Μπορώ καλόπιστα να δεχτώ τα πάντα. Ότι το επεισόδιο ήταν μία απλή καθημερινή σκηνή που ο αδηφάγος Τύπος τη μεγέθυνε. Ότι αυτά συμβαίνουν στις προπονήσεις και ήταν μία ένταση της στιγμής που θα μπορούσε να είχε συμβεί σε οποιαδήποτε ομάδα ακόμη και μετά από νίκη. Ότι ο Τζαβέλλας και ο Μανιάτης τα είπαν ένα χεράκι εκείνη την ώρα, αλλά μετά έφυγαν αγκαλιασμένοι χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα ή ότι τέλος πάντων αργότερα στο ξενοδοχείο και μετά την πρωτοβουλία του Καραγκούνη και του Μανιάτη αγκαλιάστηκαν.
Παρά ταύτα και όλα τα παραπάνω να συνέβησαν, και ο «κακός» Τύπος… έβγαλε στη φόρα το περιστατικό (φυσικά το έβγαλε διότι η ίδια η ομάδα δεν μπόρεσε να το κρατήσει μέσα της και αυτό είναι ένα ακόμη δείγμα ότι ψυχικά δεν είναι δεμένοι ως ομάδα) παραποιημένο, υπάρχει πρόβλημα. Ολοι οι άνθρωποι της Εθνικής ομάδας και δη οι δύο πρωταγωνιστές του επεισοδίου, ο Μανιάτης και ο Τζαβέλλας ξέρουν και τι έχει γραφτεί και τι έχει ειπωθεί και ποια ήταν η αντίδραση της κοινής γνώμης σε αυτό το περιστατικό.
Και όμως αυτά τα δύο παιδιά με… παρελθόν σε «τσαμπουκάδες» δεν βρήκαν (ακόμη…) την ανάγκη να βγουν δημόσια και να ζητήσουν μία συγγνώμη. Να πουν την εκδοχή τους, τι ακριβώς έγινε, να πουν ότι έχουν να πουν για τους «κακούς» δημοσιογράφους που έκαναν την τρίχα, τριχιά και στη συνέχεια να ζητήσουν μία δημόσια συγγνώμη. Για την αναστάτωση που προκάλεσαν, έστω άθελά τους και όχι κατ’ ανάγκη για το περιστατικό, αν δεν το θεωρούν σοβαρό.