Κόντρα στον καλύτερο κεντρικό χαφ στον πλανήτη, κόντρα στον πολύ Ντιντιέ Ντρογκμπά που έπαιξε βασικός ψάχνοντας επιτέλους μία πρόκριση στους «16» ενός Μουντιάλ, κόντρα στον Ζερβίνιο που ζάλισε φέτος όλο το Καμπιονάτο, κόντρα σε δύο αμυντικά χαφ-σκυλιά, κόντρα σε ένα κοινό που ήταν με τους σταρ της Ακτής Ελεφαντοστού και κόντρα κυρίως και πάνω απ' όλα με τους περισσότερους Ελληνες. «Αμπαλοι, η χειρότερη ομάδα του Μουντιάλ, θα αποκλειστούμε και δεν θα έχουμε βάλει ούτε ένα γκολ» και πολλά άλλα από τους περισσότερους που ήθελαν να ήμασταν Αυστραλία που παίζει μπαλάρα, που ζήλευαν την Κόστα Ρίκα και «πότε εμείς θα παίξουμε έτσι», που φώναζαν για όλους και για όλα, για τον ηττοπαθή Σάντος, που σε τέσσερα χρόνια μας πήγε στους «8» της Ευρώπης και στους «16» του κόσμου και ακόμη δεν ξέρουμε και πού αλλού.

Αυτή η ομάδα λοιπόν με δύο αναγκαστικές αλλαγές στην αρχή του ματς και με τρία δοκάρια έφαγε γκολ στην πρώτη φάση των Ιβοριανών. Και ενώ όλοι είχαν εκτιμήσει ότι μόνο ένας τρόπος υπάρχει να νικήσουμε, να βάλουμε ένα γκολ και να γλιτώσουμε από τις 20 ευκαιρίες που θα κάνουν οι Ιβοριανοί, το πήρε το ματς. Το πήρε γιατί οι Ιβοριανοί δεν γλίτωσαν από τις 20 ευκαιρίες που τους κάναμε εμείς! Πόσες φορές να γλίτωναν, εδώ που τα λέμε. Πόσες;

Αυτή η ομάδα είναι ό,τι πιο καθαρό, πιο γνήσιο, πιο αληθινό γέννησε ποτέ αυτός ο τόπος και κάθε φορά κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που μπορεί, από αυτά που της αναλογούν, από αυτά που της αντιστοιχούν.

ΠΗΓΗ: SportDay

MUNDIAL 2014