Κολομβία

Ο Πέκερμαν τοποθέτησε τα αμυντικά χαφ κοντά στα στόπερ. Εκμηδένισε έτσι τον κίνδυνο για κάθετες μπαλιές και επιθέσεις κατά μέτωπο και περιόρισε τον Τουρέ σε μικρούς χώρους. Ο Σάντσες, σχεδόν σε man to man, απέδωσε πολύ καλά, κερδίζοντας προσωπικές μονομαχίες από τον θηριώδη Ιβοριανό, με τη βοήθεια και του Αγκιλάρ. Ταυτόχρονα, η αμυντική γραμμή διατηρούσε τη διαγώνια κάλυψη και τις αλληλοβοήθειες, με τον Γέπες να κατευθύνει ηγετικά και τους ακραίους μπακ να περιορίζουν λίγο τα ανεβάσματά τους σε σχέση με το παιχνίδι εναντίον της Ελλάδας.

Από την άλλη, με τα 2/3 του άξονα τόσο χαμηλά στο γήπεδο, η Κολομβία δεν είχε τον παίκτη παραπάνω στο κέντρο στο σετ παιχνίδι. Η ανάπτυξή της μοιραία απέκτησε μονοδιάστατο χαρακτήρα από τα άκρα, ιδίως από τα δεξιά, με τους Ζούνιγκα-Κουαδράδο να κοντράρονται στα ίσα σε επίθεση και άμυνα με το εξ’ ίσου καλό δίδυμο Μποκά-Ζερβινιό.

Όμως ο Πέκερμαν ατύχησε να έχει τον έναν εκ των κορυφαίων του πρώτου παιχνιδιού σε τραγική ημέρα : ο Ιμπάρμπο ήταν παρών-απών τόσο στην αριστερή πτέρυγα, όσο και όταν μετατοπίστηκε πίσω από τον Γκουτιέρες, καταστρέφοντας την διεύρυνση του επιθετικού πλάτους.

Έτσι, η Κολομβία γινόταν επικίνδυνη μονάχα σε αντεπιθέσεις, ενώ στο σετ παιχνίδι οι λίγες φάσεις ορθολογικής ανάπτυξης προήλθαν από την έφεση του Ροντρίγκες στο ξεμαρκάρισμα και τη γρήγορη πάσα «με τη μία» στο μπακ που ανεβαίνει, στοιχείο που παρατηρήθηκε και στο ματς με την Ελλάδα.

Ακτή Ελεφαντοστού

Οι Αφρικανοί στο α΄ ημίχρονο έδειξαν μεγαλύτερη διάθεση να πάρουν τα ηνία του αγώνα. Ανέβαζαν σταδιακά τις γραμμές τους και προσπαθούσαν να ξεκινήσουν παιχνίδι από τα στόπερ, ώστε τα κεντρικά χαφ να βρεθούν πλησιέστερα στον Τουρέ. Παρ’ ότι Μπαμπά και Ζοκορά δεν εμπνέουν σιγουριά με τη μπάλα στα πόδια, δεν πιέστηκαν ασφυκτικά από τους Κολομβιανούς και κατάφεραν να περάσουν αρκετές κάθετες μεταβιβάσεις στη δεύτερη ζώνη του γηπέδου. Όμως οι Τιοτέ-Ντιε δε μπορούσαν να λειτουργήσουν επιθετικά, με τη μπάλα αλλά και χωρίς αυτήν, παρ’ ότι έπαιζαν αρκετά ψηλά. Η έλλειψη συγκέντρωσης, τα ασταθή κοντρόλ και οι αβίαστες λάθος πάσες όχι μόνο διέκοπταν την επιθετική ανάπτυξη, αλλά προσέφεραν και αντεπιθέσεις στους αντιπάλους.

Επιπλέον, οι Ιβοριανοί πήραν το επιθετικό πλάτος, αλλά με τον Γκραντέλ ακίνδυνο στο 1V1 και στα τελειώματα, όλοι οι κίνδυνοι προέρχονταν από τον Ζερβινιό που ήταν μακράν ο κορυφαίος τους παίκτης, λόγω των ατομικών ενεργειών και όχι διότι τροφοδοτήθηκε σωστά σε επικίνδυνους χώρους βάσει τακτικής.

Αντίθετα, η συνολική αμυντική λειτουργία στο σετ παιχνίδι λειτούργησε ικανοποιητικά με το τρικ που χρησιμοποίησε ο Λαμουσί : στη φάση άμυνας το 4-2-3-1 μετατρεπόταν σε 4-4-2, με τον Τουρέ να γυρνά πίσω από τη σέντρα και να μετατρέπεται σε κεντρικό χαφ, αφήνοντας δίπλα στον Μπονί τον κοντινότερο ακραίο κατά περίπτωση. Οι Ιβοριανοί σχημάτιζαν έτσι μία δεύτερη ζώνη άμυνας με τρία κεντρικά και έναν ακραίο χαφ, που «προστάτευε» τα στόπερ, αλλά κυρίως βοηθούσε το ακραίο μπακ που δεχόταν τη μεγαλύτερη πίεση.

Η αλλαγή και το γκολ που άλλαξαν τη ροή του αγώνα

Ο Πέκερμαν δεν έχασε χρόνο και αντικατέστησε τον Ιμπάρμπο. Με την είσοδο του Κιντέρο απέκτησε έναν κινητήριο μοχλό πίσω από το φορ που «ζωντάνεψε» το παιχνίδι της ομάδας, έδωσε ποικιλία και περισσότερες ευκαιρίες στους Ροντρίγκες-Κουαδράδο να απειλήσουν συγκλίνοντας. Παρά ταύτα, η Κολομβία βρήκε το πρώτο γκολ από κόρνερ, όπου ο νεοεισελθών Ντρογκμπά «έχασε» τον κοντύτερο Γκουτιέρες.

Η Ακτή χρειαζόταν να αντεπιτεθεί, αλλά το έκανε αγχωμένα, χωρίς ηρεμία και σχέδιο πολλαπλασιάζοντας τις πιθανότητες λαθών από τους πιο επιρρεπείς παίκτες. Από τέτοιο λάθος του Ντιε προήλθε το 2ο γκολ.

Από κει και πέρα η Κολομβία «κάθισε» στο αποτέλεσμα. Οι Ιβοριανοί, με τον Καλού ουσιαστικότερο του Γκραντέλ και τον Μπολί δίπλα στον Τιοτέ έκλεισαν τους αντιπάλους στο 1/3. Μείωσαν λόγω του πάθους και της τεχνικής του Ζερβίνιο, της κόπωσης των αντιπάλων, αλλά και της μοναδικής ολιγωρίας του Όσπινα που δέχτηκε γκολ στην κλειστή γωνία από ένα μέτριας δύναμης σουτ.

Παρ’ ότι το κυνήγησαν, δεν κατάφεραν να ισοφαρίσουν, κυρίως γιατί δε «βρήκαν» μια ολοκληρωμένη ενέργεια από τους Τουρέ και Ντρογκμπά.

Συμπέρασμα

Η Κολομβία δεν εντυπωσιάζει. Αλλά προκρίνεται δίκαια ως η πιο σοβαρή από τις ομάδες του ομίλου, με τα λιγότερα λάθη και με σωστή διαχείριση παικτών από τον πάγκο. Θα κριθεί ασφαλέστερα όταν αντιμετωπίσει ομάδα με πολλούς ποιοτικούς παίκτες στον άξονα και αν βρεθεί πίσω στο σκορ.

Η Ακτή, παρ’ ότι διαθέτει παίκτες με μεγάλη εμπειρία σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, παρουσιάζει, σε μικρότερο βαθμό βέβαια, τα συμπτώματα αστάθειας και αγωνιστικής απειθαρχίας που χαρακτηρίζουν τις εκπροσώπους της Αφρικής. Έχει προβάδισμα για την πρόκριση, αλλά για να το επιβεβαιώσει και να κάνει κάτι παραπάνω θα πρέπει ο Λαμουσί : α) να βρει τρόπο να προστατεύσει τους σέντερ μπακ και τον τερματοφύλακα γιατί δείχνουν οι πιο αδύναμοι κρίκοι β) να εκμεταλλευτεί περισσότερο τον Τουρέ στην ανάπτυξη και γ) να ενισχύσει το φορ με παίκτη δίπλα του γιατί Μπονί και Ντρογκπμά δε μπορούν μόνοι τους να σηκώσουν το βάρος, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους.

ΠΗΓΗ: overlap.gr

MUNDIAL 2014