Κάτι παραπάνω από ένας θρύλος

Το ματς απέναντι στην Ελλάδα ήταν πιθανότατα το τελευταίο του για την Ακτή Ελεφαντοστού. Από το ζέσταμα ο κόσμος χειροκροτούσε τις ενέργειές του και σιγομουρμουρούσε το όνομά του. Όταν έγινε αλλαγή, χωρίς να έχει καταφέρει να τινάξει τα ελληνικά δίχτυα, η κερκίδα του χάρισε το πιο ζεστό της standing ovation. Η συλλογική καριέρα του πιθανότατα θα συνεχιστεί. Σε επίπεδο εθνικής όμως, όσον αφορά τα Mundial, η ήττα από την Ελλάδα έριξε τον επίλογο.

Η χρυσή γενιά του Ντιντιέ Ντρογκμπά δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των προσδοκιών για δεύτερο συνεχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο. Και παρότι η ίδια η «παλιά φρουρά» λέει τα καλύτερα για τους νέους που ακολουθούν, Ντρογκμπά δύσκολα θα ξαναβγεί. Δεν είναι μόνο οι 104 συμμετοχές του και τα 65 γκολ του με την Εθνική. Δεν είναι τα όργια που έκανε με τη Μαρσέιγ, οι τίτλοι του με την Τσέλσι και το Τσάμπιονς Λιγκ του του 2012, που χωρίς τη δική του ώθηση δύσκολα θα βαφόταν «μπλε». Ούτε ο τρόπος που έπαιζε τη θέση του φορ και το τρομερό πάθος του. Για τον κόσμο της Ακτής Ελεφαντοστού ο Ντιντιέ Ντρογμπά είναι κάτι παραπάνω από ένας ποδοσφαιρικός θρύλος. Η τεράστια αγάπη προς το πρόσωπό του ξεπερνάει τα αθλητικά πλαίσια.

Διαβάστε το υπόλοιπο σχόλιο στο gazzetta.gr