Ιαπωνία

Ο Τζακερόνι διαθέτοντας μια ομάδα με ποιοτικούς και γρήγορους παίκτες λογικό ήταν να επιδιώξει έναν αγώνα με υψηλό ρυθμό. Γνωρίζοντας επίσης ότι η αμυντική τετράδα του αποτελείται από ποδοσφαιριστές όχι πολύ ικανούς στο ψηλό παιχνίδι μέσα στην περιοχή (γεγονός το οποίο προκάλεσε και την ήττα στον αγώνα με την Ακτή), θέλησε να αμυνθεί ψηλά και να ασκήσει πίεση μην δίνοντας χρόνο στους Έλληνες παίκτες με την μπάλα στα πόδια. Έτσι θα οδηγούσε τους Έλληνες σε βιαστικές και μη ακριβείς μεγάλες μεταβιβάσεις κρατώντας τους ταυτόχρονα μακριά από επικίνδυνες σέντρες μέσα στην περιοχή. Λογική συνέπεια θα ήταν η γρήγορη ανάκτηση της κατοχής και ο έλεγχος του ρυθμού του αγώνα.

Ελλάδα

Ο Σάντος από την πλευρά του επιλέγοντας το 4-3-3 διάλεξε να παίξει με τον Μήτρογλου αντί του Γκέκα και τον Φετφατζίδη αντί του Σαλπιγγίδη. Γνωρίζοντας ότι θα δεχτεί πίεση από τους Ιάπωνες (λόγω του στυλ παιχνιδιού τους), θέλησε να έχει έναν παίκτη (Μήτρογλου) ικανό στο να κρατάει την μπάλα ψηλά σε πιθανές απομακρύνσεις και να δίνει χρόνο στους συμπαίκτες του ώστε να τον πλαισιώσουν. Επιπλέον διέθετε έναν ποδοσφαιριστή ικανό στο ψηλό παιχνίδι μέσα στην περιοχή. Όσον αφορά την χρησιμοποίηση του Φετφατζίδη η σκέψη ενδεχομένως ήταν να προβληματίσει τον επιθετικογενή αριστερό μπακ Ναγκατόμο ώστε να μην προωθείται πολύ συχνά ενώ η ικανότητα του ποδοσαιριστή της Τζένοα στο να διατηρεί την μπάλα στα πόδια θα μπορούσε να δώσει χρόνο στον Τοροσίδη να ανεβεί στην δεξιά πτέρυγα και να σεντράρει (σε μια επανάληψη του 2ου ημιχρόνου με την Κολομβία).

1ο ημίχρονο

Πράγματι η Ιαπωνία άσκησε από νωρίς μεγάλη πίεση στους Έλληνες αμυντικούς αναλαμβάνοντας από νωρίς τα ηνία του αγώνα. Χρησιμοποιώντας το 4-2-3-1 και τους Ναγκατόμο και Οκαζάκι να συνεργάζονται αρκετές φορές για την δημιουργία και εκμετάλλευση χώρων με μεγάλο μέρος των επιθέσεων να λαμβάνει χώρα από την αριστερή πτέρυγα. Επιπλέον με τους δύο πλάγιους επιθετικούς Οκούμπο και Οκαζάκι να συγκλίνουν στον άξονα και τον φορ Οσάκο να κατεβαίνει χαμηλά ως false nine, στόχος της ομάδας του Τζακερόνι ήταν η εκμετάλλευση του χώρου μεταξύ των γραμμών ( μεσαίας και αμυντικής). Ο Χόντα (του οποίου την επιτήρηση είχε αναλάβει ο Κατσουράνης) κατέβαινε αρκετά χαμηλά ή έκανε κινήσεις προς τα πλάγια ‘’τραβώντας’’ τον Έλληνα αμυντικό μέσο μακριά από τον χώρο δράσης του με τον Οσάκο να κατεβαίνει επίσης στον χώρο για να υποδεχτεί και να συνεργαστεί με τους υπόλοιπους.

Η Ελλάδα από την πλευρά της ενώ στην αρχή προσπάθησε να βγάλει αντεπιθέσεις (σουτ του Κονέ) όσο περνούσε ο χρόνος περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο. Μην μπορώντας να διατηρήσει την κατοχή περιορίστηκε στο να αναζητά, με στοχευμένα βολέ του Καρνέζη, τον Σαμαρά που υπερτερούσε σωματικά από τον Ουτσίντα, ενώ ο Χολέβας παρείχε υποστήριξη είτε με κινήσεις στην πλάτη είτε για να δεχτεί μια πίσω μεταβίβαση. Επιπλέον τα κερδισμένα φάουλ έδιναν την δυνατότητα στην εθνική να φέρνει παίκτες στην περιοχή της Ιαπωνίας και να απειλεί. Με τον τραυματισμό του Μήτρογλου ο Σάντος προτίμησε τον Γκέκα αντί του πιο γρήγορου Σαλπιγγίδη για να διατηρήσει την απειλή για τον αντίπαλο σε πιθανές σέντρες εντός περιοχής.

Συνεργασία Ναγκατόμο-Οκαζάκι

‘’Τράβηγμα’’ του Κατσουράνη στα πλάγια

Τακτική προσέγγιση μετά την αποβολή

Μετά την αποβολή του Κατσουράνη ο Σάντος πέρασε στον αγώνα τον Καραγκούνη ο οποίος πήρε θέση στον άξονα με εμφανή πρόθεση να δώσει ανάσες κρατώντας την μπάλα και κερδίζοντας φάουλ αλλά και να βγάλει πιο εύκολα την ομάδα μπροστά που δέχονταν άμεση πίεση κατά το αμυντικό transition των Ιαπώνων. Ο Κονέ πέρασε ως δεξιός μέσος ώστε να επιτηρεί τον Ναγκατόμο που αποτελούσε σταθερό κίνδυνο μετατρέποντας τον σχηματισμό σε 4-4-1. Οι γραμμές ήρθαν πιο κοντά ενώ δόθηκε και περισσότερος χώρος στον αντίπαλο.

2ο ημίχρονο

Στο 2ο μέρος ο Τζακερόνι δεν άλλαξε πλάνο, ωστόσο για να περάσει την μπάλα πιο εύκολα στους παίκτες μεταξύ των γραμμών πέρασε από το ξεκίνημα τον Έντο, έναν παίκτη με χαρακτηριστικά play maker και πολύ καλή κάθετη μεταβίβαση. Οι μέσοι της Ελλάδας μπλόκαραν σε μεγάλο βαθμό τις κάθετες και διαγώνιες μεταβιβάσεις και οι αμυντικοί να διαχειρίστηκαν σωστά τις κινήσεις των αντίπαλων μέσων και επιθετικών στον χώρο μπροστά από την περιοχή μην αφήνοντας να δημιουργηθούν επικίνδυνες καταστάσεις στην εστία. Καθώς η πίεση αυξάνονταν ο Σάντος ζήτησε από τον Γκέκα να λειτουργήσει ως πέμπτος μέσος για να μπλοκάρει το κάθετο παιχνίδι. Οι χώροι στον άξονα περιορίστηκαν ακόμη περισσότερο. Η είσοδος του Καγκάβα πρόσθεσε κινητικότητα για τους Ιάπωνες στα αριστερά όμως ο πραγματικός κίνδυνος προήλθε από τις προωθήσεις του Ουτσίντα που έδωσε επιλογές σε πλάτος στα δεξιά και εκμεταλλευόμενος τις κακές τοποθετήσεις του Σαμαρά και του Χολέβας σέντραρε αρκετές φορές. Οι καλές τοποθετήσεις των Ελλήνων αμυντικών μέσα στην περιοχή και η καλή μέρα του Καρνέζη, έδωσαν στην εθνική τις λύσεις και κατά συνέπεια ένα πολύτιμο αποτέλεσμα που κρατάει ζωντανό το όνειρο στην συνέχεια της διοργάνωσης.

Συμπέρασμα

Οι Ιάπωνες εγκλωβίστηκαν στον ρυθμό της Ελλάδας και αν εξαιρέσουμε την στιγμή του Οκούμπο και την φάση που προήλθε από το λάθος του Παπασταθόπουλου δεν δημιούργησαν επικίνδυνες καταστάσεις για την ομάδα μας.

Από την άλλη πλευρά η αποβολή του Κατσουράνη λειτούργησε αφυπνιστικά για την Ελλάδα σε ένα χρονικό σημείο που οι Ιάπωνες είχαν φέρει το ματς στα μέτρα τους. Η αυτοσυγκέντρωση και η διάθεση που έδειξαν οι παίκτες του Σάντος δεν άφησαν να φανεί το αριθμητικό μειονέκτημα αποσπώντας εν τέλει την ισοπαλία και διατηρώντας τις ελπίδες για πρόκριση στην επόμενη φάση.

MUNDIAL 2014