Με τα σημερινά παιχνίδια του 8 ομίλου συμπληρώνεται η πρώτη αγωνιστική των ομίλων και θα έχουμε εικόνα από όλες τις ομάδες του Μουντιάλ. Μέχρι στιγμής διαπιστώνουμε πως όλες οι ομάδες έχουν αδυναμίες. Δεν υπάρχει κάποιο αψεγάδιαστο σύνολο που να φαντάζει ως το φαβορί για να κατακτήσει την διοργάνωση. Επίσης προκαλεί εντύπωση που σε 14 παιχνίδια έχουμε 13 over και οι τάσεις που υπάρχουν για τακτικές με πολλούς στόπερ.

Όλα έχουν εξηγήσεις. Έχει γίνει φανερό παρακολουθώντας τα τελευταία χρόνια τα μεγάλα πρωταθλήματα πως το ποδόσφαιρο έχει γίνει πιο γρήγορο. Οι προπονητές προτιμούν τους ποδοσφαιριστές που έχουν την δυνατότητα να καλύπτουν γρήγορα μεγάλες αποστάσεις. Στο Μουντιάλ βλέπουμε ομάδες χωρίς πολύ μεγάλο ταλέντο να είναι γρήγορες. Τυπικό παράδειγμα ο Ισημερινός. Από τεχνική κατάρτιση λίγα πράγματα, μπορεί όμως να παίξουν οι παίκτες σε υψηλούς ρυθμούς. Μέχρι πρόσφατα όσο ανέβαινε το επίπεδο αυξανόταν κι ο ρυθμός. Σήμερα η ταχύτητα ο ρυθμός φαντάζουν ως δεδομένα και αυτό που κάνει την διαφορά είναι η τεχνική κατάρτιση, η ατομική ποιότητα, οι συνεργασίες, οι αυτοματισμοί και οι τακτικές.

Πολλή κουβέντα γίνεται για την αποτελεσματικότητα που είχαν στο πρώτο τους παιχνίδι οι ομάδες που επέλεξαν επέλεξαν τακτική με τριάδα στο κέντρο της άμυνας και επίσης ότι γίνεται ένας συναγωνισμός για το ποιος προπονητής θα κατεβάσει περισσότερους στόπερ στην βασική ενδεκάδα. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν έχει να κάνει με κάποια εξέλιξη του ποδόσφαιρου. Άλλωστε μέσα από ένα καλά δουλεμένο 4-3-3 μπορείς να βγάζεις στην ροή του αγώνα όλα τα συστήματα.

Η υπερβολική χρησιμοποίηση στοπερ στην βασική ενδεκάδα περισσότερο έχει να κάνει με την φύση της διοργάνωσης. Ο κάθε προπονητής έχει στο ρόστερ του κάποιους ποιοτικούς ποδοσφαιριστές αλλά στερείτε χρόνο για να δημιουργήσει αυτοματισμούς αλλά και να δέσει μεσοαμυντικά την ομάδα με παίκτες που μπορούν να έχουν συμμετοχή σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού. Είναι λοιπόν πολύ πιο εύκολο και ρεαλιστικό να πάρει ασφάλεια χρησιμοποιώντας ποδοσφαιριστές που ξέρουν να καλύπτουν την θέση τους και λόγω νοοτροπίας και έλλειψη προσόντων δεν θα επιχειρήσουν παράλογα ανεβάσματα. Το ζητούμενο στην συνέχεια είναι να ελευθερωθούν τα αστέρια τους.

Ο Σκολάρι εφαρμόζει το 4-2-3-1 με δύο μπάστακες αμυντικούς χαφ. Τοποθετεί τους Παουλίνιο-Γκουστάβο μπροστά από τα στόπερ χάνει παίκτη σε δημιουργία κερδίζει αμυντική ασφάλεια στον άξονα και ελευθερώνει τον Νειμάρ που τον χρησιμοποιεί ανάμεσα στους δύο αμυντικούς χαφ και στον Φρεντ.

Ο Φαν Χαλ έριξε 5 στον Ντελ Μποσκε παίζοντας με 3 στόπερ και βάζοντας ταυτόχρονα σε πολύ κοντινή τους απόσταση τους Ντε Γιόνκ Ντε Γκουζμάν. Έδεσε ανασταλτικά την ομάδα του προστάτεψε τους αργούς κεντρικούς αμυντικούς του με έναν στόπερ παραπάνω και είπε στους Φαν Πέρσι, Σνάιντερ, Ρόμπεν παίξτε. Βρήκαν μία κουρασμένη ομάδα που ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής χωρίς επιστροφές και την διάλυσε.

Ο Πέκερμαν απέναντι στην Εθνική χρησιμοποίησε δύο καθαρά εξάρια που δεν είχαν την δυνατότητα να κάνουν παιχνίδι. Βρήκε και ένα γρήγορο γκολ και γύρισε πίσω τις γραμμές του. Έπεσε απέναντι στην πιο αργή ομάδα της διοργάνωσης και κέρδισε εύκολα.

Ο Πραντέλι ξεκαθάρισε στους Ιταλούς δημοσιογράφους πως δεν υπάρχει περίπτωση να παίξουν μαζί οι Μπαλοτέλι- Ιμόμπιλε πριν ξεκινήσει η διοργάνωση. Απέναντι στην Αγγλία χρησιμοποίησε τακτική με 4 στόπερ και 5 κεντρικούς χαφ που έπαιζαν σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Στήριξε τον ποιοτικό αλλά πλέον αργό Πίρλο βάζοντας του 4 ποδοσφαιριστές σε πολύ κοντινή του απόσταση. Πίσω του τον Ντε Ρόσι αριστερά του τον Μαρκίσιο, δεξιά του τον Βεράτι και όταν αυτός ανέβαινε για να πάρει μπάλα έκλεινε ο Καντρέβα. Όλα αυτά απέναντι στον Χόγκσον που δεν έχει πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει στην διοργάνωση. Ο Ρόι είναι σε δική του εποχή παίζει με 4 επιθετικούς και παρότι διαθέτει ένα πολύ καλό ρόστερ έχασε εύκολα.

Ο Ντεσάμπ απαλλαγμένος από κάποια μεγάλη βεντέτα, πήγε στην Βραζιλία με σκοπό να παρουσιάσει μία πολύ σκληρή ομάδα. Το παιχνίδι με την Ονδούρα δεν γίνετε να αποτελέσει κριτήριο. Όμως η συνταγή είναι φανερή. Ο Καμπάιγ σε θέση 6, να δίνει αλλά Πίρλο την κατεύθυνση, οι Πογκμπα, Ματουιντί σε ρόλο ροτβάιλερ παίρνουν τις δύο πλευρές του άξονα για κερδίσουν μονομαχίες να εξασφαλίσουν κλεψίματα και κατοχή και από τους Βαλμπουενά, Γκριεζμάν ζητείτε να ενώσουν το κέντρο με την επίθεση. Το αμυντικό σχέδιο είναι έτοιμο. Από το πόσο μεγάλο τουρνουά μπορούν να κάνουν οι Βαλμπουενά, Γκριζμάν, Μπενζεμα θα εξαρτηθεί το που μπορεί να φθάσουν οι τρικολόρ.

Και φθάσαμε στον Σαμπέγια. Ο Αργεντινός εκλέκτορας βάλθηκε να τους ξεπεράσει όλους. Απέναντι σε μία ομάδα που θα τον περίμενε και είχε κάνει γνωστό πως ετοιμάζει προσωπικά μαρκαρίσματα στα ατού της Αργεντινής επέλεξε ένα 5-3-2 με τρεις στόπερ στο κέντρο άμυνας, στόπερ στα αριστερά, στόπερ στην θέση 6. Ήταν παράξενο αλλά όταν είχε την μπάλα ο Μέσι δεν υπήρχε κανένας παίκτης μπροστά για να την δώσει. Βάση τακτικής είχε 8 συμπαίκτες πίσω του και τον Αγουέρο κρυμμένο μέσα σε μία πολυπρόσωπη άμυνα των Βόσνιων. Η τακτική του Σαμπέγια ήταν εκτός λογικής για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Αν φθάσουμε όμως στα νοκ άουτ και πέσουν οι αντίπαλοι στην παγίδα να ανεβάσουν τις γραμμές τους δεν αποκλείεται η Μέσι, Αγουέρο να βρουν χώρους. Αν είναι σε θέση ο Μέσι να κάνει τον Μαραντόνα όλα γίνονται. Ο Σαμπέγια αυτό του ζητάει. Η συγκεκριμένη τακτική δεν μπορεί να υπηρετήσει κανένα άλλο είδος ποδοσφαίρου.

Οι Γερμανοί κέρδισαν χωρίς να πιεστούν τους Πορτογάλους σε ένα παιχνίδι που τους το έκανε εύκολο ο διαιτητής και δεν γίνεται να κριθούν. Και ο Λεβ πάντως δεν ξέφυγε από την πεπατημένη. Τακτική με 4 στόπερ. Ειδικά η επιλογή Χέβεντες για τα αριστερά προβληματική. Πολύ βαρύς ποδοσφαιριστής που όταν ανέβαινε έδινε την μπάλα στον παίκτη που έβρισκε μπροστά του και έμπαινε στην περιοχή και επίσης είναι φανερό πως στην συνέχεια θα συναντήσει προβλήματα. Επίσης η επιρροή Γουαρντιόλα έκανε τον Λεβ να αφήσει στον πάγκο τον Σβαιστάιγκερ και να παίξει με 4-3-3 με καθαρό εξάρι τον Λαμ. Το όπλο των Γερμανών η δυνατότητα των Κρος, Γκέτσε, Οζίλ, Μίλερ να αλλάζουν ρόλους, να δένουν το κέντρο, να κάνουν μέτρα με την μπάλα και να λειτουργούν ταυτόχρονα σαν δημιουργοί, εξτρεμ και εκτελεστές.

Μελετώντας τον τρόπο που παράταξαν στο πρώτο τους παιχνίδι τις ομάδες τους οι διεκδικητές του τροπαίου γίνετε φανερό πως η λογική είναι να δέσουν αμυντικά χρησιμοποιώντας όσο γίνεται περισσότερους ποδοσφαιριστές στα μετόπισθεν που θα κρατήσουν την θέση τους και να δώσουν με την ταχτική τους χώρους στους ποιοτικούς ποδοσφαιριστές να πάρουν τα παιχνίδια. Χρόνος για να δημιουργηθούν ειδικευμένες τακτικές και συνεργασίες άλλωστε δεν υπάρχει. Οι μεγάλοι παίκτες είναι αυτοί που καλούνται να κάνουν την διαφορά.

Πηγή: sentragoal.gr

MUNDIAL 2014