H κρυφή γοητεία του 3-5-2 (ή του 5-3-2)

Η τριάδα στην άμυνα, οχυρωμένη από δύο μπακ που ανεβοκατεβαίνουν την πλευρά θεωρείται από πολλούς μια αμυντική προσέγγιση. Γεγονός, ωστόσο, που στην πράξη αποδεικνύεται λανθασμένο.

Η αναδρομή

Η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε τρίτος αμυντικός «σφήνα» στους δύο ήταν το 1925. Ένας νεωτερισμός που πραγματοποιήθηκε με την αλλαγή στον κανονισμό του οφσάιντ, η οποία ουσιαστικά έδινε αβαντάζ στους επιθετικούς. Το περιβόητο WM του Χέρμπερτ Τσάπμαν έφερε στο προσκήνιο την κόντρα του όμορφου ποδοσφαίρου, απέναντι στο ποδόσφαιρο της σκοπιμότητας και του αποτελέσματος. «Η ποιότητα των παιχνιδιών θα ανέβαινε, αν το αποτέλεσμα στο τέλος δεν είχε τόσο μεγάλη σημασία», έλεγε ο Τσάπμαν. Μετά το 1958 τα συστήματα που αναπτύχθηκαν είχαν ως βάση τους τέσσερις αμυντικούς. Μέχρι που ο Μπιλάρδο το 1986 έφερε στην εθνική Αργεντινής το 3-5-2, αν και ο ίδιος έλεγε ότι το είχε δοκιμάσει τέσσερα χρόνια στην Εστουδιάντες.

Διάβασε περισσότερα στο: H κρυφή γοητεία του 3-5-2 (ή του 5-3-2) | gazzetta.gr