Την Παρασκευή όσο η ώρα περνούσε τόσο τα λάθη τους γίνονταν περισσότερα. Η τελική έκταση του σκορ ίσως λίγο τους αδικεί, αλλά καλύτερα από όλους αυτοί ξέρουν πως αυτά συμβαίνουν. Πρόσφατα η Ρεάλ έριξε τρία γκολ στην Ατλέτικο σε δεκαπέντε λεπτά, απλά γιατί αυτή κατέρρευσε.
Τα πρώτα 40 λεπτά των Ισπανών κόντρα στην Ολλανδία μόνο άσχημα δεν ήταν. Μπορεί το πέναλτι με το οποίο ανοίγουν το σκορ να είναι ανύπαρκτο, όμως η υπεροχή τους είναι δεδομένη κι αν ο Σίλεσεν δεν σταματούσε τον Σίλβα ακριβώς πριν το φανταστικό γκολ της ισοφάρισης του Φαν Πέρσι, τώρα μπορεί να γίνονταν άλλες συζητήσεις. Ομως το ματς τελικά έληξε 5-1 και ο πλανήτης του ποδοσφαίρου, που έτσι κι αλλιώς γουστάρει να βγάζει γρήγορα συμπεράσματα, αποφάσισε ότι η παγκόσμια πρωταθλήτρια αποκαθηλώθηκε.

Ηττα
Οι Ισπανοί είχαν ξεκινήσει με ήττα και το 2010 -όχι όμως τέτοιας έκτασης: οι Ελβετοί τους είχαν κερδίσει με 1-0. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η ήττα όσο η εικόνα τους στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Τσάμπι Αλόνσο κατέρρευσε και δικαίως αντικαταστάθηκε, αλλά ο Ντελ Μπόσκε χρειαζόταν, για να παλέψει το ματς μετά το 2-1, πέντε-έξι αλλαγές. Ο Ινιέστα προσφέρει μόνο επιθετικά, ο Τσάβι κι ο Μπούσκετς δεν μπορούν να κάνουν ούτε αυτό.

Δυνάμεις
Εχουν μια ελπίδα οι Ισπανοί να σταθούν στα πόδια τους; Μου μοιάζει δύσκολο, αλλά δεν τους καταδικάζω: τους σέβομαι πολύ. Στο ρόστερ τους υπάρχουν παίκτες με ποιότητα που ίσως περιμένουν ευκαιρίες -το θέμα όμως είναι αν υπάρχουν παίκτες που να έχουν δυνάμεις. Στο ματς με την Ολλανδία πάντως, για να λέμε την αλήθεια, Τόρες, Πέδρο και Φάμπρεγκας που ήρθαν από τον πάγκο, δεν πρόσφεραν τίποτα. Οταν μια ομάδα είναι κουρασμένη, σπανίως τη σώζουν οι αναπληρωματικοί της. Κι αυτοί 60 ματς στα πόδια τους κουβαλάνε.

Φαν Χάαλ
Το χειρότερο για τους Ισπανούς είναι ότι ο πάντα ιδιοφυής Λουίς φαν Χάαλ έδειξε σε όλους τους υπόλοιπους έναν τρόπο για το πώς αντιμετωπίζεται η κουρασμένη Ισπανία. Αντιγράφοντας λίγο αυτό που είχε κάνει στο ματς της έναρξης του Πανευρωπαϊκού του 2012 ο Πραντέλι (που περίμενε τους Ισπανούς στο μισό γήπεδο παίζοντας με πέντε αμυντικούς), ο Φαν Χάαλ τους άφησε την μπάλα, ακόμα κι όταν προηγήθηκαν με 1-0: η Ολλανδία πρέσαρε περιμένοντας χωρίς να δώσει χώρους. Ο τρόπος μάλιστα που άνοιξε την άμυνά τους (μακρινές μπαλιές του Μπλιντ και του αναγεννημένου Σνάιντερ στον Φαν Πέρσι και στον Ρόμπεν) έβγαλε στο φως τις τεράστιες δυσκολίες που έχουν οι αμυντικοί τους στο ένας εναντίον ενός. Κι αυτό, δυστυχώς για τον Ντελ Μπόσκε, είναι τόσο εύκολο που θα το δοκιμάσουν σχεδόν όλοι, όταν βρουν απέναντί τους την (ακόμα) παγκόσμια πρωταθλήτρια. Δεν το κάνουν ίσως οι Χιλιανοί, αλλά όλοι οι άλλοι ναι.

Άμυνα
Ο Ντελ Μπόσκε έχει μια εβδομάδα μπροστά του για να τους πείσει ότι πρέπει να παίξουν άμυνα, όσο μπορούν. Στην επίθεση, χωρίς ενέργεια, το ποδόσφαιρο που προσπαθούν να παίξουν δεν μπορεί να είναι αποδοτικό.

Πνιγμός στο ποτάμι
ΑΥΤΟI ήταν 45 χιλιάδες και γεμάτοι πάθος. Ηρθαν να υποστηρίξουν μια ομάδα που -όπως λένε- αν είχε τον Φαλκάο, θα πήγαινε πολύ μακριά. Η Εθνική μας φάνηκε να σαστίζει μπροστά σε αυτό το παθιασμένο ποτάμι και το ξεκίνημά της ήταν πολυ κακό, σχεδόν φοβισμένο. Η Εθνική μας είχε προβλήματα στην άμυνα τέτοια που δεν έχουμε συνηθίσει: όταν ο Κουαδράδο χόρεψε τον Χολέμπας μόλις στο 6' κι ο Αρμέρο έκανε το 1-0, η Εθνική είδε μπροστά της μια ανηφόρα.

ΑΚΟΛΟYΘΗΣΑΝ 50 λεπτά σε τεντωμένο σχοινί. Η Εθνική μας έκανε κατοχή μπάλας όσο ποτέ τον καιρό του Σάντος έφτιαξε 5-6 φάσεις με πρωταγωνιστή τον Κονέ αλλά άφηνε χώρους για αντεπιθέσεις: χρειάστηκαν κάποιες σπουδαίες επεμβάσεις του Μανωλά για να μη γίνει το 2-0 γρήγορα.

Ωστόσο μια άμυνα που δεν είναι σίγουρη μπορεί να νικηθεί ακόμα κι όταν όλοι είναι στις θέσεις τους: στο 57' ένα καλοχτυπημένο κόρνερ έδωσε στον Γκουτιέρες την ευκαιρία να κάνει το 2-0.
Χρειαζόταν μια επική αντίδραση: υπήρξε μόνο ένα δοκάρι του Γκέκα. Οι αλλαγές του Σάντος δεν ήταν δυνατόν να χαλάσουν το πάρτι των Κολομβιανών. ΜΕΤA το 75' αυτοί στις κερκίδες χόρευαν. Εμείς περιοριστήκαμε στο να χάσουμε αξιοπρεπώς και το γκολ του Ροντρίγκες στο τέλος μας στέρησε κι αυτή την επιδίωξη.

ΠΗΓΗ: SportDay

MUNDIAL 2014