Η Εθνική ομάδα της Αγγλίας δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στη πίεση των παιχτών της Ουρουγουάης και οδηγήθηκε σε μεγάλες μεταβιβάσεις με το πρόβλημα να εντοπίζεται στις περιπτώσεις που είχε την κατοχή της μπάλας στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου όπου και δεν μπορούσε να διασπάσει την άμυνα από τα πλάγια.
Η Ουρουγουάη με 1-4-4-2 και κύριους εκφραστές των επιθετικών ενεργειών τους Καβάνι και Σουάρες προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την ποδοσφαιρική ταχύτητα και να κάνει γρήγορες επιθέσεις. Καθοριστικό ρόλο έπαιξαν οι αμυντικές τοποθετήσεις του Ρίος, ο οποίος ήταν το κλειδί στην αμυντική λειτουργία και στις περισσότερες των περιπτώσεων ο δεύτερος παίχτης στο κάτοχο της μπάλας.
Από την άλλη, η Αγγλία παρατάχθηκε με 1-4-2-3-1 και τον Ρούνει να επιχειρεί σε ελεύθερο ρόλο .Οι μεγάλες μεταβιβάσεις δεν επέφεραν αποτέλεσμα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και στις περιπτώσεις που αυτή συντελέστηκε με τη μπάλα κάτω δημιουργήθηκαν δυσκολίες κατά τη διάσπαση της ομολογουμένως άρτια οργανωμένης άμυνας της Ουρουγουάης.
Συμπέρασμα
Η εμπειρία των παιχτών της Ουρουγουάης σε Παγκόσμια Κύπελλα ήταν αυτή που επικράτησε έναντι του ενθουσιασμού των Άγγλων. Οι Σουάρες και Καβάνι στο επιθετικό κομμάτι, η καθοριστική συμβολή του Ρίος στην ανασταλτική λειτουργία και οι σωστές αλληλοκαλύψεις επέφεραν δικαίως το τελικό 2-1. Από την άλλη τα ¨τρία λιοντάρια» προσπάθησαν μεν να αντιδράσουν με κύριο εκφραστή τον Ρούνει ο οποίος όμως δεν είχε την συμπαράσταση των συμπαικτών του.
Ο αρχηγός της ομάδας, Στίβεν Τζέραρντ, αντιθέτως έμεινε σε παθητικό ρόλο και προσπάθησε να απειλήσει κυρίως με σουτ από μέση και μακρινή απόσταση.
Η κλάση του Σουάρες οδήγησε εν τέλει τη «Σελέστε» σε μια ιστορική νίκη που διατηρεί τις ελπίδες της μέχρι και την τελευταία αγωνιστική του 4ου ομίλου σε μια ποδοσφαιρική μάχη δίχως αύριο στο κυνήγι της πρόκρισης στους «16».
ΠΗΓΗ: Overlap.gr