Η μεγάλη ημέρα έφθασε και όλη η Ελλάδα το βράδυ στις 11 θα είναι καρφωμένη στις οθόνες και θα περιμένει να δει μία Εθνική Ελλάδας να καταθέτει την ψυχή της στο γήπεδο, να κάνει τα πάντα για να πάρει τη νίκη, που αν έρθει θα της δώσει την μεγάλη πρόκριση στους 16(αν και στο άλλο παιχνίδι η Ιαπωνία δεν κερδίσει την Κολομβία, διότι τότε θα χρειαστούμε νίκη με πολλά γκολ διαφορά). Μία διάκριση, που σαφέστατα , αν έρθει είναι η μεγαλύτερη για την Εθνική Ελλάδας, μετά την κατάκτηση του Euro.
Η Εθνική μας δεν παίζει με καλύτερη ομάδα, παίζει όμως κόντρα σε ομάδα που έχει πολύ καλύτερο ταλέντο. Η Ακτή δεν λειτουργεί τόσο καλά , ως ομάδα, ως οργάνωση μέσα στο γήπεδο, αλλά στηρίζεται περισσότερο στις μονάδες και στις ατομικές προσπάθειες , που κάνουν και μπορούν να κρίνουν τον αγώνα. Εκεί υπερέχει της Εθνικής μας με τον Γιάγια Τουρέ στα χαφ, τον Οριέ ένα δεξί μπακ, που «σκότωσε» την Ιαπωνία με τις σέντρες του στο πρώτο παιχνίδι, τον Ζερβίνιο με την απρόβλεπτη κίνηση και πολύ καλό στο ένας εναντίον ενός και τον αγέραστο Ντρογκμπά, που είτε παίζει από την αρχή , είτε μπαίνει στην διάρκεια του αγώνα μπορεί να κρίνει ένα παιχνίδι μόνο και μόνο με την παρουσία του στο γήπεδο. Δεν είναι τυχαίο, ότι μόλις μπήκε αλλαγή και στα δύο παιχνίδια της Ακτής δημιούργησε τους χώρους, για να μπουν τα τρία γκολ από τους συμπαίκτες του.