Ο Φερνάντο Σάντος είναι ένας άνθρωπός που παραμένει πιστός στις επιλογές του και δεν ταράζεται από την κριτική ή από ένα κακό αποτέλεσμα.

Το γεγονός αυτό κάποιες φορές μπορεί να κάνει κακό υπάρχουν όμως και στιγμές που είναι ευεργετικό. Υπήρχαν φωνές που θα ήθελαν από το 1ο στο 2ο παιχνίδι να αλλάξει όλη την ενδεκάδα, κάτι που θυμίζω πως είχε κάνει και ο Παναγούλιας το 1994 με καταστροφικές συνέπειες. Ο Πορτογάλος άλλαξε μόνο δύο παίκτες τον Μήτρογλου αντί του Γκέκα και τον Φετφατζίδη αντί του Σαλπιγγίδη.


Έκανε όμως και δύο μεγάλα λάθη. Δεν επιτρέπεται να μην ξεκινήσει τον Καραγκούνη και να μην αντιληφθεί πως στην κατάσταση που είναι ο Κατσουράνης το συγκεκριμένο παιχνίδι μπορεί εύκολα να τον εκθέσει. Στην διάρκεια του παιχνιδιού πολύ είπαν πως ευτυχώς που αποβλήθηκε. Είναι αλήθεια πως η Εθνική έβγαλε έναν ηρωισμό όταν έμεινε με παίκτη λιγότερο.

Δεν χρειάζεται να σας γράψω το πόσο βοήθησε ο αρχηγός για να καταθέσουν οι διεθνείς μας την ψυχή τους στο γήπεδο. Δεν είναι μόνο τα όσα πολύτιμα κάνει με την μπάλα. Το κράτημα μπάλας τα επιτυχημένα τάκλιν, η δυνατότητα να γίνεται μόνιμα επιπλέον παίκτης στο μαρκάρισμα, οι βουτιές και τα κερδισμένα φάουλ, τα καλά στημένα του είναι στοιχεία που μας βοηθάνε πολύ.

Το πιο σημαντικό όμως είναι πως επηρεάζει και άλλους παράγοντες. Το ιερό πάθος που βγάζει παρασέρνει και τους συμπαίκτες του, ο ξεχωριστός τρόπος χωρίς ψευτοτσαμπουκάδες που απαιτεί το σφύριγμά αναγκάζει τον διαιτητή μόνιμα να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του να προσέξει το επόμενο και η πίστη που βγάζει, μας κάνει όλους να πιστεύουμε και τους αντίπαλους να μικραίνουν.

Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που έχουμε αυτόν για αρχηγό. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται οι Ιταλοί να έχουν ειδικό σχέδιο για να βοηθήσουν τον Πίρλο, βάζοντάς του τέσσερις παίκτες σε απόσταση λίγων τετραγωνικών για να κρύψουν την έλλειψη ταχύτητας και να βγάλουν την ποιότητα του και για να παίξει ο δικός μας αρχηγός θα πρέπει να αποβληθεί ο Κατσουράνης.

Και η αλήθεια είναι πως παίξαμε καλύτερα με παίκτη λιγότερο και αυτό συνέβη γιατί η είσοδος του Καραγκούνη μας έδωσε το στοιχείο του ηρωισμού, που μας έλειπε από το παιχνίδι με την Κολομβία.

Στον Σάντος πιστώνω που δεν πήγε σε υπερβολές μετά το 3-0 με την Κολομβία. Δεν έδρασε παρορμητικά προστατεύοντας τον εαυτό του και αδειάζοντας τους παίκτες του μετά το επεισόδιο Μανιάτη-Τζαβέλλα. Αν έπαιρνε την απόφαση να τους βάλει στο αεροπλάνο πολύ θα χειροκροτούσαν, θα βγάζαμε όμως εικόνα καφενείου και δεν θα ήταν εύκολο να λειτουργήσουν στη συνέχεια σαν οικογένεια οι διεθνείς μας. Ο Σάντος όμως θα είχε αλωθεί για οποιοδήποτε αποτέλεσμα αλλά και υποστηριχτές που θα δικαιολογούσαν την πράξη του.

Ο ίδιος λειτούργησε προστατευτικά σαν καλός πατέρας και δεν πήγε καν στη λογική να μην δείξει επιλέγοντας έναν από τους δύο πως παίρνει θέση, αλλά με τα δικά του αγωνιστικά κριτήρια επέλεξε τον Μανιάτη και δικαιώθηκε από την απόδοση του. Πιστώνετε επίσης και ότι παρότι είχε κάνει ήδη μία αναγκαστική αλλαγή δεν περίμενε να λήξει το ημίχρονο για να βάλει τον Καραγκούνη.

Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί όμως που δεν ξεκίνησε ο αρχηγός και έχει την ευθύνη που δεν παίξαμε με ένδεκα. Ο Κατσουράνης είχε δείξει με την Κολομβία πως δεν τον βοηθάνε τα πόδια του να ανταποκριθεί, το είδαν οι πάντες εκτός του Σάντος. Ο στόχος με τον βαθμό επί της Ιαπωνίας επετεύχθη. Οι διεθνείς μας κατάφεραν να πάρουν τον βαθμό, να μείνουν στο κόλπο της πρόκρισης μέχρι το τελευταίο παιχνίδι, μα πάνω από όλα να αντιστρέψουν το κλίμα.

Μέχρι το χθεσινό παιχνίδι το τουρνουά είχε πάρει με δική τους ευθύνη μία άσχημή τροπή. Αδικούσαν τον εαυτό τους και μείωναν τον επαγγελματισμό και την προσωπικότητα τους. Έστω και την κρίσιμη ώρα απέδειξαν πως η φανέλα της Εθνικής έχει βαρύνει και δεν είναι πλέον το ίδιο εύκολο να παρασυρθεί και να χάσει την δυναμική που έχει αποκτήσει. Αυτή η δυναμική ήταν και ο λόγος που στην εκπομπή μετά το 3-0 με την Κολομβία εξέφραζα την βεβαιότητα πως το Μουντιάλ του 2014 δεν θα έχει την εξέλιξη αυτού της Αμερικής το 1994. Οι διεθνείς μας αντέδρασαν και εξιλεώθηκαν.

 

ΠΗΓΗ: Sentragoal.gr

MUNDIAL 2014