Για τις προπονητικές ικανότητες του Φερνάντο Σάντος δεν έχω να πω κουβέντα. Του βγάζω το καπέλο και τον έχω αποθεώσει για την προσφορά του στην Εθνική, βάζοντας τον μάλιστα πιο ψηλά και από τον Οτο Ρεχάγκελ. Ωστόσο ο Φερνάντο Σάντος της περασμένης Κυριακής, στο πιο κρίσιμο ματς της Εθνικής, ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Σαν κάποιος να έβγαλε τον Πορτογάλο από το σώμα του και να τοποθέτησε ένα διαφορετικό άτομο.

Από την πρώτη στιγμή του ματς με την Κόστα Ρίκα φαινόταν εκνευρισμένος. Ο τηλεοπτικός φακός έδειχνε ασυνήθιστες εικόνες απ' ότι έχουμε συνηθίσει, με τον Σάντος φανερά εκνευρισμένο και αγχωμένο.

Ισως αυτός να ήταν ο λόγος που δεν μπόρεσε να δει καθαρά το παιχνίδι και στην πρώτη αλλαγή αντί να ενισχύσει τη μεσαία γραμμή με Φετφατζίδη ή Κατσουράνη, επέλεξε να βάλει τον Γκέκα στη θέση του Σάμαρα, κόβοντας την ομάδα στα δύο.

Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν η αποβολή του, μια αποβολή που δεν είχε λόγο να συμβεί τη στιγμή μάλιστα που το ματς πήγαινε σε τόσο κομβικό σημείο. Ολα αυτά βέβαια έχουν μικρή σημασία για έναν αγώνα που κρίθηκε κυριολεκτικά στις λεπτομέρειες και στην ρωσική ρουλέτα των πέναλτι.

Ωστόσο όλα αυτά δεν με ενόχλησαν. Δεν μπορώ να ζητήσω από έναν προπονητή να είναι ψύχραιμος στο πιο κρίσιμο ματς της καριέρας, όταν παίζεται η πρόκριση στους «οκτώ» του Μουντιάλ!

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr

MUNDIAL 2014