Θα μου πείτε τώρα, για ποδόσφαιρο πρόκειται. Η σχετική σάλτσα είναι απαραίτητο συνοδευτικό. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για εθνική ομάδα. Οταν το ποδόσφαιρο δηλαδή γίνεται εθνική υπόθεση: «Να γελάσει και λίγο το χειλάκι αυτού του λαού που τα τελευταία χρόνια με τα μνημόνια τραβάει των παθών του τον τάραχο»!

Εθνική υπόθεση, λοιπόν, η μάχη για την πρόκριση στους «16» του Μουντιάλ. Ειδικότερα μετά το μηδέν-μηδέν απέναντι στην παγκόσμια ποδοσφαιρική υπερδύναμη που ακούει στο όνομα Ιαπωνία και που έχει σκορπίσει φρενίτιδα ενθουσιασμού. Ειδικότερα στις τάξεις των αθλητικών συντακτών. Μέχρι που φτάσαμε στο σημείο να διαβάσουμε ότι μετά την κατάθεση ψυχής των δέκα Ελλήνων απέναντι στους έντεκα Ιάπωνες, ακόμα κι αν χάσει η ομάδα στο τρίτο ματς, δεν τρέχει κάστανο. Να μην ξεχνάμε, ωστόσο, ότι πρόκειται για μία από τις τρεις ομάδες που δεν έχουν σκοράρει στη διοργάνωση: Καμερούν, Ιράν και Ελλάδα είναι που δεν έχουνε ματώσει ακόμα τα δίχτυα. Η Πορτογαλία με τα δύο γκολ στους Αμερικανούς έκανε σεφτέ. Αν δηλαδή είχε σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και η Εθνική είχε ρίξει σ' ένα ματς τέσσερα γκολ, όπως η Αλγερία στην Κορέα, τι θα είχε γίνει; Αντί για τις Καρυάτιδες, θα βάζανε τις προτομές των ποδοσφαιριστών να στηρίζουν την Ακρόπολη;

Ταυτόχρονα στην κουβέντα που γίνεται ο ένας μετά τον άλλον δίνουν τις συμβουλές τους στον Σάντος: Να προσθέσει τον Μόρα στα στόπερ και να παίξει το 3-5-2 που σαρώνει σ' αυτό το Μουντιάλ. Να βάλει τον Βύντρα μπακ και να περάσει έξω δεξιά τον Τοροσίδη. «Σ' αυτό το ματς που ενδεχόμενα να είναι το τελευταίο του, αλλά ίσως και το πλέον σημαντικό αν κερδίσει, ο Σάντος να παίξει επιθετικά». Μα έπαιξε επιθετικά ο Σάντος. Είδαμε την ομάδα να παίζει επιθετικά 90 λεπτά με την Κολομβία. Και το 0-1 του δεύτερου λεπτού να γίνεται μηδέν-τρία. Πώς να παίξει όμως επιθετικά μια ομάδα, όταν δεν έχει επιθετικούς; Ποιος επιθετικός έχει διακριθεί στα δύο μέχρι τώρα ματς; Οι ήρωες του ματς με την Ιαπωνία έχουν να κάνουν με τους αμυντικούς που τρώγανε σίδερα και τα χαφ που καταπίνανε χιλιόμετρα. Το ότι είχες κάποιες ευκαιρίες, δεν σημαίνει ότι έχεις παίξει παραγωγικό ποδόσφαιρο. Οτι έχεις παίξει μπάλα. Κι όλα αυτά μάλιστα στον πλέον εύκολο όμιλο του τουρνουά.

Τη γυναίκα σου σαφώς και την αγαπάς. Κορόνα στο κεφάλι σου την έχεις. Αν είναι όμως σαν την Τζέσυ Παπουτσή, δεν γίνεται ντε και καλά να θέλεις να τη βλέπεις σαν την Αντριάνα Λίμα (φωτό). Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και με την εθνική ομάδα. Η δικιά μας ομάδα είναι, ιστορία όντως έχει γράψει το 2004, αλλά στα δύο μέχρι τώρα ματς δεν ήταν καλή ομάδα. Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε. Δεν γίνεται να κάνουμε την επιθυμία μας πραγματικότητα. Οι πολιτικοί που είναι κατ' επάγγελμα ψεύτες μπορούνε να λένε ότι η Ελλάδα έχει μπει στον δρόμο της προόδου και της ανάπτυξης. Οι δημοσιογράφοι δεν πάνε πίσω, αλλά στο ποδόσφαιρο το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Γιορτή κοντογιορτή, θα τα δούμε όλα αυτά απόψε. Προς το παρόν, κρατάμε αυτό που έχουμε δει μέχρι τώρα: Οτι η Εθνική Ελλάδας σε απόδοση και σε εικόνα μέσα στο γήπεδο είναι από τις πλέον χειρότερες του τουρνουά. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι η πραγματικότητα. Αν αυτό αλλάξει, εδώ είμαστε να το πούμε. Αυτά.

Αν στην Κολομβία ο Εσκομπάρ ήταν ένας, οι Ελληνες Εσκομπάρ σε όλα τα επίπεδα της διαφθοράς είναι πολλοί περισσότεροι

ΕΧΩ γίνει κουραστικός να λέω και να ξαναλέω ότι η Ελλάδα είναι η Κολομβία της Ευρώπης. Σχετικά με τη διαφθορά δηλαδή, που σαρώνει σε όλα τα επίπεδα. Και για του λόγου το αληθές ήρθε αυτή η ιστορία με την ηρωίνη. Η Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει, έκανε παγκόσμιο ρεκόρ. Οχι πανευρωπαϊκό. Παγκόσμιο. Στον έναν τόνο και τρακόσα γραμμάρια που είχανε πιάσει στην αρχή, ήρθανε να προστεθούνε άλλα 986 κιλά. Αν δεν έχει γίνει δηλαδή κανένα λάθος στο ζύγι, που δεν είναι και σπάνιο σ' αυτές τις περιπτώσεις. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.

Και δεν λέμε να είχανε βρεθεί αυτοί οι δύο τόνοι ηρωίνης σε κάποια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, όπως η Ιταλία. Ούτε καν τα Σκόπια δεν επέλεξαν οι νταραβεριτζήδες. Ούτε καν την Αλβανία. Το ελληνικό έδαφος είχε επιλεγεί σαν πλέον πρόσφορο για τη διακίνηση στην υπόλοιπη Ευρώπη. Κι όταν οι χοντρές δουλειές φτάνουν σε τόσο μεγάλα επίπεδα, καταλαβαίνεις τι γίνεται με τις ψιλές. Η Ελλάδα δεν είναι υπερήφανη μόνο για τον ήλιο και τη θάλασσα. Η Ελλάδα είναι η Νο 1 χώρα στον πλανήτη στην ασυδοσία. Αν στην Κολομβία ο Εσκομπάρ ήταν ένας, οι Ελληνες Εσκομπάρ σε όλα τα επίπεδα της διαφθοράς είναι πολλοί περισσότεροι.

Και με τον διάολο θα συνεργαστούνε για να γίνουνε κυβέρνηση

ΜΕΙΖΟΝ θέμα στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ: Η πρόταση Λαφαζάνη, δηλαδή, για αποκλεισμό της προοπτικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και τις όποιες δήθεν κεντροαριστερές δυνάμεις. Τελικά υπερίσχυσε η γραμμή Τσίπρα (φωτό), που ήταν υπέρ της συνεργασίας. Τρίχες κατσαρές. Οχι με τον Βενιζέλο και με τον διάολο θα συνεργαστούνε για να γίνουνε κυβέρνηση. Και ήδη έχουν αρχίσει να συνεργάζονται. Οχι με το ΠΑΣΟΚ, αλλά με τη Νέα Δημοκρατία παρακαλώ. Βρέθηκε κοινό σημείο αναφοράς ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα. Σ' ένα θέμα που μπορεί να χαρακτηρισθεί εθνικό και κατά συνέπεια οι όποιες μικροκομματικές σκοπιμότητες μπαίνουν στην άκρη. Οπως το γήπεδο της ΑΕΚ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ καταψηφίζει το σχετικό Ρυθμιστικό Νομοσχέδιο, κάνει εξαίρεση το άρθρο 81 που αφορά το γήπεδο. Μπορεί να κατηγορούν τον Τσίπρα για άθεο, αλλά μπροστά στην «Αγια-Σοφιά» υποκλίνεται με σεβασμό. Ενας ιστορικός ηγέτης, άλλωστε, δεν έχει πικρίες. Απέναντι στον Δημήτρη Μελισσανίδη, δηλαδή, που στις εκλογές του 2012 έχει πει στο προσωπικό των εταιρειών του ότι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει λουκέτο και κλείνει τις επιχειρήσεις του στην Ελλάδα. Περασμένα ξεχασμένα. Οπως το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα, έτσι και οι πολιτικοί δεν έχουν εμμονές και κολλήματα. Αυτό που προέχει είναι να κάνουμε τη δουλειά μας. Να γίνουμε κυβέρνηση. Και για να κάνουμε τη δουλειά, καλούμε για συνεργασία από τον Κουτσούμπα μέχρι τον Βενιζέλο και βάζουμε και πλάτη στον Μελισσανίδη για το γήπεδο της ΑΕΚ.

Ερώτηση: Τα Σαββατοκύριακα ο Περικλής Βασιλάκης παίρνει υπερωρίες;

Απόφοιτος του Κολεγίου κι ο Τζιώτης. Οπως ο Φιλιππίδης. -Observer

Πηγή: Goal

MUNDIAL 2014