Tο ξέραμε και πριν την έναρξη του ματς, το διαπιστώσαμε και κατά τη διάρκειά του.

Εμείς Τζέιμς Ροντρίγκες και Κουαδράδο δεν έχουμε. Δεν έχουμε καν Ιμπάρμπο, που θεωρητικά είναι ο τρίτος ή και τέταρτος καλύτερος επιθετικός των Κολομβιανών.

ΕΜΕIΣ λοιπόν όταν τελειώναμε τις φάσεις μέναμε με το «αχ» και όταν χρειαζόμασταν την καλή τελική πάσα, μέναμε στο «πέρνα, ρε παιδάκι μου», ενώ οι Κολομβιανοί στις δικές τους φάσεις πανηγύριζαν.

ΚAΠΩΣ EΤΣΙ, τόσο απλά, τόσο ποδοσφαιρικά το ματς τελείωσε 3-0. Είναι αλήθεια ότι όλη η στατιστική απεικόνισή του έδειχνε ότι το «σωστό» σκορ θα έπρεπε να είναι 2-1, αλλά στο ποδόσφαιρο δεν παίζει ρόλο τι λέει η στατιστική.

ΤΟ ΜΕΓAΛΟ πρόβλημα αυτής της ομάδας σε σχέση με αυτήν που προκρίθηκε είναι ξεκάθαρο και είναι ο σέντερ φορ. Στη Βραζιλία μάς πήγε ο Μήτρογλου και τα γκολ του, που έδιναν αυτοπεποίθηση στους υπόλοιπους. Στη Βραζιλία ούτε ο Μήτρογλου ούτε ο Γκέκας είναι καλά. Και μία ομάδα που έχει μάθει να ζει με ελάχιστες φάσεις θέλει οι φορ της να είναι καλά.

ΚΑΤA τα λοιπά μπορούμε να κάνουμε κουβέντα για τις λεπτομέρειες. Το ότι δεν ξεκίνησε ο Φετφατζίδης είναι μία τέτοια. Το ότι ο Σάντος έκανε σωστές αλλαγές, αλλά μπέρδεψε την ομάδα πηγαίνοντας τον Φετφατζίδη στον άξονα και τον Κονέ στα άκρα είναι μία ακόμη. Γενικά ο Σάντος θα μπορούσε να έχει κάνει καλύτερα πράγματα, αλλά δεν χάσαμε από αυτό, χάσαμε από καλύτερους παίκτες…
 

MUNDIAL 2014 Εθνική Ελλάδας