Είκοσι τέσσερις ώρες μετά την ήττα από την Κολομβία κι αφού είδαμε και το ματς της Ακτής Ελεφαντοστού με την Ιαπωνία, στο οποίο οι Αφρικανοί κέρδισαν με 2-1 κάνοντας ανατροπή, γίναμε λίγο σοφότεροι: ο όμιλος της Εθνικής είναι πολύ πιο δύσκολος από αυτό που αρχικά εκτιμούσαμε και ίσως αυτή δεν ήταν η μόνη λάθος εκτίμηση.
Δεν ξέρω πόσο μπορεί να βελτιωθεί η Εθνική μας στο ματς με την Ιαπωνία στο Νατάλ. Μετά, όμως, το πρώτο παιχνίδι είναι πασιφανές ότι χρειάζεται κάποιες αλλαγές κι όχι μόνο σε πρόσωπα. Πρώτα απ' όλα χρειάζεται μεγαλύτερη συγκέντρωση: αν με τους Γιαπωνέζους ξεκινήσουμε το ίδιο νωθρά και φοβισμένα, θα κυνηγάμε πάλι το σκορ. Κι έπειτα χρειάζεται ο Σάντος να ξαναδεί κάποιες τακτικές επιλογές. Κυρίως τον τρόπο χρησιμοποίησης του Χολέμπας, του Κατσουράνη και του Σαμαρά.
Πίρλο
Δεν ήμουν ποτέ ένας από αυτούς που ισχυρίζονταν ότι ο Κατσουράνης γέρασε, πρέπει να πάει σπίτι κτλ. Ωστόσο ο τρόπος που τον χρησιμοποιεί τελευταία ο Σάντος φοβάμαι πως τον εκθέτει. Για να το πω απλά, ο Σάντος προσπαθεί να κάνει τον Κατσουράνη τον Πίρλο της δικής μας Εθνικής. Μόνο που ο Πίρλο μπορεί με μια προσποίηση, μια πάσα κι ένα «σουτ-φάουλ» να τρομοκρατήσει τους Αγγλους -και το είδαμε- ενώ ο Κατσουράνης δεν είχε ποτέ αυτού του είδους την ποιότητα: η εντός γηπέδου εργατικότητα ήταν το χαρακτηριστικό του στις καλές του μέρες.
Πραντέλι
Ο Πραντέλι για να χωρέσει τον Πίρλο στήνει έναν ολόκληρο μηχανισμό. Βάζει πίσω του σαν τρίτο μπακ, αλλά και σαν αμυντικό χαφ τον Ντε Ρόσι. Βάζει στο πλάι του τον Βεράτι και στα άκρα τους Κελίνι και Ντάρμιαν, αλλά κυρίως χρησιμοποιεί δυο μέσους (τον Καντρέβα και τον Μαρκίζιο) πίσω από τον Μπαλοτέλι. Γύρω και κοντά στον Πίρλο υπάρχουν πέντε παίκτες σταθερά! Στην Εθνική μας, όταν ο Κατσουράνης παίζει μπροστά από τα στόπερ, το γήπεδο πρέπει να γεμίσει ο Μανιάτης μόνος: οι μπροστά σπανίως γυρνάνε, οι πίσω (πλην του Τοροσίδη) ελάχιστα ανέβαιναν. Οταν ο Κατσουράνης έπαιζε μέσα αριστερά, μπορούσε τουλάχιστον αυτός να βοηθά τον Χολέμπας.
Συνύπαρξη
Πρόβλημα και η συνύπαρξη του Χολέμπας με τον Σαμαρά. Ο Σαμαράς μένει μπροστά και σωστά, για να μη φθείρεται σε άδικα τρεξίματα: αυτός πρέπει να ανοίξει την αντεπίθεση. Ο Χολέμπας, που έχει αδυναμίες στα ένας εναντίον ενός, παίζει συχνά μόνος, αφού το σχήμα (4-1-4-1) δεν προβλέπει εσωτερικό αριστερό μέσο. Από την άλλη, χάνεται και η πιθανότητα ο Χολέμπας να δώσει κάτι επιθετικά: όταν ο Σαμαράς συγκλίνει για να βοηθήσει τον φορ (αφού φορ να παίξει με την πλάτη και να ανεβάσει την ομάδα δεν υπάρχει), ο Χολέμπας πρέπει για να σεντράρει να ντριμπλάρει κάνα-δυο παίκτες. Δεν είναι εύκολο.
Δουλειά
Η Εθνική μας είχε θέληση, είχε παίκτες που πήραν πρωτοβουλίες όσο άντεξαν, είχε διάθεση, αλλά δεν είχε σωστές αποστάσεις, δεν φάνηκε συμπαγής: ο φόβος στην αρχή είχε να κάνει και με την τακτική της ανασφάλεια. Ο Σάντος είχε δίκιο όταν είπε ότι όταν χάνεις 3-0 δεν μιλάς. Αντίθετα, πρέπει να δουλέψεις πολύ. Αυτό το δεύτερο δεν το είπε, αλλά το προσθέτω εγώ: θα συμφωνούσε…
Λάθη
ΤΗΝ ΤΡIΤΗ μέρα του Μουντιάλ συνέβη κάτι απίστευτο: δεν είχαμε μεγάλα διαιτητικά λάθη. Ισως ο Αμερικανός μπορούσε να δώσει ένα πέναλτι στον Τοροσίδη, αλλά όλα είχαν κριθεί. Στα ματς Ιταλία-Αγγλία 2-1 και Ακτή-Ιαπωνία 2-1 όλα ήταν σχεδόν άψογα.
ΤΟ ΜΟΥΝΤΙAΛ είναι και αυτό: μπορεί από το πουθενά να εμφανιστεί ένας επόπτης από την Κολομβία και να σου ακυρώσει δυο κανονικά γκολ, όπως συνέβη στο Μεξικό-Καμερούν. Αν είσαι καλή ομάδα, και το Μεξικό είναι, δεν κάνεις υστερίες: βάζεις ένα τρίτο και κερδίζεις. Για την ώρα ασυγχώρητα είναι τα λάθη του Ριτσόλι στο Ολλανδία-Ισπανία: δεν το έκρινε ο διαιτητής το παιχνίδι, αλλά πέναλτι στον Κόστα δεν υπάρχει και το δεύτερο γκολ των Ολλανδών έχει προέρθει από τεράστιο επιθετικό φάουλ του Φαν Πέρσι.
ΓΙΑ ΔΙΑΙΤΗΤH που φιλοδοξεί να διευθύνει τον τελικό είναι λάθη μεγάλα.
ΘΑ ΔΟYΜΕ κι άλλα τέτοια που θα προκαλέσουν συζητήσεις και θεωρίες συνωμοσίας, όπως σχεδόν σε κάθε Παγκόσμιο Κύπελλο. Ωστόσο πέρα από τις ερμηνείες θέλω να καταθέσω έναν προβληματισμό: κι αν και οι διαιτητές είναι κι αυτοί κουρασμένοι; Ο καλός Ριτσόλι π.χ. μεταξύ ιταλικού πρωταθλήματος, Τσάμπιονς Λιγκ και ματς εθνικών ομάδων έχει εμφανιστεί σε γήπεδο φέτος κοντά πενήντα φορές. Εχει κάνει από τον Αύγουστο καμιά τριανταριά σκληρά αεροπορικά ταξίδια, κουβαλάει μια πίεση που δύσκολα αντέχεται. Για σκεφτείτε το λίγο…

ΠΗΓΗ: SportDay

MUNDIAL 2014