κάνουμε για να φτάσεις στο πιο ψηλό σκαλοπάτι, για να γίνεις Πελέ και Μαραντόνα θα πρέπει να κατακτήσεις μουντιάλ. Αυτό το κύπελλο είναι το πιο βαρύ. Εκεί δείχνεις τι παιχταράς κλάσης είσαι. Και να πω και κάτι; Αν ο Κρόιφ είχε πάρει μουντιάλ θα ήταν δίπλα ακριβώς σε Πελέ και Μαραντόνα, όχι λίγο πιο κάτω απ’ αυτούς.
Ο Πελέ δεν έπαιξε ποτέ στην Ευρώπη σε κάποιον σύλλογο. Αυτό, όμως, δεν τον εμπόδισε σε κάτι να χαρακτηριστεί ο κορυφαίος όλων. Πώς; Με όσα έκανε στα μουντιάλ.
Μόνος του
Ο Μαραντόνα δεν θα ήταν ποτέ αυτός που έγινε αν δεν σήκωνε μόνος του το κύπελλο του 1986 κι αν επίσης δεν πήγαινε πάλι μόνος του την Αργεντινή στον τελικό του 1990, όπου έχασε με αμφισβητούμενο πέναλτι από την Γερμανία.
Παίκτες όπως ο Μέσι, ο Κριστιάνο κι άλλα μεγάλα ονόματα θα γράψουν ιστορία με τα πιο χρυσά γράμματα, μόνο αν στεφθούν παγκόσμιοι πρωταθλητές, είτε φέτος, είτε σε κάποια από τις επόμενες διοργανώσεις. Αυτή είναι η αλήθεια…