Άλλοι για μπάλα και ο Σάντος για …ποδόσφαιρο

Περί… κωλοτούμπας το περασμένο κείμενό μας. Μέσα στο οποίο βέβαια κάναμε και εμείς μία μεγαλοπρεπέστατη… κυβίστηση.

Όλο το blog ήταν αφιερωμένο (μάλλον κακώς, αλλά έφταιγε η ώρα και το ξέσπασμα μετά το 2-1) σε όσους «έσκιζαν» την εθνική του Σάντος με αισχρό και υποτιμητικό τρόπο, με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς, αλλά το βράδυ της Τρίτης πανηγύριζαν σαν χαζοχαρούμενοι το γκολ του Σαμαρα και την ιστορική πρόκριση.

Στο τέλος όμως υπήρχε και η σημείωση… «Μπάλα είναι! Ας πει ο καθένας και κάτι παραπάνω!»
Αυτό το τελευταίο ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Αν δεν πεις και κάτι παραπάνω για την μπάλα, που θα το πεις; Για την πυρηνική φυσική ή για τα ομόλογα τριετίας;

Όπως όμως σε κάθε μορφή δημοκρατίας έτσι και στην όποια άποψη για την μπάλα, υπάρχουν όρια…

Μπορείς να λες ότι θέλεις, μπορείς να γράφεις τα πάντα, αρκεί να μην προσπαθείς να επιβάλεις την άποψή σου! Τεράστιο πρόβλημα στην χώρα που εφηύρε την δημοκρατία. Οι άλλοι –για παράδειγμα- κάνουν θέμα στο FB να μην παίξει ο Κατσουράνης! Θέλουν να το επιβάλουν επειδή είναι… πολλοί. Και αν παίξει, αυτός που τον βάζει (άρα έχει αντίθετη άποψη με τους πολλούς) θα είναι… μυρωδιάς, παραλίας, άσχετος, ανίκανος, για κάποιους… παίρνει χαρτάκι, γι’ άλλους… τα παίρνει γενικώς. Κι αν παίξει και η ομάδα χάσει… «εμείς τα λέγαμε», αν είναι θετικός, τότε… «καλό του έκανε η κριτική».

(Πώς δεν έγινε ομάδα στο FB πριν 15 μέρες και υπέρ της παρουσίας Φετφατζίδη στην ενδεκάδα! Έτοιμοι ήταν κάποιοι, με δημόσιο λόγο και χωρίς… Μεγάλη δικαίωση θα γνώριζαν και αυτοί. Όπως και οι άλλοι! Που ξέσκιζαν τον προπονητή επειδή «ανέχθηκε» Μανιάτη-Τζαβέλλα. Απαιτούσαν να τους διώξει! Και εκείνος, βρήκε τον τρόπο να πάρει από κάτι πραγματικά αρνητικό, την πιο θετική διάσταση και να το χρησιμοποιήσει υπέρ της ομάδας! Ποιος όμως τώρα από τους χιλιάδες που πρότειναν αποκεφαλισμούς, θα παραδεχθεί ότι τελικά ο προπονητής ήξερε τι έκανε;)

Περί κριτικής λοιπόν και σχολίων… Υπάρχουν κριτικές και κριτικές. Όλοι μπορούν πλέον να καταλάβουν μέσα από λεγόμενα και γραφόμενα, τι ξέρει ο καθένας, τι στόχο έχει, πόσο σέβεται τους απέναντι, τι βάσεις έχει, αν μπορεί να επιχειρηματολογήσει και φυσικά αν λαϊκίζει και θέλει απλώς να «πουλάει» στο κοινό! Η απαξίωση, οι χαρακτηρισμοί και η αφ’ υψηλού ειρωνική κριτική από φιλάθλους ή δημοσιογράφους σε καταξιωμένους επαγγελματίες του χώρου, είναι πλέον για γέλια… Οι επισημάνσεις, οι ερωτήσεις και η κριτική με επιχειρήματα, είναι πάντα σεβαστά και απαραίτητα.

Γι’ αυτό γελούσαν και οι διεθνείς μετά τον αγώνα κόντρα στην Κολομβία, γι’ αυτό μιλούσαν για κωλοτούμπες!

Αυτό έγινε (κι’ αυτό γίνεται κατά κόρον) και με την εθνική στο ποδόσφαιρο. Από την αρχή του μουντιάλ, τονίζουμε το βασικό στοιχείο που πρέπει να έχει ο καθένας στο μυαλό του, όταν αρχίζει να επιχειρηματολογεί ή τέλος πάντων όταν αναφέρεται στην κορυφαία διοργάνωση.

Ποια είναι η Ελλάδα στο ποδόσφαιρο;

Όποιος το ξεχνάει, αρχίζει (συνήθως) να… μπουρδολογεί. Όποιος το έχει ως βάση, μπορεί να επιχειρηματολογήσει.

Όλοι θα ήθελαν να παίζουμε… τηλεκατευθυνόμενα, αλλά αυτό πώς θα γίνει; Με ποιους; Κόντρα σε ποιους; Πώς το επιτυγχάνεις; Με τηλεκοντρόλ; Με τηλεχειριστήριο; Δίνεις μία εντολή και γίνεται αμέσως;

Οι μισοί ακόμη πιστεύουν ότι η Ελλάδα αλλιώς «έπαιξε» με την Κολομβία και αλλιώς με την Ακτή. Επειδή το ένα ματς έληξε 0-3 και το άλλο 2-1, νομίζουν (γιατί τους έμαθαν να «βλέπουν» ποδόσφαιρο βάση αποτελέσματος και όχι ρεαλιστικής εικόνας) ότι ο Σάντος εφήρμοσε άλλη φιλοσοφία!

Η φιλοσοφία είναι ίδια. Με βασικές αρχές που τις έχει γραμμένες στον πίνακα κάθε μέρα για να μην τις ξεχάσουν. Λεπτομέρειες αλλάζουν από αγώνα σε αγώνα, μια και υπάρχει αντίπαλος (σαφώς πιο βατή ως ομάδα αυτή η Ακτή από αυτή την Κολομβία) και παράμετροι που εμείς ΔΕΝ γνωρίζουμε, όπως το ποιος είναι πιο καταπονημένος. Και πάντα παίζουν μεγάλο ρόλο οι συγκυρίες. Όπως το… ποιος προλαβαίνει να βάλει το πρώτο γκολ!

* Διάβασα σε σχόλια ότι ο Σάντος ακόμη αμφισβητείται. Αυτοί που τον έχουν ζήσει, να ξέρετε ότι γνωρίζουν περισσότερα. Όταν ένας Ζαγοράκης, ένας Νικολαίδης, ένας Κατσουράνης που ότι να λένε είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ Έλληνας παίκτης που έχει ζήσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ στο ποδόσφαιρο, παραδέχονται ότι πριν τον Σάντος έπαιζαν μπάλα και τώρα έμαθαν ποδόσφαιρο, ότι και να λέτε… περνάει σε δεύτερη μοίρα. Και τι να πεις δηλαδή γι’ αυτόν που κέρδισε δύο προκρίσεις στις δύο μεγάλες διοργανώσεις που διεκδίκησε; Τι να πεις γι’ αυτόν που και εντός διοργανώσεων κέρδισε προκρίσεις και στην επόμενη φάση των ομίλων! Τι να πεις γι’ αυτόν που χάνει μία φορά τον χρόνο; Γι’ αυτόν που βλέπει τα ματς πριν γίνουν και ξέρει ότι αν αποβληθεί ο Κατσουράνης θα μπει ο Καραγκούνης. Αν χτυπήσει ο Κονέ, πρέπει να παίξει ο Σάμαρης! Αν κερδίζουμε, θα κάνουμε αυτό. Αν χάνουμε θα αλλάξουμε σε αυτό...

* Την Κυριακή όμως έχουμε τελικό! Με μία ΟΜΑΔΑ, ένα σύνολο δυσκολοκατάβλητο. Περισσότερο από εμάς; Πάμε για μεγάλο αγώνα. Πολύ μεγάλο. Ίσως… 120 λεπτών και βάλε.

* Με βάση το πρόγραμμα από εδώ και πέρα είναι άδικο το ότι στους οκτώ θα παίξουν μάλλον Γαλλία-Γερμανία. Η Βραζιλία «έσφιξε» με τους γνώριμούς της Χιλή και Ουρουγουάη ή Κολομβία. Το Βέλγιο δεν εντυπωσιάζει αλλά κερδίζει τους πάντες. Που και να παίξει καλύτερα… Αυτή η Ολλανδία που μπορεί να φθάσει αφήνοντας σε κάθε ματς κατοχή στον αντίπαλο; Τόσο καλά το ξέρει αυτό; Την Ελλάδα πώς θα την κερδίσει έτσι;

* Άγγλοι, Ρώσοι, Πορτογάλοι, έχουν γίνει οι καλύτεροι κομπάρσοι στις μεγάλες διοργανώσεις. Εντελώς περαστικοί… Ποιοι; Αυτοί που μπορούν να διαλέξουν από εκατοντάδες παίκτες για να κάνουν ομαδάρες, αυτοί που δίδαξαν ποδόσφαιρο!