Καλύτερα να το χτυπούσε με κεφαλιά παρά με το πόδι

Που χαρίσαμε κυριολεκτικά την χρυσή πρόκριση σε μια ομάδα, που χθες βράδυ, τουλάχιστον, ήταν εντελώς της πλάκας; Και στην ουσία αυτός ο πικρός και άδικος αποκλεισμός, τι ήταν τελικά; Μια μεγάλη επιτυχία, όπως κάποιοι μας τη σερβίρουν ή, μια παταγώδης αποτυχία;

Είμαστε λέει άτυχοι. Οχι δεν είμαστε άτυχοι. Ανίκανοι είμαστε. Είναι ανήκουστο, είναι αδιανόητο, να κατεβαίνουμε πέντε εναντίον δύο ανίκανων Κοσταρικανών να αντιδράσουν και αντί να μπαίνουμε με τη μπάλα μέσα στα δίχτυα, να χάνουμε παιδαριώδη γκολ. Πρέπει να είσαι μυρωδιάς από μπάλα για να χάνεις τέτοια γκολ.

Να μην μπορείς από ένα και δύο μέτρα να σοβαντίσεις το απέναντι κλουβί. Ειδικά στο μισάωρο της παράτασης έβλεπες τους φουκαράδες τους Κοσταρικανούς, που έπαιζαν με 10, να παραπατάνε και να τρεκλίζουν, να μην έχουν δύναμη να τρέξουν και μεις να μην μπορούμε να σκοράρουμε.

Για ποια ατυχία μιλάμε λοιπόν; Ηταν, λοιπόν, φανερό ότι έτσι και το ματς πήγαινε στα πέναλτι, αυτοί θα έπαιρναν την πρόκριση, όχι εμείς.

Το πολύ θετικό στοιχείο που είχε πάλι η εθνική μας ομάδα, ήταν η άριστη φυσική της κατάσταση. Και μεις παίξαμε με 10 παίκτες στο ματς με την Ιαπωνία, αλλά δεν είχαμε αυτή τη διάλυση που παρουσίασε χθες η Κόστα Ρίκα.

Ειδικά χθες στην παράταση, οι παίκτες μας έσφυζαν από αντοχή και από δυνάμεις. Σαν χαρούπια –υπερφαλάγγιζαν τους Κοσταρικανούς. Ομως, όταν έφταναν στη βρύση, αντί για νερό έπιναν το λαστιχάκι.

Τα δύο σέντερ μπακ, ο Μανωλάς και ο Παπασταθόπουλος, καθώς και οι δύο ακραίοι, ο Χολέμπας και ο Χριστοδουλόπουλος ήταν ασφαλώς οι κορυφαίοι. Χειρότερος όλων; Ποιος άλλος; Ο Γκέκας. Τρεις φορές πήγε η μπάλα επάνω του και τις τρεις φορές έκανε κοντρόλ με το καλάμι! Και φυσικά την έχασε. Οσο για το πέναλτι, καλύτερα να το χτυπούσε με κεφαλιά παρά με το πόδι...

Και ένα ζουμερό στατιστικό στοιχείο... Στα τέσσερα ματς που έπαιξε η εθνική μας, κανένας μας κυνηγός δεν σκόραρε. Αυτό τα λέει όλα.

Πηγή: real.gr